Ομοφυλοφιλία και Λαθρομετανάστευση

Έχουμε δεί κατά καιρούς τον «κύριο» Βαλιανάτο να βγαίνει στα κανάλια και να υπερασπίζεται με μένος τους λαθρομετανάστες. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί συμβαίνει (όχι μόνο με τον συγκεκριμένο, αλλά και γενικότερα) αυτό; Η εύνοια των Ελλήνων ομοφυλοφίλων προς τους λαθρομετανάστες είναι ένα γενικό φαινόμενο που δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά αντιθέτως πάρα πολύ μελετημένο. Σήμερα θα αναλύσουμε το φαινόμενο αυτό και θα εξηγήσουμε γιατί ακριβώς συμβαίνει.

Εγώ προσωπικά, σε αντίθεση με όλους αυτούς που στα λόγια είναι κατά του ρατσισμού αλλά εμπράκτως κάνουν διακρίσεις, δεν απομακρύνω αξιόλογους ανθρώπους μόνο και μόνο επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Συζητώντας λοιπόν με έναν ομοφυλόφιλο φίλο μου, μου έκανε μία τρομερή αποκάλυψη που θα διηγηθώ παρακάτω. Με το παιδί αυτό μονίμως διαφωνούσαμε, παρόλο που κάναμε παρέα, σε διάφορα θέματα, ένα εκ των οποίων και οι λαθρομετανάστες. Μετά από αρκετό καιρό μου αποκάλυψε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Λίγους μήνες μετά από αυτό, ενώ συζητάγαμε πάλι το θέμα της λαθρομετανάστευσης (εκείνη την ημέρα για τους Αλβανούς συγκεκριμένα) με σόκαρε λέγοντάς μου: «καλά, νομίζεις ότι εμένα με ένοιαζε για τον κωλοαλβανό όταν διαμαρτυρόμουν για τον ρατσισμό;».

Τι είχε γίνει: όπως μου παραδέχτηκε και μου εξήγησε το ίδιο το παιδί, δεν τον ένοιαζε για τους λαθρομετανάστες. Ο λόγος που υπεράσπιζε τις ομάδες αυτές από τις διακρίσεις ήταν αποκλειστικώς και μόνο επειδή και ο ίδιος ανήκε σε μία ομάδα που βρίσκεται σε παρόμοια θέση με τις ομάδες αυτές! Συνεπώς αγωνιζόμενος με το μέρος τους για τα δικαιώματά τους, στην ουσία αγωνιζόταν για τον ίδιο του τον εαυτό και τα δικά του δικαιώματα. Προσπαθούσε να καταπολεμήσει τις διακρίσεις εναντίον των άλλων μόνο και μόνο ως μία προσπάθεια να περιορίσει τις διακρίσεις προς την δική του κοινωνική ομάδα, τους ομοφυλόφιλους. Προσπαθούσε να κάνει πιο ανεκτική την κοινωνία απέναντι σε άλλες μειονότητες ώστε αυτομάτως να γίνει πιο ανεκτική η κοινωνία και απέναντι στον ίδιο!

Ένας άλλος λόγος που οι ομοφυλόφιλοι είναι υπέρ της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης είναι... το σέξ. Όπως αποδεικνύουν περιπτώσεις ακόμα και γνωστών προσώπων, η σεξουαλική εκμετάλλευση (έναντι αμοιβής φυσικά) των λαθρομεταναστών από Έλληνες ομοφυλόφιλους δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Ο λαθρομετανάστης που πεινάει είναι διατεθειμένος να κάνει σχεδόν οτιδήποτε για να εξασφαλίσει τα προς το ζήν. Και μία ερώτηση: Για φανταστείτε σας παρακαλώ πολύ, τι θα έλεγαν αυτοί που πάνε με τις πόρνες π.χ. του πρώην Ανατολικού Μπλόκ (ή και οποιασδήποτε άλλης προέλευσης) σε μία έρευνα εάν αυτές θα έπρεπε να απελαθούν; «Αφήστε ήσυχες τις καημένες τις κοπέλες ρατσιστές», «οφείλουμε να είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι», «οι γυναίκες αυτές ήρθαν εδώ για ένα καλύτερο αύριο» και τα υπόλοιπα γνωστά συνθήματα. Μήπως σας ακούγονται κάπως γνωστά;

Είναι πολύ θλιβερό φαινόμενο να έχεις μία ομάδα ανθρώπων που να παίρνει θέσεις εθνικώς επιζήμιες, ερχόμενη έτσι σε αντίθεση με την κύρια μάζα του λαού μας, λόγω προσωπικών συμπλεγμάτων και συμφερόντων. Αυτός δεν είναι και ο ορισμός του προδότη; Σας προλαβαίνω και δηλώνω: δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι έτσι. Είναι όμως οι περισσότεροι. Οι ομοφυλόφιλοι που προασπίζουν μαζί μας τα συμφέροντα της χώρας είναι συνοδοιπόροι και φίλοι. Οι ομοφυλόφιλοι όμως που δίνουν προτεραιότητα στο προσωπικό τους συμφέρον είναι αχρείοι και εχθροί.

