Περί Τηλεοπτικής Μονομαχίας

Η φαρσοκωμωδία που αποκαλούμε ντιμπέιτ με τους 6 πολιτικούς αρχηγούς αποτελεί πια παρελθόν, όχι όμως και οι δηλώσεις τους. Φαρσοκωμωδία διότι οι πολιτικοί αρχηγοί (κυρίως οι δύο μεγάλοι) δέχονται να συμμετάσχουν μόνο υπό αυστηρούς όρους οι οποίοι δεν επιτρέπουν στους δημοσιογράφους να τους φέρουν σε δύσκολη θέση. Το οικτρό αποτέλεσμα το είδαμε για ακόμη μία φορά: ο κάθε πολιτικός αρχηγός δίνει ότι απάντηση θέλει, ακόμα και αν είναι τελείως άσχετη με την ερώτηση που του τίθεται. Παρόλα αυτά θα ήθελα να επισημάνω μερικά σημεία που μου φάνηκαν ενδιαφέροντα.

1. Ο Νίκος Χρυσόγελος από τους Οικολόγους Πράσινους ερωτήθηκε ξεκάθαρα εάν πιστεύει ότι υπάρχει «Μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα. Την πρώτη φορά απήντησε με ασυναρτησίες, χωρίς να απαντήσει στην ερώτηση. Την δεύτερη φορά του του τέθηκε το ίδιο ερώτημα από τον δημοσιογράφο Αντώνη Σρόιτερ: «Κύριε Χρυσόγελε, σας ρώτησε ο κ. Κωνσταντάτος αν συμφωνείτε με τον κ. Τρεμόπουλο ότι το 1912 η Θεσσαλονίκη δεν ήταν ελληνική πόλη. Καταλήξαμε να μιλάμε για τον υδροφόρο ορίζοντα. Είναι δικαίωμα του πολίτη νομίζω, φαντάζομαι συμφωνείτε, να ξέρει αν… εσείς την ώρα που του μιλάτε για τον υδροφόρο ορίζοντα συμφωνείτε με τον ισχυρισμό του κ. Τρεμόπουλου ή με έναν άλλον ισχυρισμό στο ίδιο συνέδριο ότι οι Μακεδόνες υποχρεώθηκαν να βάλουν ελληνικές καταλήξεις στα ονόματά τους από Πελοποννήσιους γραφιάδες και Κρητικούς αστυνομικούς». Εκεί ο Χρυσόγελος έχασε την ψυχραιμία του, ανέβασε τον τόνο της φωνής του και δήλωσε: «Συγνώμη τώρα, αλλά αν πραγματικά όλη η συζήτηση να περιστραφεί σε τέτοιου είδους ερωτήσεις την κάναμε στις ευρωεκλογές. Σας απάντησα ξεκάθαρα και νομίζω ότι ο κόσμος θέλει να μάθει τι πρόταση έχουμε για τη διακυβέρνηση τι πρόταση έχουμε για τις αλλαγές στην πολιτική και δε θα ξαναμπούμε σε αυτή τη συζήτηση. Είναι ξεκάθαρες οι δικές μας θέσεις και είπαμε ότι μια συζήτηση ιστορική δεν μπορεί να είναι συζήτηση των πολιτικών για το πώς βλέπουν το μέλλον». Ποιος είπε ότι η γνώμη που έχει ένας πολιτικός για την ιστορία δεν επηρεάζει το μέλλον μας; Επειδή δεν συμφέρει τους Οικολόγους Πράσινους; ΦΥΣΙΚΑ και επηρεάζει και η ιστορία και η θεώρησή της το πολιτικό μέλλον μίας χώρας. Είναι προφανές λοιπόν, αφού δεν απήντησε με ένα απλό «όχι» ότι τόσο ο κ Χρυσόγελος όσο και το κόμμα που εκπροσωπεί πιστεύει ότι τίθεται θέμα «Μακεδονικής» μειονότητας. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η ακόλουθη δήλωση του Χρυσόγελου: «Υπάρχει η διαδικασία να έρθει κάποιος νόμιμα ως μετανάστης; Δηλαδή νομίζετε ότι μπορεί να μπει μαζικά και να έρθει ως μετανάστης νόμιμα; Δεν υπάρχει αυτή η διαδικασία». Και αναρωτιέμαι: εγώ ρε παιδία τότε πώς έχω γνωρίσει τόσους ΝΟΜΙΜΟΥΣ μετανάστες από ένα σωρό χώρες; Πού ζεί αυτός ο άνθρωπος επιτέλους;

2. Η Αλέκα Παπαρήγα ρωτήθηκε για το αν θα πρέπει να κατεδαφίζονται τα αυθαίρετα. Η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ μας άφησε άναυδους δηλώνοντας: «Καταρχήν ζητάμε την κατεδάφιση όπου υπάρχουν βίλες και κυρίως ζητάμε να περάσουν στο Δημόσιο και να εξαγοραστούν από το Δημόσιο ή να δημευθούν η μεγάλη εκκλησιαστική περιουσία, η συνεταιριστική ιδιοκτησία, όπου υπάρχει, δηλαδή στα δάση, στα βουνά και λοιπά. Βεβαίως οι άνθρωποι οι αγοραστές που αγόρασαν με δόσεις κάποια οικόπεδα, ή που έκτισαν με άδειες, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αποζημιωθούν, διότι δε φταίνε τα λαϊκά στρώματα που προσπάθησαν να λύσουν κάποια προβλήματα, γιατί δεν τους έλυναν τα μεγάλα οι Κυβερνήσεις». Το γνωρίζαμε ότι στο ΚΚΕ δεν είναι και φανατικοί οπαδοί της Δημοκρατίας, την νομιμότητας και της ηθικής, αλλά τέτοια δήλωση δεν περίμενα ποτέ. Δηλαδή αυτός που έχει περισσότερα χρήματα έχει διαφορετική αντιμετώπιση, από τον νόμο, από αυτόν που έχει λιγότερα; Αυτός που έχει βίλα που δεν είναι αυθαίρετη πρέπει να του την γκρεμίσουμε ενώ το αυθαίρετο σπίτι αυτού που δεν είναι πλούσιος θα του το αφήσουμε; Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι η Παπαρήγα εννοούσε μόνο τις αυθαίρετες βίλες. Δεν είναι έτσι (διότι, μεταξύ άλλων, αμέσως μετά προτείνει και μία σειρά από δημεύσεις σε νόμιμα κατεχόμενες περιουσίες) αλλά έστω ότι είναι έτσι. Τέτοια πράγματα είναι πρώτα από όλα αντισυνταγματικά, προφανώς όμως το ΚΚΕ σκοπεύει να καταργήσει το Σύνταγμα. Σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Προφανώς το ΚΚΕ έχει κάποια άλλη κοινωνία κατά νου... Τέλος, μία καλή ερώτηση είναι πώς ορίζει το ΚΚΕ την βίλα. Σκοπεύει να γκρεμίσει μήπως όλες τις μονοκατοικίες;

