Γάμοι Ομοφυλοφίλων

Πολλή φασαρία έχει γίνει τελευταία για τον πρώτο γάμο ομοφυλοφίλων στην Τήλο. Θα ήθελα να θίξω μερικά από τα σημαντικότερα ζητήματα που απορρέουν από αυτό το θέμα.

Το πρώτο είναι το θέμα της νομιμότητας. Διότι άκουσα να λένε ότι ο νόμος δεν απαγορεύει σε δύο ανθρώπους ιδίου φύλου να παντρευτούν, καθώς ο όρος «δύο πρόσωπα» δεν ξεκαθαρίζει το φύλο. Μα είναι προφανές ότι τότε ο νομοθέτης θεωρούσε αδιανόητο το να παντρευτούν δύο ομοφυλόφιλοι. Εάν του είχε περάσει από το μυαλό η υπόνοια αυτή, τότε προφανώς και θα το είχε προβλέψει σαν ενδεχόμενο. Άρα λοιπόν πρόκειται (αν τελικά ο γάμος δεν θεωρηθεί παράνομος) για νομικό «παραθυράκι».

Το δεύτερο ζήτημα, το σημαντικότερο από όλα τα άλλα κατ’ εμέ, είναι οι προοπτικές οι οποίες ανοίγονται με έναν τέτοιου είδους γάμο. Εφόσον παντρεύτηκε ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων, τι θα εμποδίσει και ένα ζευγάρι όπου ο ενήλικος (παιδεραστής) άντρας θα ζητήσει να παντρευτεί ένα 12χρονο κορίτσι; Εάν κάποιος αυτή την στιγμή σκέφτεται από μέσα τού ότι ο νόμος προστατεύει τους ανήλικους, τότε ας πάρουμε ένα πιο απλό – νομικά – παράδειγμα, την πολυγαμία. Δηλαδή εμφανίζονται στο Δημαρχείο (ή ακόμα χειρότερα στην εκκλησία) ένας άντρας με δύο γυναίκες που επιθυμούν να παντρευτούν. Τι θα τους εμποδίσει;

Το σενάριο αυτό δεν απέχει από τον γάμο των ομοφυλοφίλων. Και στις δύο περιπτώσεις όλοι είναι ενήλικοι, δηλώνουν ώριμοι και κατασταλαγμένοι, και απλά τυχαίνει να έχουν διαφορετικές «προτιμήσεις» από το υπόλοιπο του κοινωνικού συνόλου. Άρα λοιπόν ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για όλων των ειδών τους ανώμαλους (παιδεραστές, κτηνοβάτες, πολυγαμικούς, ομοφυλόφιλους), εάν επιτρέψουμε τους ομοφυλοφιλικούς γάμους. Ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι μεγάλος, είναι ο κίνδυνος της πλήρους ηθικής κατάρρευσης της κοινωνίας μας.

Συνέπεια όλων αυτών των (γενικότερα, όχι μόνο για αυτό το θέμα) καταστάσεων ανωμαλίας και ασυδοσίας είναι η απαξίωση των κοινωνικών δεσμών και την εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Η φιλία μεταξύ ανδρών ή μεταξύ γυναικών θα θεωρείται ύποπτη, η στοργή και η τρυφερότητα προς ένα μικρό παιδάκι θα θεωρείται ίσως σεξουαλική παρενόχληση, και άλλα παρόμοια. Ποιός θα αφήνει αβασάνιστα το παιδί του με κάποιον ξένο; Ποιός δεν θα υποψιάζεται ότι δύο καλοί φίλοι είναι κάτι παραπάνω από φίλοι;

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ κάτι. Ο επιθετικός προσδιορισμός «ανώμαλος» δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως βρισιά. Ανώμαλο είναι κάτι που απλά δεν είναι ομαλό, δεν είναι φυσιολογικό δηλαδή. Αν ήταν φυσιολογική η πολυγαμία στους ανθρώπους τότε, όπως σε άλλα ζωικά είδη, η αναλογία αρσενικών / θηλυκών θα ήταν πολύ διαφορετική από 1 προς 1. Όπως και αν η ομοφυλοφιλία ήταν φυσιολογική τότε και η ανθρώπινη ανατομία (και λόγω τεκνοποιίας) θα ήταν διαφορετική και όλα τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου θα ήταν ομοφυλόφιλα.

Υφίσταται φυσικά το θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά όχι μονόπλευρα. Δηλαδή έχει και ο κάθε γονιός δικαίωμα να μην βλέπει το παιδί του στον δρόμο άντρες πιασμένους χεράκι χεράκι, ή γυναίκες που να φιλιούνται μεταξύ τους, ή παιδεραστές, ή κτηνοβάτες ή κάθε λογής ανώμαλους. Πώς όμως θα μπορεί ένας γονιός που ανησυχεί για το παιδί του να το προστατέψει από κάτι τέτοιες καταστάσεις; Ο γονέας δεν έχει το δικαίωμα – και την υποχρέωση – να επιλέγει ο ίδιος τι είδους πρότυπα και εξωτερικά ερεθίσματα θα δέχεται το παίδι του; Ας έρθουμε όλοι για μία στιγμή στην θέση αυτού του γονιού και ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πως θα νιώσουμε εκείνη την στιγμή...

Αυτό που θα έπρεπε να προβληματίσει τον κόσμο, είναι ο λόγος που οι ομοφυλόφιλοι προσπαθούν τόσο πολύ να καθιερώσουν τον ομοφυλοφιλικό γάμο. Διότι εφόσον θα τους καλύπτει νομικά πλήρως το σύμφωνο συμβίωσης, τότε πιο είναι το πρακτικό όφελος που θα προσφέρει επιπλέον ο γάμος; Συνεπώς εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται ότι είναι απλά θέμα εγωισμού, «γιατί εσείς και όχι εμείς;». Οι άνθρωποι αυτοί όμως θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν ότι προκαλούν και να προσπαθήσουν να σκεφτούν κάποια στιγμή κάτι άλλο από αυτό που θέλουν, όπως αυτό που θέλει και ο διπλανός τους.

Τέτοια θέματα είναι πολύ σοβαρά για να επιτρέπουμε να τα χρησιμοποιούν κάποιοι ως μέσα αυτοπροβολής, ικανοποίησης συμπλεγμάτων, πολιτικών σκοπιμοτήτων, και οτιδήποτε άλλο. Πρέπει να σκεφτούμε που βαδίζουμε ώστε να λάβουμε σωστές και υπεύθυνες αποφάσεις. Και πρέπει εκ των προτέρων να προνοήσουμε για το μέλλον, ώστε να μην βρεθούμε ενώπιον δυσάρεστων καταστάσεων. Πρέπει τέλος να καταλάβουμε ότι όλα σε αυτήν την ζωή, ακόμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν κάποια όρια, τα όρια των δικαιωμάτων του διπλανού μας...