Εν κατακλείδι λοιπόν η «ανθρωπιά» των ομοφυλοφίλων δεν πηγάζει καθόλου από ευγενή αισθήματα ανθρωπισμού, όπως προσπαθούν υποκριτικά να προβάλουν, αλλά από το ταπεινό συμφέρον. Κάτι που αποδεικνύει, για πολλοστή φορά πως όταν έχεις μειονότητες μέσα σε μία χώρα, τα συμφέροντα των μειονοτήτων αυτών (όπως είναι λογικό) συχνά θα έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της χώρας. Είναι τόσο απλό, ας το καταλάβουμε επιτέλους.

Ομοφυλοφιλία και Ανθρώπινα Δικαιώματα

Οι ομοφυλόφιλοι επικαλούνται συνεχώς τις πανανθρώπινες αξίες, όπως ατομικά δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες, κτλ για να καταστήσουν την ομοφυλοφιλία κοινωνικώς αποδεκτή. Τίθεται όμως ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Ενδιαφέρονται πραγματικά για αυτές τις αξίες οι ομοφυλόφιλοι ή απλώς τις επικαλούνται όταν τους συμφέρει αλλά οι ίδιοι δεν τις εφαρμόζουν;

Παραθέτω αυτούσιο ένα απόσπασμα από άρθρο (http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=65989) της εφημερίδας City Press: "Και στο σημείο που ο αναπτυγμένος κόσμος στρέφεται προς την κατάκτηση των ατομικών ελευθεριών όλων ανεξαιρέτως των ατόμων, μία ευειδής νεαρά, η Κάρι Πρίτζιν (φωτό), που ήδη έχει στεφθεί Μις Καλιφόρνια, έχασε το στέμμα της Μις Αμερική εξαιτίας μιας ερώτησης. Στο μαγνητοσκοπημένο τελικό των καλλιστείων για την ανάδειξη της Miss USA, η εντυπωσιακή ξανθιά καλλονή ρωτήθηκε από έναν κριτή τη γνώμη της για το γάμο των ομοφυλοφίλων. Εκείνη, θεωρώντας καλό να εκφράσει τη δική της άποψη και όχι την politically correct, απάντησε ότι «ο γάμος πρέπει να γίνεται ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα. Δεν έχω σκοπό να προσβάλλω κανέναν, αλλά με αυτές τις αρχές μεγάλωσα». Αυτή η απάντηση της στέρησε το στέμμα, διότι, από ό,τι φαίνεται, κανείς δεν θέλει πραγματικά να ακούσει τη γνώμη του άλλου. Και είναι πάγια τακτική της κοινωνίας οι μειοψηφούσες φωνές όταν γιγαντώνονται να θέλουν να σωπάσουν όσες τις καταπίεσαν τόσα χρόνια."

Ποιο ήταν το έγκλημα της συγκεκριμένης κοπέλας που της στέρησε τον τίτλο τον οποίο είχε κερδίσει με την αξία της; Ότι είπε της γνώμη της σε μία ερώτηση που της έκαναν (έχει σημασία ότι δεν εξέφρασε την άποψή της για αυτό το θέμα από μόνη της). Για τους ομοφυλόφιλους λοιπόν το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και της ελευθεροστομίας δεν υφίσταται όταν πρόκειται να ακουστεί κάτι που δεν είναι της αρεσκείας τους. Πρέπει όλοι δηλαδή να προσέχουμε την κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε, λές και ζούμε σε περίοδο χούντας και κάθε λάθος κουβέντα μπορεί να μας κοστίσει την καριέρα μας και την ζωή μας. Και όλα αυτά επειδή υπάρχουν μερικοί άνθρωποι φασιστές που προσπαθούν να εμφανιστούν ως υπέρμαχοι των πανανθρώπινων αξιών μόνο όταν οι αξίες αυτές εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Μας εκπλήσσει το γεγονός αυτό; Μάλλον όχι. Και αυτό επειδή πάντοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας η κοινωνική ομάδα που είχε το πάνω χέρι προσπαθούσε να προστατεύσει παντοιοτρόπως τα συμφέροντά της. Τι σημαίνει αυτό; Ότι είναι αφελής κάποιος εάν πιστεύει ότι οι ομοφυλόφιλοι, έχοντας στα χέρια τους αρκετή εξουσία, δεν θα προσπαθούσαν να καταπιέσουν όλους εμάς. Αυτό αποδεικνύεται εύκολα, καθώς όταν έχοντας σχετικά λίγη εξουσία κατάφεραν αυτό που περιγράφεται στο ανωτέρω άρθρο, εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι καθεστώς τρομοκρατίας θα εξασκούσαν εάν είχαν την κοινωνική πλειοψηφία. Έτσι όπως οδεύουμε, μόνο να φανταστεί μπορεί κανείς τι πρόκειται να επακολουθήσει στα επερχόμενα χρόνια.