3. Ο Αλέξης Τσίπρας υπέπεσε σε μία σειρά από ατοπήματα. Πρώτον, στην ερώτηση εάν θα έπρεπε να απαγορεύεται σε διαδηλώσεις με λίγα άτομα (40-50) να κλείνουν τον δρόμο η απάντηση ήταν: «Κύριε Ευαγγελάτο, μακάρι να ήταν αυτό το πρόβλημα του εμπορικού κόσμου, μακάρι το πρόβλημα του εμπορικού κόσμου να ήταν ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα μαγαζιά, διότι υπάρχουν διαδηλωτές εργαζόμενοι που διεκδικούν, κοινωνία που διεκδικεί». Δηλαδή αρνείται να απαντήσει επί της ουσίας με την δικαιολογία ότι αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Μα άλλη ήταν η ερώτηση. Δεύτερον, στην ερώτηση γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε τόσο πολύ τους τελευταίους μήνες στις δημοσκοπήσεις από τα διψήφια ποσοστά που είχε φτάσει, η απάντηση ήταν: «Κύριε Ευαγγελάτε, υπήρξε μια αυξημένη ελπίδα και προσδοκία από τη δυναμική του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς όλο το προηγούμενο διάστημα. Και πρέπει να σας πω ότι κι εμείς κάναμε πολύ μεγάλα λάθη και απογοητεύσαμε τον κόσμο μας». Γενικολογίες και καμμία ομολογία για την στάση του ΣΥΡΙΖΑ στα επεισόδια του Δεκεμβρίου. Τέλος πάντων λες ότι μπορεί απλώς να μην το παραδέχεται δημοσίως, αλλά λίγο αργότερα βλέπουμε ότι ο Τσίπρας είναι τελικά αμετανόητος: «Επειδή πολλή συζήτηση έγινε για όλα αυτά, θέλω να σας πω ότι εμείς θα βρεθούμε και την επόμενη των εκλογών, όπως και όλο το προηγούμενο διάστημα, στο πλάι των φοιτητών, των νέων ανθρώπων, που εξεγείρονται με αιτία. Και έχουν αιτίες να είναι εξεγερμένοι οι νέοι άνθρωποι σήμερα». Με λίγα λόγια, εάν επαναληφθούν τα επεισόδια του Δεκεμβρίου ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα τηρήσει την ίδια ακριβώς στάση! Το αποκορύφωμα είναι ότι από την ερώτηση του δημοσιογράφου Α. Κωνσταντάτου μαθαίνουμε ότι: «Γιατί εγώ έχω δηλώσεις του κ. Αλαβάνου ο οποίος επιτίθεται σε Πρύτανη στην Κρήτη συγκεκριμένα, επειδή άφησε την Αστυνομία να μπει μέσα και ο Πρύτανης την είχε καλέσει επειδή διακινούνταν και ναρκωτικά»!!! Ο Τσίπρας φυσικά δεν σχολίασε το γεγονός αυτό, σαν να μην το άκουσε καν. Τα σχόλια περιττεύουν...

4. O Γιώργος Παπανδρέου αγρίεψε όταν ο Γιώργος Καρατζαφέρης του διάβασε μία από τις παλιότερες δηλώσεις του όταν ήταν ακόμα Υπουργός Εξωτερικών: «Έχετε πει, "καλύτερα να έχουμε μερικά στρέμματα λιγότερα από εκείνα που μας ανήκουν και να κοιμούμαστε τα βράδια ήσυχοι και ασφαλείς, παρά να έχουμε ό,τι μας ανήκει και να μην μπορούμε να κλείσουμε μάτι…". Έχετε σκοπό να παραδώσετε στους Τούρκους άμα μας φοβίσουν στρέμματα ελληνικά;». Ο κύριος Παπανδρέου απήντησε με αοριστίες: «Περίμενα λίγη περισσότερη σοβαρότητα από τον κ. Καρατζαφέρη σε ό,τι αφορά τις πηγές του. Πριν δέκα χρόνια έχω κάνει – όπως είπα – στο Υπουργείο Εξωτερικών και όχι μόνο δεν παρέδωσα ούτε σπιθαμή γης, αλλά κατάφερα ίσως το μεγαλύτερο κατόρθωμα το οποίο υπήρξε στην εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια.» χωρίς όμως να δώσει εξηγήσεις για την δήλωσή του αυτή. Οι πηγές όμως (http://www.patrides.com/jun08/free.htm) είναι σαφέστατες, όπως δηλώνει ξεκάθαρα ο κ. Θωμάς Σάρρας ο Πρόεδρος των Ανταποκριτών στον Καναδά. Μάλιστα ο κύριος Παπανδρέου δήλωσε στον κύριο Καρατζαφέρη ότι περίμενε περισσότερη σοβαρότητα από εκείνον. Είναι δυνατόν μετά από τέτοια δήλωση, και μάλιστα ως Υπουργός Εξωτερικών, να μιλάει για σοβαρότητα; Βέβαια το πρώτο σκέλος της ερώτησης του Καρατζαφέρη «Κύριε Παπανδρέου διαβάζω από μέσα: "Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ λέει ότι έχετε σοβαρή έλλειψη φρόνησης…" και επιπλέον συνεχίζει ότι "…η τακτική σας είναι απαράδεκτη, ότι κάνει ζημιά στην εξωτερική πολιτική της χώρας και ότι δεν σχετίζεται με την αντικειμενική πραγματικότητα". Αυτό από τα ΝΕΑ της 19ης Οκτωβρίου 1999.» ο Παπανδρέου δεν το απήντησε ποτέ. Περισσότερες παρόμοιες δηλώσεις μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://www.antibaro.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5768&Itemid=89

5. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης είχε κέφια και τα πήγε πολύ καλά ως δημοσιογράφος, μάλλον είχε κάτσει στο λάθος πάνελ. Η ερώτηση προς τον Κώστα Καραμανλή ήταν σύντομη και αιχμηρή: «Πριν από 13 μήνες η Νέα Δημοκρατία ήταν μπροστά από το ΠΑΣΟΚ 5 μονάδες. Τώρα είναι πίσω 8 μονάδες. Δηλαδή χάθηκαν 13 μονάδες. Πώς το καταφέρατε αλήθεια κ. Καραμανλή αυτό; Σας φταίμε εμείς σαν κόμμα;» Η απάντηση του Καραμανλή ήταν τουλάχιστον εξοργιστική, κυρίως για τον απογοητευμένο οπαδό της ΝΔ: «Ακούστε, υπάρχουν δυο διαφορετικά πράγματα. Το ένα είναι τι αποτιμούν οι δημοσκοπήσεις, το άλλο είναι ποια είναι η πραγματικότητα και πώς θα αποφασίσουν οι πολίτες. Εγώ λοιπόν σας λέω και το πιστεύω βαθύτατα ότι αυτή τη στιγμή μια και με ρωτάτε δημοσκοπικά δεν υπάρχει καμία δυναμική που να ενισχύει το ΠΑΣΟΚ». Μα σε ποιόν κόσμο ζεί επιτέλους αυτός ο άνθρωπος; Το ΠΑΣΟΚ είναι 5 μονάδες μπροστά από την ΝΔ και ο Πρωθυπουργός της χώρας μας λέει ότι δεν υπάρχει δυναμική υπέρ του ΠΑΣΟΚ; Αυτός ο άνθρωπος που είτε έχει παντελή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα είτε μας κοροϊδεύει κατάμουτρα είναι ο άνθρωπος που κυβερνάει την χώρα;

Με τέτοιες δηλώσεις - όχι μόνο αυτές που παραθέσαμε φυσικά - θα έπρεπε να είχε γίνει χαμός την επόμενη μέρα στα ΜΜΕ. Αντιθέτως οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι θεωρούν ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί τα πήγαν καλά. Τελικά φαίνεται ότι εκτός από τους πολιτικούς και οι δημοσιογράφοι είτε είναι οι ίδιοι απίστευτα αφελείς ή περνάνε εμάς για απίστευτα αφελείς...