Το θράσος τις μικρής αυτής ομάδας (μικρής σε σχέση με το σύνολο) είναι τελικά πολύ μεγάλο. Είναι αδιανόητο να ασκείται τέτοια πολιτική τρομοκρατίας από ένα υποσύνολο της κοινωνίας εναντίον του συνόλου, ειδικά όταν πρόκειται για μία Δημοκρατική κοινωνία. Αφού λοιπόν και η ομοφυλοφιλική κοινότητα συμπεριφέρεται έτσι, έχει άραγε δικαίωμα να διαμαρτύρεται όταν και η ίδια δέχεται καταπίεση;

Ομοφυλοφιλία και Αρχαιοελληνικά Έργα

Ακούγονται στις μέρες μας ένα σωρό σκόπιμες ανακρίβειες σχετικά με τον βίο των αρχαίων προγόνων μας, και συγκεκριμένα τον ερωτικό τους βίο. Οι ευσεβείς πόθοι κάποιων τους οδήγησαν στην αισχρή προσπάθεια να προβάλουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους ως φυσιολογικές, παραποιώντας την Ελληνική ιστορία. Η πιο γνωστή κακοήθεια τέτοιου είδους είναι η προπαγάνδα των ομοφυλόφιλων να παρουσιάσουν τον Μέγα Αλέξανδρο ομοφυλόφιλο. Αυτό δεν είναι κάτι νέο. Μήπως οι Σκοπιανοί δεν κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα διεκδικώντας τον; Εξ’ ίσου γραφικοί όμως αποδεικνύονται και οι μεν και οι δε.

Η προπαγάνδα αυτή είναι αδύνατον να επηρεάσει έναν άνθρωπο που έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με την αρχαία Ελληνική γραμματεία, απλά διότι στα κείμενα αυτά, όπου περιγράφεται ο καθημερινός βίος των ανθρώπων αυτών, βρίσκεται η αλήθεια. Η κωμωδία του Αριστοφάνη, Λυσσιστράτη, όπως όλοι γνωρίζουν, έχει κεντρικό θέμα την αποχή των γυναικών από τα συζυγικά τους καθήκοντα με σκοπό να αναγκάσουν έτσι τους άντρες τους να σταματήσουν τον πόλεμο. Και γεννάται αυτομάτως η απορία: Εάν η ομοφυλοφιλία ήταν τόσο διαδεδομένη στην αρχαιότητα, όπως ισχυρίζονται σήμερα οι ομοφυλόφιλοι, πώς είναι δυνατόν όχι μόνο να επινοήθηκε, αλλά και να έπιασε ο εκβιασμός αυτός των γυναικών;

Μόνο και μόνο το γεγονός ότι οι γυναίκες καταφεύγουν σε έναν τέτοιον εκβιασμό, αποδεικνύει ότι δεν διενοούντο καν ότι υπάρχει έστω και η μικρότερη των περιπτώσεων να ικανοποιήσουν οι άντρες τις ορέξεις του χωρίς εκείνες. Ο συγγραφέας του έργου, ο Αριστοφάνης, είναι προφανές ότι αντικατοπτρίζει στο έργο του την πραγματική κοινωνία των Αθηνών και όχι κάποια φανταστική. Εάν η ομοφυλοφιλία ήταν διαδεδομένη σαν πρακτική στην τότε εποχή, το σενάριό του δεν θα είχε έρεισμα στην πραγματικότητα και προφανώς θα είχε μεγάλη αποτυχία στο κοινό. Εξ’ άλλου είναι βέβαιο ότι εξ’ αρχής δεν θα του είχε περάσει από το μυαλό το σενάριο αυτό εάν οι περισσότεροι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι.

Όλοι έχουν ακουστά την υπόθεση της εν λόγω θεατρικής παράστασης, αλλά ειδικά όσοι έχουν διαβάσει ή έχουν δεί το έργο να παίζεται, γνωρίζουν ότι οι άντρες του σεναρίου είχαν φτάσει προς το τέλος του έργου σε απελπιστική κατάσταση. Πώς γίνεται λοιπόν, εφόσον ειδικά οι άντρες είχαν φτάσει στο αμήν, να μην ικανοποιούν τις ορέξεις τους μεταξύ τους; Πώς γίνεται να μην υπάρχει τουλάχιστον ένας υπαινιγμός σε ολόκληρο το έργο από αρχής μέχρι τέλους; Καθίσταται προφανές λοιπόν ότι η ομοφυλοφιλία, όπως σε όλες τις κοινωνίες όλων των εποχών από τις απαρχές της ιστορίας, αποτελούσε μία μικρή μειονότητα επί του κοινωνικού συνόλου.

Φυσικά αυτά που ισχύουν για τους άντρες ισχύουν εξ’ ίσου και για τις γυναίκες του έργου. Ας μην ξεχνάμε ότι οι γυναίκες είναι στην αρχή του έργου διχασμένες και απρόθυμες να στερηθούν, έστω και για λίγο, τις χαρές της συζυγικής κλίνης ακόμα και με αντάλλαγμα την ειρήνη! Μάλιστα μία από αυτές, καθ’ όλη την διάρκεια του έργου, φαίνεται να μην αντέχει να είναι μακρυά από τον άντρα της. Μα και όλες οι υπόλοιπες δεν υπομένουν την δοκιμασία με καρτερία. Η Λυσσιστράτη μάλιστα ανησυχεί για το αν θα προλάβουν να λυγίσουν οι άντρες πριν λυγίσουν πρώτα οι γυναίκες, το οποίο αποδεικνύει ότι και οι γυναίκες βρίσκονταν σε δεινή θέση. Άρα ούτε οι γυναίκες εκείνης της εποχής είχαν ομοφυλοφιλικές ροπές.

Αναλογιζόμενος όλα αυτά τα γεγονότα, μόνο απέχθεια και αγανάκτηση μπορεί κάποιος να νιώσει ακούγοντας να κυκλοφορεί η αήθης προπαγάνδα των ομοφυλόφιλων που προσπαθούν μα νύχια και με δόντια να αποδείξουν ότι οι αρχαίοι ήταν ομοφυλόφιλοι, απλά και μόνο για να δικαιολογήσουν τις δικές τους ανώμαλες ορέξεις. Αν έχουν κάποιο δίκιο και κάποια δικαιώματα, τότε με τις συμπεριφορές που επιδεικνύουν αυτομάτως τα χάνουν, μαζί με κάθε ελπίδα τους για συμπάθεια από το σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας, του οποίου την ιστορία αποπειρώνται να διαστρεβλώσουν για το συμφέρον τους.

Γάμοι Ομοφυλοφίλων

Πολλή φασαρία έχει γίνει τελευταία για τον πρώτο γάμο ομοφυλοφίλων στην Τήλο. Θα ήθελα να θίξω μερικά από τα σημαντικότερα ζητήματα που απορρέουν από αυτό το θέμα.

Το πρώτο είναι το θέμα της νομιμότητας. Διότι άκουσα να λένε ότι ο νόμος δεν απαγορεύει σε δύο ανθρώπους ιδίου φύλου να παντρευτούν, καθώς ο όρος «δύο πρόσωπα» δεν ξεκαθαρίζει το φύλο. Μα είναι προφανές ότι τότε ο νομοθέτης θεωρούσε αδιανόητο το να παντρευτούν δύο ομοφυλόφιλοι. Εάν του είχε περάσει από το μυαλό η υπόνοια αυτή, τότε προφανώς και θα το είχε προβλέψει σαν ενδεχόμενο. Άρα λοιπόν πρόκειται (αν τελικά ο γάμος δεν θεωρηθεί παράνομος) για νομικό «παραθυράκι».

Το δεύτερο ζήτημα, το σημαντικότερο από όλα τα άλλα κατ’ εμέ, είναι οι προοπτικές οι οποίες ανοίγονται με έναν τέτοιου είδους γάμο. Εφόσον παντρεύτηκε ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων, τι θα εμποδίσει και ένα ζευγάρι όπου ο ενήλικος (παιδεραστής) άντρας θα ζητήσει να παντρευτεί ένα 12χρονο κορίτσι; Εάν κάποιος αυτή την στιγμή σκέφτεται από μέσα τού ότι ο νόμος προστατεύει τους ανήλικους, τότε ας πάρουμε ένα πιο απλό – νομικά – παράδειγμα, την πολυγαμία. Δηλαδή εμφανίζονται στο Δημαρχείο (ή ακόμα χειρότερα στην εκκλησία) ένας άντρας με δύο γυναίκες που επιθυμούν να παντρευτούν. Τι θα τους εμποδίσει;

Το σενάριο αυτό δεν απέχει από τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Και στις δύο περιπτώσεις όλοι είναι ενήλικοι, δηλώνουν ώριμοι και κατασταλαγμένοι, και απλά τυχαίνει να έχουν διαφορετικές «προτιμήσεις» από το υπόλοιπο του κοινωνικού συνόλου. Άρα λοιπόν ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για όλων των ειδών τους ανώμαλους (παιδεραστές, κτηνοβάτες, πολυγαμικούς, ομοφυλόφιλους), εάν επιτρέψουμε τους ομοφυλοφιλικούς γάμους. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι μεγάλος, είναι ο κίνδυνος της πλήρους ηθικής κατάρρευσης της κοινωνίας μας.