Άνισα Μέτρα και Άνισα Σταθμά

Χαμό έχουν προκαλέσει τον τελευταίο καιρό οι συζητήσεις του Γιώργου Καρατζαφέρη με τον Ηλία Ψινάκη και τον Γιώργο Ανατολάκη για ενδεχόμενη υποψηφιότητά τους ως βουλευτές του ΛΑΟΣ. Τα ΜΜΕ έσπευσαν στην πλειοψηφία τους να κατακεραυνώσουν τον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ και να τον ειρωνευτούν. Έχουν ενεργήσει όμως και κατά το παρελθόν τα ΜΜΕ με αυτόν τον τρόπο σε παρόμοιες περιπτώσεις ή έκαναν μία εξαίρεση ειδικά για τον Καρατζαφέρη;

Ας αρχίσουμε λοιπόν με τον κύριο Ανατολάκη. Μήπως ξεχνάτε την περίπτωση του πασίγνωστου καλαθοσφαιριστή, του κυρίου Παναγιώτη Φασούλα, που προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ και μάλιστα έφτασε σε σημείο να εκλεγεί Δήμαρχος Πειραιά; Εκεί γιατί δεν ήταν κατακριτέο; Επειδή το μπάσκετ είναι πιο σικ άθλημα από το ποδόσφαιρο μήπως; Υπάρχει βεβαίως βεβαίως και η περίπτωση του κυρίου Γιάννη Ιωαννίδη, του προπονητή. Ούτε η δική του προσχώρηση στην ΝΔ ήταν κατακριτέα όπως αυτή του Ανατολάκη; Στο μεταξύ και ο Φασούλας και ο Ιωαννίδης (ειδικά ο δεύτερος) δεν μπορούν καλά καλά να αρθρώσουν λόγο. Σε αυτές τις δύο περιπτώσεις γιατί οι δημοσιογράφοι δεν άρχισαν την επίθεση και τα ειρωνικά σχόλια;

Πάμε τώρα στον κύριο Ψινάκη. Μήπως έχετε δει ποτέ στα κανάλια τον Πρόεδρο των ομοφυλοφίλων, τον κύριο Βαλλιανάτο; Μήπως τυχαίνει να γνωρίζετε ότι ο κύριος Βαλλιανάτος ήταν ένας από τους προσωπικούς συμβούλους του υποψηφίου πλέον Πρωθυπουργού, του κυρίου Παπανδρέου; Και στο κάτω κάτω της γραφής ο Ψινάκης θα ετίθετο ενώπιον του Ελληνικού λαού να τον ψηφίσει ή να τον καταψηφίσει στις εκλογές, ο Βαλλιανάτος από πού και ως πού διορίστηκε σε μία νευραλγική θέση όπου πληρωνόταν υπέρογκα ποσά από το υστέρημα του Ελληνικού λαού; Τότε μάλιστα είχε γίνει το αντίστροφο, όσες (λίγες) φωνές ακούστηκαν δημοσίως κατά του Βαλλιανάτου αντιμετωπίστηκαν αρνητικότατα από τα ΜΜΕ.

Τέλος να υποθέσω ότι όλοι σας θυμόσαστε εκείνες τις εκλογές όπου οι μισοί ηθοποιοί από τις σειρές του Φώσκολου («Λάμψη» και «Καλημέρα Ζωή») ήταν υποψήφιοι βουλευτές με τα δύο μεγάλα κόμματα. Η κυρία Ελένη Κούρκουλα του ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, τι δουλειά είχε να γίνει από ηθοποιός πολιτικός και γιατί κανένας δεν κατέκρινε την κίνηση αυτή; Τότε, με όλους αυτούς, δεν ενοχλήθηκαν οι μεγάλοι δημοκράτες που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την κατρακύλα της Δημοκρατίας μας;

Φαίνεται λοιπόν ότι το μόνο που έκαναν τα ΜΜΕ ήταν να βρούν αφορμή για να επιτεθούν για ακόμη μία φορά στο ΛΑΟΣ. Παρεμπίπτοντως, έτσι διαψεύδεται για πολλοστή φορά ο Λαζόπουλος με την κωμικοτραγική δήλωσή του αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές ότι το ΛΑΟΣ στηρίζεται από το σύστημα. Όχι ότι η εμπάθεια και η μεροληψία των Ελληνικών ΜΜΕ δεν μας ήταν γνωστή, απλώς επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά.

Λαθρομετανάστευση και Λαϊκισμός

Ακούω τις τελευταίες μέρες αρκετούς, κυρίως δημοσιογράφους, να θίγονται ακούγοντας την λέξη «λαθρομετανάστης». Ο μετανάστης, λένε οι άνθρωποι αυτοί, δεν μπορεί να είναι λαθραίος διότι δεν είναι αντικείμενο. Είναι (συνεχίζουν να λένε) ένα ανθρώπινο ον που ψάχνει για ένα καλύτερο μέλλον κτλ κτλ. Θίγονται λοιπόν τα δημοκρατικά και ανθρωπιστικά τους ιδεώδη (λές και έχουν) όταν ακούνε την λέξη «λαθρομετανάστης» κάποιοι συγκεκριμένοι κύριοι.

Λαθρομετανάστης σημαίνει ακριβώς «παράνομος μετανάστης». Είτε πείς το ένα είτε πείς το άλλο είναι το ίδιο και το αυτό. Από που και ως που είναι προσβλητικό; Και δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ: τόσες δεκαετίες που οι «ευαίσθητοι» αυτοί άνθρωποι ακούνε τους όρους π.χ. «λαθρεπιβάτης», «λαθρέμπορος», «λαθροθήρας» κτλ γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ, ούτε μία φορά; Γιατί τώρα; Έλεος πια με τον λαϊκισμό μερικών! Ειδικά οι δημοσιογράφοι έχουν φτάσει σε σημείο να έχουν γίνει περισσότερο λαϊκιστές, αν είναι ποτέ δυνατόν, από τους πολιτικούς.

Αλλά έστω ότι σταματάμε να χρησιμοποιούμε την λέξη αυτή αντικαθιστώντας την με τον «παράνομο μετανάστη» ποια θα είναι η διαφορά; Εκεί δεν θίγονται τα υψηλά ιδεώδη τους; Δηλαδή (με την δική τους λογική) τι θα πεί «παράνομος μετανάστης»; Μπορεί να είναι η ανθρώπινη ζωή παράνομη; Είναι παράνομο να αναζητάς ένα καλύτερο αύριο; Και άλλες πολλές παρόμοιες δακρύβρεχτες ερωτήσεις. Και ευαισθησία μόνο στα λόγια φυσικά, στην πράξη ποτέ. Να μην θίξουμε τους λαθρομετανάστες, αλλά δεν πειράζει αν δεν έχουν να φάνε, αν επαιτούν στα φανάρια και αν μένουν στοιβαγμένοι σαν ζώα σε μαντριά.

Στην Ελλάδα τα προβλήματά μας είναι ακριβώς αυτά. Πρώτον ότι καθόμαστε και ασχολούμαστε με ανοησίες αναλωνόμενοι στους τύπους και αγνοώντας την ουσία. Το δεύτερο πρόβλημα είναι η ανευθυνότητα και ο λαϊκισμός της πλειοψηφίας των ΜΜΕ που χειραγωγούν την κοινή γνώμη βάζοντάς την να παπαγαλίζει τις ίδιες ανοησίες με αυτούς. Εάν κάποια στιγμή δεν ξυπνήσουμε και δεν παραγκωνίσουμε τους λαϊκιστές, την πλειοψηφία δηλαδή ΜΜΕ και πολιτικών, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Η Ανακάλυψη της Λαθρομετανάστευσης απο τα ΜΜΕ

Εάν κάποιος ξένος παρακολουθούσε τις ειδήσεις τα τελευταία χρόνια θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ξαφνικά, μέσα σε μία νύχτα, πλάκωσαν στην χώρα μερικά εκατομμύρια λαθρομετανάστες. Οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν εντελώς ξαφνικά το θέμα της λαθρομετανάστευσης και από πριν που δεν το έθιγαν, σαν να μην υπήρχε, ξαφνικά είναι το πρώτο θέμα στα δελτία των ειδήσεων.