Συνέπεια όλων αυτών των (γενικότερα, όχι μόνο για αυτό το θέμα) καταστάσεων ανωμαλίας και ασυδοσίας είναι η απαξίωση των κοινωνικών δεσμών και την εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Η φιλία μεταξύ ανδρών ή μεταξύ γυναικών θα θεωρείται ύποπτη, η στοργή και η τρυφερότητα προς ένα μικρό παιδάκι θα θεωρείται ίσως σεξουαλική παρενόχληση, και άλλα παρόμοια. Ποιός θα αφήνει αβασάνιστα το παιδί του με κάποιον ξένο; Ποιός δεν θα υποψιάζεται ότι δύο καλοί φίλοι είναι κάτι παραπάνω από φίλοι;

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ κάτι. Ο επιθετικός προσδιορισμός «ανώμαλος» δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως βρισιά. Ανώμαλο είναι κάτι που απλά δεν είναι ομαλό, δεν είναι φυσιολογικό δηλαδή. Αν ήταν φυσιολογική η πολυγαμία στους ανθρώπους τότε, όπως σε άλλα ζωικά είδη, η αναλογία αρσενικών / θηλυκών θα ήταν πολύ διαφορετική από 1 προς 1. Όπως και αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική τότε και η ανθρώπινη ανατομία (και λόγω τεκνοποιίας) θα ήταν διαφορετική και όλα τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου θα ήταν ομοφυλόφιλα.

Υφίσταται φυσικά το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά όχι μονόπλευρα. Δηλαδή έχει και ο κάθε γονιός δικαίωμα να μην βλέπει το παιδί του στον δρόμο άντρες πιασμένους χεράκι χεράκι, ή γυναίκες που να φιλιούνται μεταξύ τους, ή παιδεραστές, ή κτηνοβάτες ή κάθε λογής ανώμαλους. Πώς όμως θα μπορεί ένας γονιός που ανησυχεί για το παιδί του να το προστατέψει από κάτι τέτοιες καταστάσεις; Ο γονέας δεν έχει το δικαίωμα – και την υποχρέωση – να επιλέγει ο ίδιος τι είδους πρότυπα και εξωτερικά ερεθίσματα θα δέχεται το παίδι του; Ας έρθουμε όλοι για μία στιγμή στην θέση αυτού του γονιού και ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πως θα νιώσουμε εκείνη την στιγμή...

Αυτό που θα έπρεπε να προβληματίσει τον κόσμο, είναι ο λόγος που οι ομοφυλόφιλοι προσπαθούν τόσο πολύ να καθιερώσουν τον ομοφυλοφιλικό γάμο. Διότι εφόσον θα τους καλύπτει νομικά πλήρως το σύμφωνο συμβίωσης, τότε πιο είναι το πρακτικό όφελος που θα προσφέρει επιπλέον ο γάμος; Συνεπώς εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται ότι είναι απλά θέμα εγωισμού, «γιατί εσείς και όχι εμείς;». Οι άνθρωποι αυτοί όμως θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν ότι προκαλούν και να προσπαθήσουν να σκεφτούν κάποια στιγμή κάτι άλλο από αυτό που θέλουν, όπως αυτό που θέλει και ο διπλανός τους.

Τέτοια θέματα είναι πολύ σοβαρά για να επιτρέπουμε να τα χρησιμοποιούν κάποιοι ως μέσα αυτοπροβολής, ικανοποίησης συμπλεγμάτων, πολιτικών σκοπιμοτήτων, και οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να σκεφτούμε που βαδίζουμε ώστε να λάβουμε σωστές και υπεύθυνες αποφάσεις. Και πρέπει εκ των προτέρων να προνοήσουμε για το μέλλον, ώστε να μην βρεθούμε ενώπιον δυσάρεστων καταστάσεων. Πρέπει τέλος να καταλάβουμε ότι όλα σε αυτήν την ζωή, ακόμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν κάποια όρια, τα όρια των δικαιωμάτων του διπλανού μας...

Ομοφυλοφιλία και Αρχαία Ελλάδα

Πριν ξεκινήσω, να ξεκαθαρίσω ότι το θέμα μας δεν είναι τι πιστεύουμε εμείς για την ομοφυλοφιλία, ή αν είναι αντικειμενικά κάτι θετικό ή αρνητικό σαν φαινόμενο. Το θέμα είναι να διαπιστώσουμε τι γνώμη είχαν οι αρχαίοι Έλληνες για αυτό το φαινόμενο.

Πρέπει πρώτα από όλα να καταλάβουμε, όπως είναι κοινά αποδεκτό από όλους όσους έχουν ασχοληθεί με την αρχαιότητα, ότι το νόημα πολλών λέξεων έχει μεταβληθεί με το πέρασμα των αιώνων. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν περάσει, από την εποχή την κλασικής Ελλάδας έως τώρα, πάνω από 2.000 χρόνια. Για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα, ας υποθέσουμε ότι κάποιος άνθρωπος του 4.000 μ.Χ. που έχει άψογη γνώση της Αγγλικής και της Ελληνικής γλώσσας, μελετάει τις συνήθειες των «αρχαίων» για αυτόν ανθρώπων. Βλέποντας λοιπόν την φράση «All people should be animal lovers» προφανώς θα μείνει άναυδος, έχοντας συμπεράνει ότι οι πρόγονοί του ήταν κτηνοβάτες (διότι «lover» στα Αγγλικά σημαίνει εραστής). Επίσης, αν έβλεπε την φράση «εραστής του ωραίου» θα θεωρούσε ότι επρόκειτο για κάποιον άντρα που ότι ωραίο έβλεπε πήγαινε να το... ή ότι είχε ομοφυλοφιλική σχέση με κάποιον «ωραίο».

Με παρόμοια λογική παρεξηγείται η αρχαία λέξη «ερωμένος» και της προσδίδεται ομοφυλοφιλικό νόημα. Η λέξη αυτή σημαίνει αγαπημένος και κακώς έχει παρερμηνευτεί. Πώς λέμε σήμερα ο κολλητός μου, κάτι τέτοιο δηλαδή. Προφανώς δεν εννοούμε ότι είμαστε κολλημένοι με τον άλλον, ούτε με κόλλα στιγμής αλλά ούτε και σιαμαίοι. Ακόμα όταν αποκαλούμε κάποιον «αγαπημένο μας φίλο», δεν σημαίνει φυσικά ότι έχουμε ερωτικές περιπτύξεις μαζί του. Όμως άνθρωποι που θέλουν σκόπιμα να παρερμηνεύσουν πράγματα, ή άνθρωποι βαθιά συμπλεγματικοί για τους οποίους είναι αδιανόητα τα αγνά συναισθήματα μεταξύ δύο ανθρώπων, σίγουρα θα βρούνε αργά ή γρήγορα κάποιον τρόπο να παρερμηνεύσουν καταστάσεις. Το θέμα είναι όμως πόση πολλή δύναμη έχει ο καθένας μέσα του και πόσο πραγματικά είναι φιλαλήθης για να μπορέσει να αντικρίσει την αλήθεια.

Ένα επιχείρημα που ακούγεται από ομοφυλόφιλους, είναι ότι υπάρχουν πολλά αγγεία που απεικονίζουν ομοφυλοφιλικές σκηνές. Πρώτα από όλα δεν υπάρχουν «πολλά» αγγεία, τα συγκεκριμένα αγγεία είναι ελάχιστα, πολύ λιγότερο από 0.1% των συνολικών σωζόμενων αγγείων. Επιπλέον, στην πλειοψηφία αυτών των ήδη λιγοστών αγγείων, οι κεντρικοί χαρακτήρες που απεικονίζονται είναι σάτυροι και όχι άνθρωποι. Οι σάτυροι είναι έκφυλα όντα τα οποία δεν δίσταζαν να διαπράξουν σωρό κατακριτέων πράξεων όπως βιασμούς. (Υπάρχει αγγείο που απεικονίζει σάτυρο να κυνηγάει να βιάσει μια νέα κοπέλα, αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι τότε ήταν βιαστές ή ότι ο βιασμός ήταν κοινωνικά αποδεκτός) Μπορεί αυτή η ακόμα πιο αμυδρή μειονότητα λοιπόν να χαρακτηρίζει έναν ολόκληρο πληθυσμό? Αν ναι, τότε και ο φίλος μας από το 4.000 μ.Χ αν διάβαζε ένα από τα περιοδικά που δείχνουν ζευγάρια γυναικών ή ανδρών σε προκλητικές στάσεις (περιοδικά από τύπου «Νίτρο» μέχρι τύπου πορνό), θα έκανε πάλι την λογική αλλά λάθος διαπίστωση ότι οι πρόγονοί του ήταν ομοφυλόφιλοι. Χώρια που ακόμα και σε αυτά τα μετρημένα στα δάχτυλα αγγεία, ο καλλιτέχνης δεν τολμάει να απεικονίσει ευθέως ομοφυλοφιλικό έρωτα, αλλά τον υπονοεί, φοβούμενος προφανώς την αντίδραση του βαθιά συντηρητικού Ελληνικού κόσμου.

Αλλά και πάλι, από όσο προκύπτει από τα αρχαία κείμενα τουλάχιστον, κανένας δεν ενοχλούσε τους ομοφυλόφιλους. Οι άνθρωποι αυτοί απολάμβαναν πλήρη δικαιώματα, εκτός βεβαίως από τα πολιτικά. Μπορούσαν να ζήσουν, να εργαστούν και να πλουτίσουν, και να είναι πλήρως ενταγμένοι στην κοινωνία. Επομένως είναι λογικό να υπάρχουν και κάποια αγγεία με ομοφυλοφιλικό θέμα, εάν αυτή ήταν η απαίτηση του πελάτη προς τον αγγειοπλάστη. Ο κάθε επαγγελματίας πληρώνεται για να κάνει μία συγκεκριμένη εργασία, δεν σημαίνει απαραίτητα ούτε ότι ο ίδιος εγκρίνει την θεματολογία των αγγείων ούτε η ίδια η κοινωνία. Θα φέρω άλλο ένα σύγχρονο παράδειγμα, την παιδεραστία και τους βιασμούς στο Διαδίκτυο. Είναι θέμα κατακριτέο και απαράδεκτο από όλους μας, όμως υπάρχουν κάποιοι που ερεθίζονται έτσι. Και ούτε σημαίνει αυτό ότι αυτός που κυκλοφορεί τα βίντεο αυτά είναι ο ίδιος παιδεραστής ή βιαστής, το κάνει επειδή υπάρχει μια αγορά διατεθειμένη να τα αγοράσει, επειδή υπάρχει προοπτική κέρδους.

Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις έλεγαν οι αρχαίοι, ας δούμε λοιπόν την ετυμολογία της λέξης που χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι για τους ομοφυλόφιλους. Η λέξη «ομοφυλόφιλος» τότε δεν υπήρχε, υπήρχε όμως η λέξη «κίναιδος», λέξη σύνθετη από το «κινώ» και την «αιδώ». Ομοφυλόφιλος λοιπόν είναι, κατά τους αρχαίους Έλληνες πάντα φυσικά, αυτός που κινεί την ντροπή. Μόνο και μόνο αυτό το επιχείρημα θα αρκούσε για να πείσει μια κοινωνία λογικών ανθρώπων ότι στα αρχαία χρόνια η ομοφυλοφιλία δεν ήταν αποδεκτή. Ακόμα όμως και αυτό το εξόφθαλμο επιχείρημα θα επιχειρήσουν κάποιοι, κυρίως όντας ομοφυλόφιλοι οι ίδιοι, να το υποβαθμίσουν και να το απορρίψουν.

Ας πάρουμε έναν από τους μύθους του Αισώπου, «Ζεύς και Αισχύνη». Ο μύθος στα νεοελληνικά μεταφράζεται από την εγκυκλοπαίδεια «ΓΙΟΒΑΝΗ» ως εξής:

«Ο Δίας πλάθοντας τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους διάφορες ψυχικές αρετές και μόνο την ντροπή λησμόνησε να βάλει. Γι' αυτό μην έχοντας άλλο δρόμο να την τοποθετήσει, την πρόσταξε να μπεί από τον πισινό των ανθρώπων. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε για την προσβολή. Επειδή, όμως, ο Δίας την ζόρισε πολύ, είπε: "Ας είναι, θα μπώ, με τον όρο ότι από εκεί δε θα μπεί ο έρωτας. Γιατί, αν τύχει και μπεί, εγώ θα βγώ αμέσως"! Από τότε συμβαίνει όλοι οι ανώμαλοι να είναι αδιάντροποι.» Βλέπουμε λοιπόν ότι η ομοφυλοφιλία και γενικά ο πρωκτικός έρωτας θεωρείται κάτι το προσβλητικό από τον Αίσωπο. Βλέπουμε τον Αίσωπο να βάζει τις ίδιες τις θεότητες να κατηγορούν ως αισχρή πράξη τον ομοφυλοφιλικό έρωτα. Και ασφαλώς δεν θα ήταν δυνατόν σε μία υποθετική κοινωνία ομοφυλόφιλων να ανεχόταν ο κόσμος κάτι τέτοιο.

Αδιάσειστο γεγονός είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι αυστηρότεροι νόμοι για τους ομοφυλόφιλους. Νόμοι που αν εφαρμόζονταν σήμερα, θα χαρακτηρίζονταν σίγουρα απάνθρωποι και φασιστικοί. Στην αρχαία Αθήνα ο ομοφυλόφιλος δεν μπορούσε να γίνει ένας από τους εννέα άρχοντες, να γίνει ιερέας, να εκπροσωπήσει το κράτος, να μιλήσει σε δικαστήριο, να μιλήσει στην Βουλή και άλλα. Εάν συλλαμβανόταν να παραβιάζει οποιονδήποτε από αυτούς τους νόμους (όντας αποδεδειγμένα ομοφυλόφιλος), η τιμωρία ήταν θάνατος. Στην Σπάρτη οι νόμοι ήταν ακόμα πιο αυστηροί καθώς όριζαν απευθείας σαν τιμωρία για τους ομοφυλόφιλους είτε εξορία είτε θάνατο.

Ο Πλάτων στους νόμους του, ξεκαθαρίζει ότι η ερωτική σχέση μεταξύ ανδρών απαγορεύεται καθώς είναι «παρά φύσιν». (Όπως το «ανώμαλο» που λέμε σήμερα σημαίνει απλά «μη ομαλό», δεν είναι κάτι προσβλητικό αυτό καθαυτό σαν λέξη) Μας λέγει επίσης στον «Φαίδρο» ότι οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να ανησυχούν μην τους ανακαλύψουν οι υπόλοιποι. Φαίνεται λοιπόν ότι φαινόμενα ομοφυλοφιλίας υπήρχαν και τότε, απλά τότε (όπως και μέχρι πρόσφατα) οι ομοφυλόφιλοι ήταν καταδικασμένοι να κρύβονται στις σκιές και να κάνουν ότι κάνουν στα κρυφά. Επαναλαμβάνω ακόμα μία φορά, ότι δεν κρίνουμε αν αυτό ήταν σωστό ή όχι, προσπαθούμε απλά να διακρίνουμε την στάση των προγόνων μας στο θέμα αυτό.