Γιατί η ξαφνική αλλαγή; Οποιοσδήποτε παρακολούθησε τα αποτελέσματα των περασμένων Ευρωεκλογών γνωρίζει ήδη την απάντηση. Η τεράστια άνοδος του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Δηλαδή οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί (οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι για το γενικότερο χάλι της χώρας) έπρεπε να δούν το ποσοστό του ΛΑΟΣ να διπλασιάζεται για να αρχίσουν να συζητάνε το πρόβλημα; Πρέπει να υπάρχει ένας μπαμπούλας πάνω από τα κεφάλια τους για να κάνουν σωστά την δουλειά τους και να λένε τα αυτονόητα; Φαίνεται ότι πρέπει.

Οι ίδιοι λοιπόν άνθρωποι, οι οποίοι προβάλουν το σιχαμένο (σιχαμένο όπως οι ίδιοι το έχουν καταντήσει) επάγγελμά τους ως λειτούργημα, ξαφνικά ανακάλυψαν ότι υπάρχει μέσα στην χώρα ένας τρομακτικά μεγάλος αριθμός παράνομων μεταναστών. Δεν το γνώριζαν πριν... Και το χειρότερο από όλα είναι η υποκρισία: διερωτώνται οι δημοσιογράφοι πώς φτάσαμε σε αυτό το χάλι. Έχετε το θράσος να μιλάτε για το θέμα αυτό εσείς που όποιος το έθιγε τον ανεβάζατε ρατσιστή και τον κατεβάζατε φασίστα; Νομίζετε κύριοι ψεύτες και υποκριτές δημοσιογράφοι ότι έχουμε μνήμη ψαριού και δεν θυμόμαστε τι λέγατε οι ίδιοι λίγες μέρες νωρίτερα;

Το όλο θέμα αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι οι δημοσιογράφοι αποτελούν μέρος του προβλήματος και του συστήματος. Εμφανίζονται ως υπερασπιστές των φτωχών και των αδυνάτων (όπως ο Λαζόπουλος) αλλά είναι εξ ίσου συνυπεύθυνοι με τους πολιτικούς μας. Πρέπει κάποια στιγμή να τους γυρίσουμε την πλάτη, στερώντας τους έτσι την πηγή της δύναμής τους, που είμαστε εμείς και η θεαματικότητα που τους χαρίζουμε τόσο απλόχερα. Ο λαός έχει ήδη γίνει πιο υποψιασμένος και δεν είναι τόσο αγαθός όσο παλιά. Ας ελπίσουμε ότι ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα, να γυρίσουμε την πλάτη στους δημοσιογράφους, ακριβώς όπως κάναμε στους πολιτικούς σε αυτές τις Ευρωεκλογές.

Εάν υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα από την όλη υπόθεση είναι ότι οι απλοί πολίτες έχουμε πολύ περισσότερη δύναμη από ότι νομίζουμε. Φάνηκε τώρα που έγινε η μεγάλη στροφή: από εκεί που τα ΜΜΕ μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και μας επιβάλλουν με την προπαγάνδα τους τις απόψεις που θέλουν, τώρα καταφέραμε εμείς με την ψήφο μας να επιβάλουμε τις απόψεις μας στα ΜΜΕ και στους πολιτικούς και να τους κάνουμε να ασχοληθούν – επιτέλους – με τα θέματα που απασχολούν εμάς και όχι αυτούς. Τώρα που μάθαμε το κόλπο, ας το χρησιμοποιούμε συχνότερα!

Περί Αξιοπιστίας των ΜΜΕ

Το βασικό ζήτημα που τίθεται σχετικά με την ενημέρωσή μας από τα ΜΜΕ δεν είναι τόσο η αξιοπιστία των ειδήσεων, όσο σημαντική και αν είναι η αξιοπιστία αυτή, αλλά το κατά πόσον η ενημέρωση είναι ελεγχόμενη. Διότι μπορεί μερικά ρεπορτάζ να μην είναι τόσο αξιόπιστα, όπως συχνά διαπιστώνουμε μερικοί, αλλά το ανθρώπινο αυτό λάθος δεν μπορεί να θεωρηθεί τόσο σημαντικό όσο το ενδεχόμενο να θάβονται ορισμένες ειδήσεις.

Υπάρχουν διαθέσιμα δύο πρόσφατα παραδείγματα τέτοιου είδους όπου φαίνεται να υπάρχει αποσιώπηση σημαντικών ειδήσεων από τα ΜΜΕ. Η πρώτη περίπτωση είναι αυτή του εμπορικού κέντρου "THE MALL", το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης. Η δεύτερη περίπτωση είναι αυτή της δικαστικού Μαρίας Μαργαρίτη η οποία έκανε σημαντικές καταγγελίες και απεργία πείνας απέναντι από το γραφείο του Πρωθυπουργού. Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν να μεταφερθεί σηκωτή στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Αρχικά ας αποπειραθούμε να εξηγήσουμε την σημασία των ειδήσεων αυτών.

Στην περίπτωση της Μαργαρίτη οι καταγγελίες της είναι ιδιαιτέρως σοβαρές. Οι καταγγελίες αυτές αφορούν πρώτον παρακράτηση κονδυλίων οικονομικής ενίσχυσης σεισμοπαθών από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς και δεύτερον κύκλωμα παιδεραστίας και σεξουαλικής κακοποίησης γυναικών σε μυστικό χώρο εντός του υπογείου των δικαστηρίων. Ακόμα χειρότερα όμως, ο γνωστός τηλεοπτικός σταθμός BBC έκανε ρεπορτάζ με το θέμα αυτό, διασύροντας έτσι ολόκληρη την χώρα. Εάν κάποιος ισχυριστεί ότι οι κατηγορίες της κυρίας Μαργαρίτη είναι ανεδαφικές και ότι για αυτό δεν προβλήθηκε η είδηση, τότε θα του απαντούσα ότι όταν ένας τηλεοπτικός σταθμός του κύρους και του βεληνεκούς του BBC κάνει ένα τέτοιο ρεπορτάζ (εθνικού διασυρμού δηλαδή), αυτομάτως η είδηση αυτή είναι σημαντική για τον Ελληνικό λαό. Άλλες φορές σε δελτία ειδήσεων έχουμε δεί μέχρι και αναφορές σε ξένες ιστοσελίδες ιδιωτών και συλλόγων για τις οποίες έγινε ρεπορτάζ επειδή κρίθηκαν ανθελληνικές. Μπορεί να συγκριθεί το BBC σε βαρύτητα με μία τέτοια ιστοσελίδα; Η εναλλακτική δικαιολογία είναι ότι εκείνη την ημέρα έτυχε να απεργούν τα ΜΜΕ. Είμαστε σοβαροί ή είμαστε μικρά παιδία; Και την επόμενη γιατί δεν παίχτηκε λοιπόν; Εδώ όταν δεν έχουν ειδήσεις βγάζουν μπαγιατεμένες ειδήσεις από το αρχείο ή κουτσομπολιά που μόνο ειδήσεις δεν είναι. Δηλαδή το περιστατικό αυτό με την Μαργαρίτη δεν άξιζε 60 δευτερόλεπτα από το δελτίο ειδήσεων της επόμενης ημέρας αντί μίας είδησης του στυλ "ποια χαιρέτησε χτες ο Ρουβάς"; Άρα πρόκειται περί γελοίας δικαιολογίας.

Στην περίπτωση του "THE MALL" έχουμε ένα τεράστιο ακίνητο που, εάν δεχτούμε τις κατηγορίες που εκφράζονται από μερικές ανεξάρτητες φωνές, είναι αυθαίρετο και παράνομο, και συνεπώς θα έπρεπε να γκρεμιστεί παρά ταύτα. Το άρθρο του ηλεκτρονικού περιοδικού "ΓΑΛΕΡΑ" που έχει ασχοληθεί με το θέμα (http://www.galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=68) κάνει λόγο για τριπλασιασμό του συντελεστή δόμησης μέσα σε δύο χρόνια από την τότε κυβέρνηση ώστε να εξυπηρετηθεί ο επιχειρηματίας στον οποίο ανήκει το κολοσσιαίο εμπορικό κέντρο. Το να αλλάζουν οι νόμοι για να εξυπηρετηθεί ένας επιχειρηματίας από τα δύο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, οι οποίοι σε τέτοιες περιπτώσεις γίνονται τα καλύτερα φιλαράκια) είναι ένα τεράστιο διακομματικό σκάνδαλο που ενδιαφέρει τον κάθε πολίτη. Ειδικά εφόσον εμπλέκονται και τα δύο μεγάλα κόμματα στην υπόθεση, το θέμα είναι ακόμη πιο σοβαρό, καθώς αποκαλύπτει ότι οι εκπρόσωποι της διαπλοκής διαθέτουν έναν πανίσχυρο διακομματικό μηχανισμό.

Αυτές οι δύο ειδήσεις δεν θεώρησε ούτε ένας τηλεοπτικός σταθμός ότι άξιζε να προβληθούν; Μήπως ένα τέτοιο θέμα δεν θα ενδιέφερε τον κόσμο και κατά συνέπεια δεν θα έφερνε τηλεθέαση; Προφανώς λοιπόν είτε υπάρχει μία σχέση δούναι και λαβείν μεταξύ των ιδιοκτητών των καναλιών και του εκάστοτε εμπλεκόμενου σε σκάνδαλο (θα κουκουλώσω την είδηση αλλά για αντάλλαγμα θέλω...), είτε δεν θέλουν να προκαλέσουν οι επιχειρηματίες που έχουν τα κανάλια διότι και αυτοί έχουν βρώμικα μυστικά και αποφεύγουν να προκαλέσουν έναν πόλεμο με άλλους επιχειρηματίες ή με το κράτος (εάν με ξεσκεπάσεις θα σε ξεσκεπάσω και εγώ). Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει, και όπως αποδεικνύονται μερικά από τα μεγαλύτερα κοράκια είναι τα ελληνικά ΜΜΕ.

Αυτά είναι τα ΜΜΕ που ωρύονται για την διαφθορά αλλά είναι ταυτόχρονα οι πρώτοι διδάξαντες αυτής. Οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούν τους μπλόγκερς για αυτά που οι ίδιοι συνεχώς κάνουν, χρησιμοποιώντας την κατηγορία της αναξιοπιστίας σαν πρόφαση, ενώ στην ουσία προσπαθούν να εξοβελίσουν τον ανταγωνισμό. Αυτή είναι η δημοκρατική χώρα στην οποία νομίζουμε ότι ζούμε. Να την χαιρόμαστε την δημοκρατία μας και την ελευθερία του λόγου μας.

Δημοσιογραφική Σαβούρα

Παρακολουθούσα στις χθεσινές ειδήσεις τον δημοσιογράφο κύριο Σρόιτερ να εκστομίζει κατηγορίες περί ρατσισμού προς τους αγρότες της ελληνικής επαρχίας. Αυτό που πυροδότησε τα σχόλια αγανάκτησης του κυρίου αυτού ήταν το σχόλιο ότι οι μαύροι πληρώνονται λιγότερο επειδή είναι πιο νωχελικοί και δουλεύουν με πιο αργούς ρυθμούς. Ο αυτοδιορισμένος αυτός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεώρησε απαράδεκτο να κρίνεται η ταχύτητα της δουλειάς του καθενός από την εθνικότητά του. Εκ πρώτης όψεως αυτά που είπε ο κύριος Σρόιτερ ακούγονται ωραία και ευγενικά, είναι όμως πράγματι έτσι;

Μου είχε κάνει πάρα πολύ εντύπωση όταν είχα πρωτοακούσει για την εργατικότητα, αν όχι εργασιομανία, των Γιαπωνέζων. Οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται ακόμα και να πάρουν την νόμιμη άδειά τους, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται η επιχείρηση να τους δίνει την άδεια υποχρεωτικά. Δύσκολο για έναν Έλληνα, αλλά και για οποιονδήποτε Ευρωπαίο, να φανταστεί κάτι τέτοιο. Εάν όμως θέλουμε να αναζητήσουμε άλλο, πιο κοντινό παράδειγμα, υπάρχει ένα εδώ στην Ευρωπαϊκή γειτονιά μας. Το παράδειγμα αυτό είναι η εργατικότητα των Γερμανών, την οποίαν όλοι πιστεύω αναγνωρίζουμε. Άρα λοιπόν είναι σωστό αν ισχυριστούμε ότι οι Γιαπωνέζοι εργάζονται με εντονότερους ρυθμούς από εμάς τους Έλληνες, όπως και ότι οι Γερμανοί είναι πιο εργατικοί από π.χ. τους Ιταλούς και τους Ισπανούς; Οι κοινώς παραδεκτές αυτές αλήθειες κύριε Σρόιτερ τι είναι, ρατσιστικές μήπως;

Βλέπουμε λοιπόν ότι από έθνος σε έθνος υπάρχει διαφορά, όχι μόνο στην εργατικότητα, αλλά σε πολλούς τομείς. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που ασφαλώς δεν συνεπάγεται ότι η αξία της ζωής του καθενός εξαρτάται από την ταχύτητα με την οποία εργάζεται. Όμως είναι πολύ λογικό – και δίκαιο – ο καθένας να αμείβεται βάσει της εργασίας που παράγει. Και στην δική μας κοινωνία έτσι δεν είναι; Ο εργατικός άνθρωπος καταλήγει να προάγεται και κατά συνέπεια να αμείβεται καλύτερα. Ξαναγυρνώντας στο εθνικό επίπεδο, πολλά πράγματα, έτσι και οι ρυθμοί εργασίας, εξαρτώνται από το θέμα της κουλτούρας που έχει ο κάθε λαός. Άλλοι λαοί είναι πιο χαλαροί και άλλοι πιο «στην τσίτα» όταν εργάζονται. Τι να πούμε δηλαδή, να πούμε ψέμματα ότι όλοι είναι ακριβώς το ίδιο; Σημαντικό ρόλο παίζει και το κλίμα: στις χώρες που έχει εξαιρετική ζέστη (π.χ. Αφρική) ο κόσμος αναγκαστικά μαθαίνει να δουλεύει με πιο χαλαρούς ρυθμούς για ευνόητους λόγους.

Και μετά από όλα αυτά, έχουμε λοιπόν κάποιους δημοσιογράφους που σαν μία αγέλη από λυσσασμένα σκυλιά χυμάνε να κατασπαράξουν τον κάθε καημένο που λέει μία αλήθεια, επειδή είτε η αλήθεια αυτή δεν συνάδει με την ιδεολογία τους είτε προσπαθούν να το παίξουν ηθικοί στον κόσμο. Πρόκειται για μία κλίκα ηθικολόγων που φυσικά καμμία σχέση με ηθική δεν έχει, καθώς οι ίδιοι είναι από τα χειρότερα αποβράσματα της κοινωνίας και ένα από τα σημαντικότερα προβλήματά της. Άνθρωποι κατά βάση αμόρφωτοι, ανόητοι και βαθιά συμπλεγματικοί που έχουν βαφτίσει το επάγγελμά τους λειτούργημα. Καλύτερα κάντε απλά την δουλειά σας κύριοι και κρατήστε τα ανόητα σχόλιά σας για τους εαυτούς σας. Εάν καταφέρνατε πρώτα να είστε ηθικοί στην δική σας προσωπική ζωή, τότε δεν θα γινόσασταν τόσο γελοίοι όταν κάνετε κριτική αφ’ υψηλού για τους άλλους.