Σε αρχαία θεατρικά έργα που έχουν σωθεί, μεγάλοι συγγραφείς χρησιμοποιούν πλήθος αρνητικών χαρακτηρισμών για τους ομοφυλόφιλους. Μερικοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «ευρύπρωκτος» και «τερψίπρωκτος», ο Αριστοφάνης την λέξη «λακκόπρωκτος» και ο Ευπολης την λέξη «ανδρογύνης». Εαν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι, θα ήταν τουλάχιστον περίεργο να χρησιμοποιεί ο τραγωδός / κωμικός τέτοιους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για το κοινό του.

Αυτά τα λίγα επιχειρήματα (για πολλά περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε σχετικά βιβλία, όπως αυτό http://www.georgiadesbooks.com/product.php?productid=163&cat=5&bestseller) νομίζω ότι επαρκούν για να κλονίσουν και τον πιο δύσπιστο (αν όχι να τον πείσουν) που έχει μεγαλώσει με την εντύπωση ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι.

Ομοφυλοφιλικές Σοφιστίες

Ας προσπαθήσουμε σήμερα να φωτίσουμε, χρησιμοποιώντας το φώς της λογικής, μερικές έντεχνα σχεδιασμένες σοφιστικές σκιές σχετικά με το θέμα της ομοφυλοφιλίας.

• Πρώτον, λένε μερικοί ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια επιλογή. Μα όταν κάποιος έλκεται από το ίδιο φύλο τότε τι είδους επιλογή είναι αυτή που έχει? Πλασματική, ψεύτικη, αποκλειστικά και μόνο θεωρητική. Στην πραγματικότητα, δεν έχει επιλογή. Ένα το κρατούμενο.

• Δεύτερον, λέγεται ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι αφύσικο. Υπάρχουν μερικά ζευγάρια τα οποία αρέσκονται σε ακραίες πράξεις, όπως σαδομαζοχιστικές πράξεις (μαστίγωμα, ξύλο), κοπρολαγνεία, ουρολαγνεία κτλ. Επίσης θυμάμαι να άκουσα πως η γνωστή ηθοποιός Αντζελίνα Ζολί ήθελε να της κάνουν έρωτα με το μαχαίρι στον λαιμό σαν να την βιάζουν, και μάλιστα ότι πήγαινε σε ψυχολόγο για να το ξεπεράσει. Είναι όλα αυτά φυσιολογικά? Φυσικά όχι. Εφόσον σε ένα ζευγάρι και οι δύο αρέσκονται σε κάποιες συγκεκριμένες πράξεις, είναι ασφαλώς δικαίωμα τους, κεκλεισμένων των θυρών, να τις ασκούν. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν είναι να ισχυριστούν ότι είναι πράγματα φυσιολογικά μόνο και μόνο επειδή το κάνουν οι ίδιοι.

• Τρίτον, λέγεται ότι αν δεν έχεις δοκιμάσει την ομοφυλοφιλία, για να διαπιστώσεις ότι δεν σου αρέσει, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι είσαι άντρας. Με αυτήν την λογική πρέπει να δοκιμάσεις το τσιγάρο, να δοκιμάσεις να μεθύσεις, να δοκιμάσεις χασίς και άλλα πιο βαριά ναρκωτικά κτλ. Και ας το πάμε και ακόμα παραπέρα. Που ξέρεις αν είσαι κτηνοβάτης (να πας με μία κατσίκα) αν δεν το έχεις δοκιμάσει για να δείς ότι δεν σου αρέσει? Που ξέρεις αν είσαι δολοφόνος εφόσον δεν έχεις σκοτώσει ποτέ άνθρωπο? Πού ξέρεις ότι δε σου αρέσει το ανθρώπινο κρέας (κανιβαλισμός) αν δεν δοκιμάσεις (όπως είχε κάνει σχετικά πρόσφατα ένας τρελός στην Γερμανία νομίζω)? Είναι μερικά πράγματα που όχι μόνο δεν χρειάζεται να τα δοκιμάσεις για να βγάλεις συμπεράσματα, αλλά κυρίως για το καλό σου δεν πρέπει να τα δοκιμάσεις.

Προς Θεού, δεν προσπαθούμε να στερήσουμε από κάποιον ομοφυλόφιλο την επιλογή να ζήσει την ζωή του όπως θέλει, ούτε να κάνουμε κανέναν να νιώσει άσχημα. Το ότι κάποιοι στεναχωριούνται με αυτά που διαβάζουν εδώ είναι δυσάρεστο αλλά απαραίτητο, καθώς η αλήθεια και η λογική πρέπει να υπερισχύουν έναντι οτιδήποτε άλλου.

Αυτό που είναι πραγματικά κρίμα στην όλη υπόθεση, είναι ότι ο κόσμος έχει χάσει την κοινή λογική του σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να αντισταθεί διανοητικά σε τέτοια παράλογα επιχειρήματα σαν αυτά που μόλις καταρρίψαμε...