Θα κλείσω με μία προσωπική ερώτηση προς τον κύριο Σρόιτερ: Εσείς καλέ μου κύριε, που καταδικάζετε περιστατικά σαν αυτό που αναφέρατε, εάν θέλατε να φτιάξετε κάτι στο σπίτι σας και είχατε την επιλογή να καλέσετε είτε έναν Έλληνα τεχνίτη που θα σας έκοβε και απόδειξη αλλά θα σας χρέωνε πολλά είτε έναν λαθρομετανάστη που θα έπαιρνε λίγα και χωρίς απόδειξη, ποιόν από τους δύο θα επιλέγατε; Ασφαλώς τον δεύτερο, και μη μου πείτε ότι θα του δίνατε όσα ζητάει για την ίδια δουλειά ο Έλληνας, διότι πραγματικά δεν θα σας πιστέψω (ούτε εγώ ούτε και κανένας άλλος).

Ράδιο – Προπαγάνδα – Αρβύλα

Είναι πραγματικά να κανείς τραβάει τα μαλλιά του με αυτά που ακούει σε διάφορες εκπομπές. Ειδικά στην χθεσινή εκπομπή του «Ράδιο Αρβύλα» άκουσα απίστευτα πράγματα. Μία παρέα από νέα αλλά ανώριμα παιδιά, με επικεφαλή τον Αντώνη Κανάκη που είναι και ο πιο ακραίος, κάνουν μία σειρά από άστοχα σχόλια, προπαγανδίζοντας, εν αγνοία τους προφανώς, υπέρ φασιστικών ακροαριστερών λογικών. Ναι, ο φασισμός δεν έχει ούτε χρώμα ούτε κατεύθυνση, προέρχεται και από δεξιά και από αριστερά.

Το πρώτο εξωφρενικό είναι ότι ο Αντώνης Κανάκης αγανακτούσε και φωνασκούσε επειδή ακούστηκαν στην τηλεόραση οι φωνές μερικών ανθρώπων για τους οποίους πιστεύει προφανώς ότι δεν έχουν δικαίωμα να μιλάνε. Κοινός φασισμός δηλαδή. Σε μία Δημοκρατία κύριε Κανάκη, θα έπρεπε να ξέρετε ότι ΟΛΟΙ έχουν δικαίωμα να ομιλούν, και ναι, ακόμα και ο χειρότερος φασίστας. Εάν αρχίσουμε να κάνουμε εξαιρέσεις, τότε δεν θα έχουμε διαφορά με παρελθόντα καθεστώτα που είμαι σίγουρος ότι καταδικάζετε. Η επόμενη άστοχη κατηγορία ήταν προς τους δημοσιογράφους που, χάρην τηλεθέασης, προβάλουν τις δηλώσεις αυτών των ανθρώπων. Μα κύριε Κανάκη μου, δεν σας έχω για τόσο αφελή άνθρωπο. Πότε έχετε δεί εσείς να γίνεται κάτι στην τηλεόραση που δεν έχει στόχο την τηλεθέαση; Προφανώς ποτέ. Τώρα σας έπιασε το κόψιμο και αρχίσατε τις διαμαρτυρίες; Όταν δηλαδή βομβάρδιζαν τον κόσμο οι τηλεοράσεις με τα ακριβώς αντίθετα μηνύματα, με τα οποία συμφωνείτε ιδεολογικώς, τότε ήταν καλά επειδή σας συνέφερε; Είπατε ότι δεν είναι σωστό να βομβαρδίζονται τα νέα παιδιά με τις ιδέες των ανθρώπων αυτών επειδή τις θεωρείτε λανθασμένες; Και ποιος σας είπε ότι εσείς αποφασίζετε ποιες ιδέες είναι σωστές και ποιες όχι κύριε Κανάκη – Παπαδόπουλε; Θα σας προκαλέσει σοκ, αλλά εγώ γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που θεωρούν τις δικές σας ιδέες αρνητικά μηνύματα για τα νέα παιδιά. Σημαίνει αυτό ότι έχουμε το δικαίωμα να προσπαθούμε να σας φιμώσουμε; Ε λοιπόν όχι κύριε Κανάκη, δεν θα μας μάθετε εσείς και η παρέα σας τι είναι σωστό και τι δεν είναι. Και αν νομίζεται ότι εσείς έχετε πάντα δίκιο, τότε μάλλον τα έχετε μπλέξει, διότι προφανώς νομίζετε ότι είστε ο Πάπας. Θα με ρωτήσετε: «Μα γιατί καλέ μου κύριε είναι οι δικές μου ιδέες βλαβερές για την νεολαία;» Και εγώ θα σας δώσω ένα από τα πολλά διαθέσιμα παραδείγματα: Εσείς δεν είπατε σε ανύποπτο χρόνο σε εκπομπή του Ράδιο Αρβύλα «τι νόμοι και μαλακίες...»; Για εσάς και τους ομοίους σας κύριε Κανάκη και Σια, τους αναρχικούς, οι νόμοι μπορεί να είναι μαλακίες. Για εμάς τους υπολοίπους οι νόμοι είναι το θεμέλιο κάθε εύνομης κοινωνίας, το απαραίτητο δομικό στοιχείο του πολιτισμού. Εμείς τα παιδιά μας δεν θέλουμε να μεγαλώσουν με την ανώριμη και επικίνδυνη αναρχοϊδεολογία σας.

Και τέλος η υπέρτατη ανοησία, ότι η περίπτωση του αστυνομικού που πυροβολήθηκε δεν έχει σχέση με τον θάνατο του 16χρονου. Πρώτον, εάν η πολιτεία είχε κρατήσει υπεύθυνη στάση, αποθαρρύνοντας τους επίδοξους αναρχοφονιάδες, εσείς πιστεύετε ότι ο αστυνομικός αυτήν την στιγμή θα πάλευε για την ζωή του; Όταν σαν κράτος αφήνεις κάθε χρόνο μερικά κακομαθημένα πλουσιόπαιδα (στην πλειοψηφία τους) που το παίζουν – διότι δεν είναι – αριστεροί να καίνε το Πολυτεχνείο, δεν θεωρείτε ότι αποθρασύνεις τον κάθε εγκληματία να κάνει ότι του καπνίσει (αυτά όμως δεν σας πειράζουν); Ο εγκληματίας το ίδιο ενθαρρύνεται μέσα σε ένα σοβαρό και οργανωμένο κράτος, και το ίδιο σε ένα ξέφραγκο αμπέλι όπου βλέπει ότι ακόμα και οι αναρχικοί που καταστρέφουν το κέντρο της Αθήνας παραμένουν ατιμώρητοι; Και μάλιστα το επιχείρημα του κυρίου Κανάκη, είναι ότι είναι πολύ πιο σοβαρό να πυροβοληθεί ένα παιδί από αστυνομικό, ο οποίος αστυνομικός έχει ρόλο να μας φυλάει, παρά εάν μία τρομοκρατική οργάνωση δολοφόνων πυροβολήσει έναν αστυνομικό, ο οποίος υπάρχει για να μας προστατεύει και γνωρίζει εκ των προτέρων τους κινδύνους. Εγώ κύριε Κανάκη πρώτον θα σας αντιστρέψω το επιχείρημά σας και θα σας ρωτήσω: Πολύ περισσότερο δεν αξίζει να τιμηθεί ως ήρωας ένας άνθρωπος που ριψοκινδυνεύει καθημερινά την ζωή του για χάρη μας, από ένα παιδί που πέταγε πέτρες στα ΜΑΤ; Είναι ήρωας ο αναρχικός που προκαλεί επεισόδια στους δρόμους και δεν είναι αυτός που χύνει το αίμα του για να μπορείτε εσείς και όλοι οι υπόλοιποι να κοιμόμαστε ήσυχοι; Δεύτερον, η σειρά σοβαρότητας που δίνετε στα δύο περιστατικά αγαπητέ δεν ισχύει. Αυτό επειδή το να κάνει ένας βλάκας αστυνομικός κάτι τέτοιο (ο οποίος σαφέστατα πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί παραδειγματικά για όσες κατηγορίες βρεθεί ένοχος) δεν έχει τις ίδιες συνέπειες που έχει ο πυροβολισμός εις βάρος ενός αστυνομικού. Εκτός εάν κανείς πιστεύει ότι τέτοια περιστατικά θα ενθαρρύνουν τον νέο άνθρωπο να πάει να γίνει αστυνομικός για να παίρνει έναν μισθό της πείνας και επιπλέον να δέχεται και σφαίρες στα καλά καθούμενα. Ούτε η διεθνής φήμη της χώρας πλήττεται το ίδιο όταν δολοφονούνται αστυνομικοί από δολοφονικές οργανώσεις (που το κάνουν επί τούτοις) και το ίδιο όταν, έστω από χέρι αστυνομικού, πεθαίνει εξ αιτίας μιας κακής στιγμής ένας νέος, κάτι που αποτελεί και μεμονωμένη περίπτωση, καθώς ο φόνος των νέων από αστυνομικούς είναι κάτι εκτός του φυσιολογικού.

Και τέλος το εξής απλό. Εάν αύριο μια παρέα 16χρονων απαγάγει έναν άνθρωπο και ένας από τους νεαρούς πυροβοληθεί και πεθάνει (κακώς φυσικά) από έναν αστυνομικό, θεωρείτε εσείς όλοι ότι ο νεαρός πρέπει να ηρωοποιηθεί επειδή πυροβολήθηκε; Όπως και ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, είναι λυπηρό να σκοτώνονται νέοι άνθρωποι, αλλά μέχρι του σημείου να ηρωοποιηθούν δεν υπάρχει τεράστια απόσταση; Και ήρωας γιατί; Επειδή πέταγε πέτρες στα ΜΑΤ, ή επειδή λήστεψε μία τράπεζα; Είμαστε σοβαροί επιτέλους ή έχουμε ξεφύγει τελείως; Αυτό είναι το μήνυμα που θεωρείται εσείς σωστό για τα παιδιά αλλά και για την ευρύτερη κοινωνία; Ότι όποιος πετάει πέτρες στα ΜΑΤ είναι ήρωας; Διότι δεν τον ηρωοποιήσατε εσείς και μερικοί άλλοι κουφιοκεφαλάκιδες απλά και μόνο επειδή σκοτώθηκε, αφού πολλά νέα παιδιά αδικοχάνονται καθημερινά. Αυτά γιατί δεν θεωρήθηκαν ήρωες; Άρα λοιπόν αποδεικνύεται ότι το συγκεκριμένο παιδί έγινε ήρωας αποκλειστικά και μόνο επειδή πέταγε πέτρες στα ΜΑΤ.

Είπατε τέλος ότι δεν υποστηρίζετε αυτούς που τα σπάνε, αλλά αυτούς που είναι αναρχικοί στην σκέψη. Ιδιαίτερα αφελής τρόπος σκέψης μου φαίνεται αυτός. Δηλαδή αυτός που είναι αναρχικός στην σκέψη δεν είναι πολύ κοντά στο να σπάει μαγαζιά από έναν άλλον απλό άνθρωπο; Ή μήπως έχετε την ψευδαίσθηση ότι μία ιδέα μένει πάντα στο ιδανικό-θεωρητικό επίπεδο και δεν παραποιείται; Μήπως όποιος είναι Χριστιανός είναι και πραγματικός Χριστιανός, ή όποιος είναι αριστερός είναι πραγματικά αριστερός; Ούτε ένας στους εκατό... Άρα ή αφελής είστε είτε κακοήθης (πιστεύω το πρώτο). Διότι πώς είστε υπέρ των σωστών αστυνομικών (όπως ισχυρίζεστε) εφόσον είστε υπέρ της αναρχίας και συνεπώς κατά οποιασδήποτε αρχής που δουλειά της είναι να επιβάλει την τάξη; Αφού η αναρχία είναι εντελώς αντίθετη σαν ιδεολογία με κάθε έννοια κράτους, αστυνομίας, κτλ. Άρα λοιπόν είτε η υποκρισία περιττεύει ή συγχέετε τις έννοιες στο μυαλό σας.

Πιστεύω ακράδαντα και θέλω να πιστεύω ότι η παρέα του Ράδιο Αρβύλα έχει τις καλύτερες των προθέσεων και κάνει αυτό που θεωρεί σωστό. Απλά αγωνίζεται για τους λάθος λόγους. Είναι λυπηρό όταν βλέπει κανείς ότι οι νέοι ειδικά άνθρωποι δεν είναι ικανοί να σκεφτούν λογικά και παρασύρονται τόσο εύκολα από βλακώδεις ιδεολογίες. Τι να πω, ίσως αν αυτό το κείμενο φτάσει στα χέρια τους να αποτελέσει έναυσμα για να δουν τα πράγματα και από μία διαφορετική οπτική γωνία. Εκτός εάν κάποια στιγμή αναγκαστούν να δουν τα πράγματα διαφορετικά εκ των πραγμάτων, αν ποτέ η θεία δίκη (το οποίο απεύχομαι) αποφασίσει να βάλει καμμία ομάδα αναρχικών να τους καταστρέψει την δική τους περιουσία.

Μ.Μ.Μ και Μ.Μ.Ε.

Γενικά θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε δίκαιοι στις κρίσεις μας, να αναφέρουμε τόσο το σωστό όσο και το λάθος, το μεν να το επαινούμε και το δε να το καταδικάζουμε. Είμαστε όλοι μάρτυρες της δραστικής αλλαγής στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου το εισιτήριο έγινε ενιαίο. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας όμως έσπευσαν να κατηγορήσουν την κίνηση αυτή. Ας εξετάσουμε λοιπόν αν το μέτρο ήταν σωστό ή όχι.

Ναι μεν η τιμή του εισιτηρίου αυξήθηκε (δεδομένου ότι μιλάμε για τα λεωφορεία και όχι για το μετρό, εφόσον στο μετρό το εισιτήριο ήταν και πριν στα 80 λεπτά) αλλά η τιμή του εισιτηρίου συνοδεύεται από σημαντικά νέα προνόμια. Το πρώτο είναι ότι το εισιτήριο ισχύει για μιάμιση (1,5) ώρα, το οποίο σημαίνει ότι ο επιβάτης μπορεί να αλλάξει και δύο και τρείς και τέσσερις συγκοινωνίες με το ίδιο κόστος. Το δεύτερο είναι ότι οι διαδρομές αυτές δεν έχουν κάποιο περιορισμό. Θυμηθείτε ότι το παλιό εισιτήριο του μετρό σε περιόριζε να ταξιδέψεις προς μία μόνο κατεύθυνση και χωρίς έξοδο από τον δίκτυο του μετρό.

Πρακτικά όλα αυτά σημαίνουν λιγότερα έξοδα για την πλειονότητα των επιβατών. Μπορεί κάποιος με ένα μόνο εισιτήριο να κάνει μία ενδιάμεση στάση, να βγεί από το μετρό, να πάει να κάνει την δουλειά του και έπειτα να συνεχίσει την διαδρομή του. Μπορεί επίσης κάποιος να πεταχτεί σε μία σύντομη δουλειά και να επιστρέψει μετά σπίτι του με το ίδιο εισιτήριο. Φυσικά ένα σύστημα δεν μπορεί ποτέ να είναι δίκαιο για όλους, αλλά αυτό το συγκεκριμένο σύστημα είναι ευνοϊκότερο για την πλειονότητα και συνεπώς περισσότερο δίκαιο.

Ακούστηκε όμως από τους καταστροφολόγους δημοσιογράφους στα τηλεοπτικά κανάλια ότι η τιμή του εισιτηρίου αυξήθηκε μέχρι 40% (αν θυμάμαι σωστά το ακριβές ποσοστό). Αυτό που δεν είπαν όμως είναι από πόσο μειώνεται. Για κάποιον που χρησιμοποιεί δύο λεωφορεία και μετρό για να πάει στην δουλειά του, η μείωση στα κόμιστρα είναι της τάξης του 50% (καθώς θα πληρώσει 0,80 Ευρώ ενώ με το παλιό σύστημα θα πλήρωνε 1,80). Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι δεν υπάρχει ειλικρινής διάθεση κριτικής, παρά μόνο στρέβλωση των δεδομένων ώστε να μπορέσουν οι δημοσιογράφοι να βγάλουν είδηση. Το σωστό θα ήταν να πούν «μείωση από 50% έως αύξηση 40%».

Αυτό δεν είναι το μοναδικό δείγμα κακοήθειας και πλήρους έλλειψης αντικειμενικότητας των δημοσιογράφων – τουλάχιστον – στα τηλεοπτικά κανάλια. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι είχαν εξαπολύσει επίθεση σε γνωστό ιστολόγιο με αφορμή τις ανακριβείς ειδήσεις του (κατά τα λεγόμενα των ιδίων) με πραγματική αιτία προφανώς όμως την διατήρηση του προνομίου της ενημέρωσης του κόσμου. Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν μπορεί παρά να βλέπουν με κακό μάτι οποιαδήποτε αναπτυσσόμενη εναλλακτική ενημέρωση.

Το γεγονός αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει γενικότερα για το κατά πόσο μας ταΐζουν με ψέμματα τα κανάλια. Διότι όταν ψεύδονται για ένα απλό θέμα – και μάλιστα θέμα του οποίου η αλήθεια μπορεί εύκολα να εξακριβωθεί από τον οποιονδήποτε – τότε ποιος μπορεί να μας βεβαιώσει ότι δεν κάνουν το ίδιο σε γενικό πλαίσιο; Το αντίθετο μάλιστα θα λέγαμε, ότι δηλαδή το πιο πιθανό είναι να εφαρμόζουν παντού την τακτική αυτή.

Η αντικειμενική ειδησεογραφία στην χώρα μας είναι όνειρο θερινής νυκτός και αυτό είναι πολύ θλιβερό. Οι δημοσιογράφοι και τα κανάλια αντί να ανταγωνιστούν σε σοβαρότητα ανταγωνίζονται σε εντυπωσιασμό και σε φαμφάρες, και ο κόσμος αντί να τους τιμωρήσει, τους ανταμείβει με υψηλή τηλεθέαση. Υπάρχουν και μικρότερα κανάλια που έχουν πολύ σοβαρότερες και περιεκτικότερες ειδήσεις (χωρίς να κρατάνε αυτές 1-1,5 ώρα) στα οποία θα πρέπει να καταφύγουμε.

Πρέπει κάποια στιγμή γενικά να γίνουμε ώριμοι καταναλωτές και γενικότερα ώριμοι πολίτες, και να αναγκάσουμε με την στάση μας τους δημοσιογράφους –και όχι μόνο – να σοβαρευτούν. Καλό θα είναι επίσης να μην δεχόμαστε άκριτα ότι ακούμε στην τηλεόραση αλλά να προσπαθούμε να φιλτράρουμε ότι μπορούμε με την λογική μας και να διατηρούμε εν γένει ένα επίπεδο σκεπτικισμού.

Ιστολόγια και ΜΜΕ

To «press-gr.blogspot.com» είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ιστολόγια (blogs) αυτήν την περίοδο στην Ελλάδα. Το θέμα που ξέσπασε πρόσφατα με τα ιστολόγια, με αφορμή το «press-gr», είναι κάπως αστείο για όσους γνωρίζουν μερικά βασικά πράγματα για το Διαδίκτυο και ταυτόχρονα διαθέτουν και λίγη κοινή λογική.

Το ιστολόγιο δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία απλή ιστοσελίδα. Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι πληροφορίες που παρέχονται στις διάφορες ιστοσελίδες που βρίσκει κανείς στο Διαδίκτυο δεν είναι αξιόπιστες, καθώς ιστοσελίδα μπορεί να έχει ο καθένας. Επομένως, αν κριθεί σκόπιμο να εξετάζεται το περιεχόμενο των ιστολογίων, θα πρέπει να εξετάζεται και το περιεχόμενο όλων των ιστοσελίδων που αποτελούν το Διαδίκτυο.

Και ποίοι κατηγορούν τα ιστολόγια για ανακρίβειες και ψευδείς πληροφορίες; Τα παραδοσιακά ΜΜΕ, αυτοί δηλαδή που κατά κόρον, ασυστόλως και χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο διαδίδουν ένα σωρό ψεύδη. Τόσες και τόσες φορές τους έχουμε «πιάσει στα πράσσα» όλοι μας να αναπαράγουν ανακρίβειες και υπερβολές, και να κατηγορούν ανθρώπους φτάνοντας μέχρι και σε σημείο να καταστρέφουν ζωές. Σημαίνει λοιπόν αυτό ότι τα ιστολόγια μπορούν να γράφουν ότι θέλουν; Όχι, σημαίνει όμως ότι δεν μπορεί να κατηγορεί ο γάιδαρος τον πετεινό ότι είναι κεφάλας...

Η προσπάθεια υπονόμευσης – και μάλιστα μέσω λάσπης – του Διαδικτύου γενικότερα από τα παραδοσιακά ΜΜΕ δεν είναι κάτι το πρωτοφανές. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια που βγήκαν οι δημοσιογράφοι στα κανάλια να κατηγορήσουν την ιστοσελίδα «bravoyorgo» (www.bravoyorgo.com) ότι ήταν υβριστική προς το πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου. Παρόλα αυτά, η σελίδα ναι μεν κατηγορούσε τον κ Παπανδρέου για κάποια πράγματα (τα οποία στοιχειοθετούσε), αλλά δεν τον έβριζε. Συνεπώς το εν λόγω ρεπορτάζ ήταν εκτός των άλλων και συκοφαντικό.

Είναι προφανές ότι ο αγώνας τον παραδοσιακών ΜΜΕ να χτυπήσουν τα ιστολόγια, δεν είναι απλά ένας αγώνας υπέρ της αλήθειας και της δικαιοσύνης... Όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να ενημερώνονται από – ή και από – το Διαδίκτυο. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αρέσει σε κάποιους οι οποίοι έως τώρα είχαν την αποκλειστικότητα της ενημέρωσης (και συνεπώς και την αποκλειστικότητα στην πολιτική εξουσία) του κόσμου. Με απλά λόγια, η ίδια πίτα μοιράζεται πλέον σε περισσότερα κομμάτια.

Πιστεύω ότι όταν κάποιο από τα ΜΜΕ – είτε αυτό είναι τηλεοπτικό κανάλι, είτε ιστολόγιο, είτε οτιδήποτε άλλο – εκτοξεύει συγκεκριμένες κατηγορίες προς οποιοδήποτε πρόσωπο, δημόσιο ή μη, οφείλει να τις τεκμηριώνει. Εάν δεν το κάνει αυτό, τότε ο άμεσα εμπλεκόμενος έχει δικαίωμα να κινήσει τις προβλεπόμενες νομικές διαδικασίες εναντίον αυτών που θεωρεί ότι άδικα τον κατηγόρησαν. Όμως το σίγουρο είναι ότι οι ίδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί (αν τελικά θεσπιστούν) θα πρέπει να ισχύουν για όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ.