Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Τι είπαν οι ξένοι για την γλώσσα μας

Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832)

«Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.»

Διάλογος του Γκαίτε με τους μαθητές του:

-Δάσκαλε τι να διαβάσουμε για να γίνουμε σοφοί όπως εσύ;

-Τους Έλληνες κλασικούς.

-Και όταν τελειώσουμε τους Έλληνες κλασικούς τι να διαβάσουμε;

-Πάλι τους Έλληνες κλασικούς.


Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης, 106-43 π.Χ.)

«Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»


Χάμφρεϋ Κίττο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, 1968)

«Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριβής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει μερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα.»


Ιρίνα Κοβάλεβα (Σύγχρονη Ρωσίδα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Λομονόσωφ, 1995)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα.»


R. H. Robins (Σύγχρονος Άγγλος γλωσσολόγος, καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Λονδίνου)

«Φυσικά δεν είναι μόνο στη γλωσσολογία όπου οι Έλληνες υπήρξαν πρωτοπόροι για την Ευρώπη. Στο σύνολό της η πνευματική ζωή της Ευρώπης ανάγεται στο έργο των Ελλήνων στοχαστών. Ακόμα και σήμερα επιστρέφουμε αδιάκοπα στην Ελληνική κληρονομιά για να βρούμε ερεθίσματα και ενθάρρυνση.»


Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.»

«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων.»

«Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»


Ερρίκος Σλήμαν (Διάσημος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890)

«Επιθυμούσα πάντα με πάθος να μάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοβόμουν πως η βαθιά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα με απορροφούσε τόσο πολύ που θα με απομάκρυνε από τις άλλες μου δραστηριότητες.» (Ο Σλήμαν μίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το το να μελετάει τα 2 έπη του Ομήρου)


Γεώργιος Μπερνάρ Σώ (Μεγάλος Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας, 1856-1950)

«Αν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας δεν έχετε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, τότε μένετε σε ένα σπίτι δίχως φώς.»


Τζέιμς Τζόυς (Διάσημος Ιρλανδός συγγραφέας, 1882-1941)

«Σχεδόν φοβάμαι να αγγίξω την Οδύσσεια, τόσο καταπιεστικά αφόρητη είναι η ομορφιά.»


Ίμπν Χαλντούν (Ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός)

«Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον.»


Will Durant (Αμερικανός ιστορικός και φιλόσοφος, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Columbia)

«Το αλφάβητόν μας προήλθε εξ Ελλάδος δια της Κύμης και της Ρώμης. Η Γλώσσα μας βρίθει Ελληνικών λέξεων. Η επιστήμη μας εσφυρηλάτησε μιάν διεθνή γλώσσα δια των Ελληνικών όρων. Η γραμματική μας και η ρητορική μας, ακόμα και η στίξης και η διαίρεσης εις παραγράφους... είναι Ελληνικές εφευρέσεις. Τα λογοτεχνικά μας είδη είναι Ελληνικα – το λυρικόν, η ωδή, το ειδύλλιον, το μυθιστόρημα, η πραγματεία, η προσφώνησις, η βιογραφία, η ιστορία και προ πάντων το όραμα. Και όλες σχεδόν αυτές οι λέξεις είναι Ελληνικές.»


Ζακλίν Ντε Ρομιγύ (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς)

«Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πώ ότι είναι οικουμενική.»

«Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.»


Μπρούνο Σνέλ (Διαπρεπής καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμβούργου)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι το παρελθόν των Ευρωπαίων.»


Φρανγκίσκος Λιγκόρα (Σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοσιν του πολιτισμού)

«Έλληνες να είστε περήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.»


Ο. Βαντρούσκα (Καθηγητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης)

«Για έναν Ιάπωνα ή Τούρκο, όλες οι Ευρωπαϊκές γλώσσες δεν φαίνονται ως ξεχωριστές, αλλά ως διάλεκτοι μίας και της αυτής γλώσσας, της Ελληνικής.»


Peter Jones (Διδάκτωρ – καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο οποίος συνέταξε μαθήματα αρχαίων Ελληνικών προς το αναγνωστικό κοινό, για δημοσίευση στην εφημερίδα «Daily Telegraph»)

Οι Έλληνες της Αθήνας του 5ου και του 4ου αιώνος είχαν φθάσει την γλώσσα σε τέτοιο σημείο, ώστε με αυτήν να εξερευνούν ιδέες όπως η δημοκρατία και οι απαρχές του σύμπαντος, έννοιες όπως το θείο και το δίκαιο. Είναι μια θαυμάσια και εξαιρετική γλώσσα.»


Ντε Γρόοτ (Ολλανδός καθηγητής Ομηρικών κειμένων στο πανεπιστήμιο του Μοντρεάλ)

«Η Ελληνική γλώσσα έχει συνέχεια και σε μαθαίνει να είσαι αδέσποτος και να έχεις μία δόξα, δηλαδή μία γνώμη. Στην γλώσσα αυτή δεν υπάρχει ορθοδοξία. Έτσι ακόμη και αν το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει ανθρώπους νομοταγείς – σε ένα καλούπι – το πνεύμα των αρχαίων κειμένων και η γλώσσα σε μαθαίνουν να είσαι αφεντικό.»


Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης)

«Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μια σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαριά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων.»


Max Von Laye (Βραβείον Νόμπελ Φυσικής)

«Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών.»


E, Norden (Μεγάλος Γερμανός φιλόλογος)

«Εκτός από την Κινεζική και την Ιαπωνική, όλες οι άλλες γλώσσες διαμορφώθηκαν κάτω από την επίδραση της Ελληνικής, από την οποία πήραν, εκτός από πλήθος λέξεων, τους κανόνες και την γραμματική.»


Martin Heidegger (Γερμανός φιλόσοφος, από τους κυριότερους εκπροσώπους του υπαρξισμού του 20ου αιώνος)

«Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιο ισχυρή και συνάμα η πιο πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου.»


David Crystal (Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική)

«Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πόσο στηριζόμαστε ακόμη στην Ελληνική, για να μιλήσουμε για οντότητες και γεγονότα που βρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής.»


Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β’)

«Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήτο και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.»


R.H. Robins (Γλωσσολόγος και συγγραφεύς)

«Ο Ελληνικός θρίαμβος στον πνευματικό πολιτισμό είναι ότι έδωσε τόσα πολλά σε τόσους πολλούς τομείς [...]. Τα επιτεύγματά τους στον τομέα της γλωσσολογίας όπου ήταν εξαιρετικά δυνατοί, δηλαδή στην θεωρία της γραμματικής και στην γραμματική περιγραφή της γλώσσας, είναι τόσο ισχυρά, ώστε να αξίζει να μελετηθούν και να αντέχουν στην κριτική. Επίσης είναι τέτοια που να εμπνέουν την ευγνωμοσύνη και τον θαυμασμό μας.»


Luis José Navarro (Αντιπρόεδρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ευρωκλάσσικα» της Ε.Ε.)

«Η Ελληνική γλώσσα για μένα είναι σαν κοσμογονία. Δεν είναι απλώς μιά γλώσσα...»


Juan Jose Puhana Arza (Βάσκος Ελληνιστής και πολιτικός)

«Οφείλουμε να διακηρύξουμε ότι δεν έχει υπάρξει στον κόσμο μία γλώσσα η οποία να δύναται να συγκριθεί με την κλασσική Ελληνική.»


DEichtal (Γάλλος συγγραφεύς)

«Η Ελληνική γλώσσα είναι μία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις μιάς γλώσσης διεθνούς... εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισμού... η οποία όχι μόνον δεν υπήρξε ξένη προς ουδεμία από τις μεγάλες εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, στην θρησκεία, στην πολιτική, στα γράμματα, στις τέχνες, στις επιστήμες, αλλά υπήρξε και το πρώτο εργαλείο, – προς ανίχνευση όλων αυτών – τρόπον τινά η μήτρα... Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάμεσα σε όλες τις άλλες...»


Theodore F. Brunner (Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του μέχρι το 1997)

«Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολλάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούμε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων μας και η επαφή με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας.»


Ζακ Λάνγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας)

«Θα ήθελα να δώ να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία.»


Στο έργο «Σύντομη ιστορία της Ελληνικής Γλώσσης» του διάσημου γλωσσολόγου Α. Meillet, υποστηρίζεται με σθένος η ανωτερότητα της Ελληνικής έναντι των άλλων γλωσσών.


Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει

«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα.»


Ο μεγάλος Γάλλος διαφωτιστής Βολταίρος είχε πεί «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»


Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε «Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης.»


Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»


Η τυφλή Αμερικανίδα συγγραφέας Έλεν Κέλλερ είχε πεί «Αν το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί του ανθρώπινου στοχασμού.»


Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Ομοφυλοφιλία και Αρχαία Ελλάδα

Πριν ξεκινήσω, να ξεκαθαρίσω ότι το θέμα μας δεν είναι τι πιστεύουμε εμείς για την ομοφυλοφιλία, ή αν είναι αντικειμενικά κάτι θετικό ή αρνητικό σαν φαινόμενο. Το θέμα είναι να διαπιστώσουμε τι γνώμη είχαν οι αρχαίοι Έλληνες για αυτό το φαινόμενο.


Πρέπει πρώτα από όλα να καταλάβουμε, όπως είναι κοινά αποδεκτό από όλους όσους έχουν ασχοληθεί με την αρχαιότητα, ότι το νόημα πολλών λέξεων έχει μεταβληθεί με το πέρασμα των αιώνων. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν περάσει, από την εποχή την κλασικής Ελλάδας έως τώρα, πάνω από 2.000 χρόνια. Για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα, ας υποθέσουμε ότι κάποιος άνθρωπος του 4.000 μ.Χ. που έχει άψογη γνώση της Αγγλικής και της Ελληνικής γλώσσας, μελετάει τις συνήθειες των «αρχαίων» για αυτόν ανθρώπων. Βλέποντας λοιπόν την φράση «All people should be animal lovers» προφανώς θα μείνει άναυδος, έχοντας συμπεράνει ότι οι πρόγονοί του ήταν κτηνοβάτες (διότι «lover» στα Αγγλικά σημαίνει εραστής). Επίσης, αν έβλεπε την φράση «εραστής του ωραίου» θα θεωρούσε ότι επρόκειτο για κάποιον άντρα που ότι ωραίο έβλεπε πήγαινε να το... ή ότι είχε ομοφυλοφιλική σχέση με κάποιον «ωραίο».


Με παρόμοια λογική παρεξηγείται η αρχαία λέξη «ερωμένος» και της προσδίδεται ομοφυλοφιλικό νόημα. Η λέξη αυτή σημαίνει αγαπημένος και κακώς έχει παρερμηνευτεί. Πώς λέμε σήμερα ο κολλητός μου, κάτι τέτοιο δηλαδή. Προφανώς δεν εννοούμε ότι είμαστε κολλημένοι με τον άλλον, ούτε με κόλλα στιγμής αλλά ούτε και σιαμαίοι. Ακόμα όταν αποκαλούμε κάποιον «αγαπημένο μας φίλο», δεν σημαίνει φυσικά ότι έχουμε ερωτικές περιπτύξεις μαζί του. Όμως άνθρωποι που θέλουν σκόπιμα να παρερμηνεύσουν πράγματα, ή άνθρωποι βαθιά συμπλεγματικοί για τους οποίους είναι αδιανόητα τα αγνά συναισθήματα μεταξύ δύο ανθρώπων, σίγουρα θα βρούνε αργά ή γρήγορα κάποιον τρόπο να παρερμηνεύσουν καταστάσεις. Το θέμα είναι όμως πόση πολλή δύναμη έχει ο καθένας μέσα του και πόσο πραγματικά είναι φιλαλήθης για να μπορέσει να αντικρίσει την αλήθεια.


Ένα επιχείρημα που ακούγεται από ομοφυλόφιλους, είναι ότι υπάρχουν πολλά αγγεία που απεικονίζουν ομοφυλοφιλικές σκηνές. Πρώτα από όλα δεν υπάρχουν «πολλά» αγγεία, τα συγκεκριμένα αγγεία είναι ελάχιστα, πολύ λιγότερο από 0.1% των συνολικών σωζόμενων αγγείων. Επιπλέον, στην πλειοψηφία αυτών των ήδη λιγοστών αγγείων, οι κεντρικοί χαρακτήρες που απεικονίζονται είναι σάτυροι και όχι άνθρωποι. Οι σάτυροι είναι έκφυλα όντα τα οποία δεν δίσταζαν να διαπράξουν σωρό κατακριτέων πράξεων όπως βιασμούς. (Υπάρχει αγγείο που απεικονίζει σάτυρο να κυνηγάει να βιάσει μια νέα κοπέλα, αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι τότε ήταν βιαστές ή ότι ο βιασμός ήταν κοινωνικά αποδεκτός) Μπορεί αυτή η ακόμα πιο αμυδρή μειονότητα λοιπόν να χαρακτηρίζει έναν ολόκληρο πληθυσμό? Αν ναι, τότε και ο φίλος μας από το 4.000 μ.Χ αν διάβαζε ένα από τα περιοδικά που δείχνουν ζευγάρια γυναικών ή ανδρών σε προκλητικές στάσεις (περιοδικά από τύπου «Νίτρο» μέχρι τύπου πορνό), θα έκανε πάλι την λογική αλλά λάθος διαπίστωση ότι οι πρόγονοί του ήταν ομοφυλόφιλοι. Χώρια που ακόμα και σε αυτά τα μετρημένα στα δάχτυλα αγγεία, ο καλλιτέχνης δεν τολμάει να απεικονίσει ευθέως ομοφυλοφιλικό έρωτα, αλλά τον υπονοεί, φοβούμενος προφανώς την αντίδραση του βαθιά συντηρητικού Ελληνικού κόσμου.


Αλλά και πάλι, από όσο προκύπτει από τα αρχαία κείμενα τουλάχιστον, κανένας δεν ενοχλούσε τους ομοφυλόφιλους. Οι άνθρωποι αυτοί απολάμβαναν πλήρη δικαιώματα, εκτός βεβαίως από τα πολιτικά. Μπορούσαν να ζήσουν, να εργαστούν και να πλουτίσουν, και να είναι πλήρως ενταγμένοι στην κοινωνία. Επομένως είναι λογικό να υπάρχουν και κάποια αγγεία με ομοφυλοφιλικό θέμα, εάν αυτή ήταν η απαίτηση του πελάτη προς τον αγγειοπλάστη. Ο κάθε επαγγελματίας πληρώνεται για να κάνει μία συγκεκριμένη εργασία, δεν σημαίνει απαραίτητα ούτε ότι ο ίδιος εγκρίνει την θεματολογία των αγγείων ούτε η ίδια η κοινωνία. Θα φέρω άλλο ένα σύγχρονο παράδειγμα, την παιδεραστία και τους βιασμούς στο Διαδίκτυο. Είναι θέμα κατακριτέο και απαράδεκτο από όλους μας, όμως υπάρχουν κάποιοι που ερεθίζονται έτσι. Και ούτε σημαίνει αυτό ότι αυτός που κυκλοφορεί τα βίντεο αυτά είναι ο ίδιος παιδεραστής ή βιαστής, το κάνει επειδή υπάρχει μια αγορά διατεθειμένη να τα αγοράσει, επειδή υπάρχει προοπτική κέρδους.


Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις έλεγαν οι αρχαίοι, ας δούμε λοιπόν την ετυμολογία της λέξης που χρησιμοποιούσαν οι ίδιοι για τους ομοφυλόφιλους. Η λέξη «ομοφυλόφιλος» τότε δεν υπήρχε, υπήρχε όμως η λέξη «κίναιδος», λέξη σύνθετη από το «κινώ» και την «αιδώ». Ομοφυλόφιλος λοιπόν είναι, κατά τους αρχαίους Έλληνες πάντα φυσικά, αυτός που κινεί την ντροπή. Μόνο και μόνο αυτό το επιχείρημα θα αρκούσε για να πείσει μια κοινωνία λογικών ανθρώπων ότι στα αρχαία χρόνια η ομοφυλοφιλία δεν ήταν αποδεκτή. Ακόμα όμως και αυτό το εξόφθαλμο επιχείρημα θα επιχειρήσουν κάποιοι, κυρίως όντας ομοφυλόφιλοι οι ίδιοι, να το υποβαθμίσουν και να το απορρίψουν.


Ας πάρουμε έναν από τους μύθους του Αισώπου, «Ζεύς και Αισχύνη». Ο μύθος στα νεοελληνικά μεταφράζεται από την εγκυκλοπαίδεια «ΓΙΟΒΑΝΗ» ως εξής:

«Ο Δίας πλάθοντας τους ανθρώπους, έβαλε μέσα τους διάφορες ψυχικές αρετές και μόνο την ντροπή λησμόνησε να βάλει. Γι' αυτό μην έχοντας άλλο δρόμο να την τοποθετήσει, την πρόσταξε να μπεί από τον πισινό των ανθρώπων. Εκείνη αρχικά αρνήθηκε και διαμαρτυρήθηκε για την προσβολή. Επειδή, όμως, ο Δίας την ζόρισε πολύ, είπε: "Ας είναι, θα μπώ, με τον όρο ότι από εκεί δε θα μπεί ο έρωτας. Γιατί, αν τύχει και μπεί, εγώ θα βγώ αμέσως"! Από τότε συμβαίνει όλοι οι ανώμαλοι να είναι αδιάντροποι.» Βλέπουμε λοιπόν ότι η ομοφυλοφιλία και γενικά ο πρωκτικός έρωτας θεωρείται κάτι το προσβλητικό από τον Αίσωπο. Βλέπουμε τον Αίσωπο να βάζει τις ίδιες τις θεότητες να κατηγορούν ως αισχρή πράξη τον ομοφυλοφιλικό έρωτα. Και ασφαλώς δεν θα ήταν δυνατόν σε μία υποθετική κοινωνία ομοφυλόφιλων να ανεχόταν ο κόσμος κάτι τέτοιο.


Αδιάσειστο γεγονός είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι αυστηρότεροι νόμοι για τους ομοφυλόφιλους. Νόμοι που αν εφαρμόζονταν σήμερα, θα χαρακτηρίζονταν σίγουρα απάνθρωποι και φασιστικοί. Στην αρχαία Αθήνα ο ομοφυλόφιλος δεν μπορούσε να γίνει ένας από τους εννέα άρχοντες, να γίνει ιερέας, να εκπροσωπήσει το κράτος, να μιλήσει σε δικαστήριο, να μιλήσει στην Βουλή και άλλα. Εάν συλλαμβανόταν να παραβιάζει οποιονδήποτε από αυτούς τους νόμους (όντας αποδεδειγμένα ομοφυλόφιλος), η τιμωρία ήταν θάνατος. Στην Σπάρτη οι νόμοι ήταν ακόμα πιο αυστηροί καθώς όριζαν απευθείας σαν τιμωρία για τους ομοφυλόφιλους είτε εξορία είτε θάνατο.


Ο Πλάτων στους νόμους του, ξεκαθαρίζει ότι η ερωτική σχέση μεταξύ ανδρών απαγορεύεται καθώς είναι «παρά φύσιν». (Όπως το «ανώμαλο» που λέμε σήμερα σημαίνει απλά «μη ομαλό», δεν είναι κάτι προσβλητικό αυτό καθαυτό σαν λέξη) Μας λέγει επίσης στον «Φαίδρο» ότι οι ομοφυλόφιλοι θα πρέπει να ανησυχούν μην τους ανακαλύψουν οι υπόλοιποι. Φαίνεται λοιπόν ότι φαινόμενα ομοφυλοφιλίας υπήρχαν και τότε, απλά τότε (όπως και μέχρι πρόσφατα) οι ομοφυλόφιλοι ήταν καταδικασμένοι να κρύβονται στις σκιές και να κάνουν ότι κάνουν στα κρυφά. Επαναλαμβάνω ακόμα μία φορά, ότι δεν κρίνουμε αν αυτό ήταν σωστό ή όχι, προσπαθούμε απλά να διακρίνουμε την στάση των προγόνων μας στο θέμα αυτό.


Σε αρχαία θεατρικά έργα που έχουν σωθεί, μεγάλοι συγγραφείς χρησιμοποιούν πλήθος αρνητικών χαρακτηρισμών για τους ομοφυλόφιλους. Μερικοί χρησιμοποιούσαν την λέξη «ευρύπρωκτος» και «τερψίπρωκτος», ο Αριστοφάνης την λέξη «λακκόπρωκτος» και ο Ευπολης την λέξη «ανδρογύνης». Εαν όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι, θα ήταν τουλάχιστον περίεργο να χρησιμοποιεί ο τραγωδός / κωμικός τέτοιους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για το κοινό του.


Αυτά τα λίγα επιχειρήματα (για πολλά περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε σχετικά βιβλία, όπως αυτό http://www.georgiadesbooks.com/product.php?productid=163&cat=5&bestseller) νομίζω ότι επαρκούν για να κλονίσουν και τον πιο δύσπιστο (αν όχι να τον πείσουν) που έχει μεγαλώσει με την εντύπωση ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Ομοφυλοφιλικές Σοφιστίες

Ας προσπαθήσουμε σήμερα να φωτίσουμε, χρησιμοποιώντας το φώς της λογικής, μερικές έντεχνα σχεδιασμένες σοφιστικές σκιές σχετικά με το θέμα της ομοφυλοφιλίας.


  • Πρώτον, λένε μερικοί ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια επιλογή. Μα όταν κάποιος έλκεται από το ίδιο φύλο τότε τι είδους επιλογή είναι αυτή που έχει? Πλασματική, ψεύτικη, αποκλειστικά και μόνο θεωρητική. Στην πραγματικότητα, δεν έχει επιλογή. Ένα το κρατούμενο.

  • Δεύτερον, λέγεται ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι αφύσικο. Υπάρχουν μερικά ζευγάρια τα οποία αρέσκονται σε ακραίες πράξεις, όπως σαδομαζοχιστικές πράξεις (μαστίγωμα, ξύλο), κοπρολαγνεία, ουρολαγνεία κτλ. Επίσης θυμάμαι να άκουσα πως η γνωστή ηθοποιός Αντζελίνα Ζολί ήθελε να της κάνουν έρωτα με το μαχαίρι στον λαιμό σαν να την βιάζουν, και μάλιστα ότι πήγαινε σε ψυχολόγο για να το ξεπεράσει. Είναι όλα αυτά φυσιολογικά? Φυσικά όχι. Εφόσον σε ένα ζευγάρι και οι δύο αρέσκονται σε κάποιες συγκεκριμένες πράξεις, είναι ασφαλώς δικαίωμα τους, κεκλεισμένων των θυρών, να τις ασκούν. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν είναι να ισχυριστούν ότι είναι πράγματα φυσιολογικά μόνο και μόνο επειδή το κάνουν οι ίδιοι.

  • Τρίτον, λέγεται ότι αν δεν έχεις δοκιμάσει την ομοφυλοφιλία, για να διαπιστώσεις ότι δεν σου αρέσει, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι είσαι άντρας. Με αυτήν την λογική πρέπει να δοκιμάσεις το τσιγάρο, να δοκιμάσεις να μεθύσεις, να δοκιμάσεις χασίς και άλλα πιο βαριά ναρκωτικά κτλ. Και ας το πάμε και ακόμα παραπέρα. Που ξέρεις αν είσαι κτηνοβάτης (να πας με μία κατσίκα) αν δεν το έχεις δοκιμάσει για να δείς ότι δεν σου αρέσει? Που ξέρεις αν είσαι δολοφόνος εφόσον δεν έχεις σκοτώσει ποτέ άνθρωπο? Πού ξέρεις ότι δε σου αρέσει το ανθρώπινο κρέας (κανιβαλισμός) αν δεν δοκιμάσεις (όπως είχε κάνει σχετικά πρόσφατα ένας τρελός στην Γερμανία νομίζω)? Είναι μερικά πράγματα που όχι μόνο δεν χρειάζεται να τα δοκιμάσεις για να βγάλεις συμπεράσματα, αλλά κυρίως για το καλό σου δεν πρέπει να τα δοκιμάσεις.


Προς Θεού, δεν προσπαθούμε να στερήσουμε από κάποιον ομοφυλόφιλο την επιλογή να ζήσει την ζωή του όπως θέλει, ούτε να κάνουμε κανέναν να νιώσει άσχημα. Το ότι κάποιοι στεναχωριούνται με αυτά που διαβάζουν εδώ είναι δυσάρεστο αλλά απαραίτητο, καθώς η αλήθεια και η λογική πρέπει να υπερισχύουν έναντι οτιδήποτε άλλου.


Αυτό που είναι πραγματικά κρίμα στην όλη υπόθεση, είναι ότι ο κόσμος έχει χάσει την κοινή λογική του σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να αντισταθεί διανοητικά σε τέτοια παράλογα επιχειρήματα σαν αυτά που μόλις καταρρίψαμε...


Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

ΛΑΟΣ και Δημοκρατία

Διάβαζα διάφορα άρθρα κατά την περίοδο των περασμένων βουλευτικών εκλογών με θέμα το ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη. Εκείνο στο οποίο πολλοί συμφωνούσαν ήταν ότι το εν λόγω κόμμα είναι απειλή για την Δημοκρατία και δεν θα έπρεπε να έχει μπεί στην Βουλή. Καταρχάς να πώ ότι κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν μπορεί σε μία Δημοκρατική κοινωνία ένα κόμμα να αποτελεί απειλή για την Δημοκρατία. Και για εμένα υπάρχει ένα κόμμα που δεν συμπαθώ (κανένα δεν συμπαθώ, αλλά το συγκεκριμένο ακόμα περισσότερο) αλλά θεωρώ καλό πράγμα να μπεί στην Βουλή, και γενικά κατ’εμέ όσοι περισσότεροι μπούν στην Βουλή τόσο καλύτερα (και τόσο Δημοκρατικότερα). Απορίας άξιον είναι ότι ενώ το ΛΑ.Ο.Σ. πλήττει τον δικομματισμό, οι πιο δρυμείς επιθέσεις προς αυτό είναι από τα κόμματα που υποτίθεται ότι εχθρεύονται τον δικομματισμό.


Επειδή το ΛΑ.Ο.Σ. είναι προσωποκεντρικό κόμμα, οι βολές συνήθως απευθύνονται στον πρόεδρο του, τον κ Καρατζαφέρη. Ακούγονται κατηγορίες του τύπου «ο Καρατζαφέρης είναι λαϊκιστής», «ο Καρατζαφέρης είναι λαοπλάνος», «ο Καρατζαφέρης είναι ψεύτης» κτλ. Ας υποθέσουμε για μία στιγμή, χάρην της συζητήσεως, ότι όλες οι κατηγορίες που ακούγονται γα τον Καρατζαφέρη είναι αληθείς (πολλές σίγουρα είναι). Ποιός Έλληνας πολιτικός δεν λαϊκίζει για να κερδίσει ψήφους, ποιός Έλληνας πολιτικός δεν λέει ψέμματα, και ποιός Έλληνας πολιτικός δεν προσπαθεί να πλανήσει τον λαό; Κάθε φορά π.χ. ακούμε από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. (δεν λέω για τα άλλα κόμματα διότι δεν έχει τύχει να κυβερνήσουν, όχι ότι θα έκαναν κάτι διαφορετικό) στα προεκλογικά τους προγράμματα ότι θα πατάξουν την διαφθορά, αλλά κανείς τους ποτέ δεν το κάνει. Όταν μας το λένε αυτό, δεν μας εξαπατούν μπροστά στα μάτια μας και μάλιστα επανειλημμένα; Όμως ένα περίπου 80% του εκλογικού σώματος δίνει την ψήφο τους σε έναν από τους δύο. Άρα λοιπόν αν το ΛΑ.Ο.Σ. είναι απειλή για την δημοκρατία, το ίδιο δεν είναι και τα υπόλοιπα κόμματα;


Η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν συμφωνώ με όλα όσα λέει ο Καρατζαφέρης, και συχνά γίνεται υπερβολικός και γελοίος με αυτά που λέει (για αυτόν τον λόγο, παρόλο που με πολλές θέσεις του συμφωνεί η πλειονότητα της κοινωνίας, το ΛΑΟΣ δεν μπορεί να ξεκολλήσει από το 4%). Παρόλα αυτά, την ίδια γνώμη έχω σε αυτό το θέμα και για τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς. Και αν επέλεγα εγώ τον ιδανικό Πρωθυπουργό σίγουρα αυτός δεν θα ήταν ο Καρατζαφέρης, όμως δεν θα ήταν ούτε ο σημερινός Πρωθυπουργός κ Καραμανλής, ούτε φυσικά ο κ Παπανδρέου τον οποίο θεωρώ χειρότερο όλων των άλλων. Συγκεκριμένα, έναντι αυτών των δύο, ο κ Καρατζαφέρης έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα. Πρώτον είναι αυτοδημιούργητος, δεν γεννήθηκε με το κληρονομικό δικαίωμα στην εξουσία γνωρίζοντας ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει πολιτικός αρχηγός, και δεύτερον είναι συνεπής στην εθνικιστική ιδεολογία του. Οι άλλοι δύο έχουν αποδείξει έμπρακτα ότι δεν πιστεύουν αυτά που λένε, ενώ ο Καρατζαφέρης κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι έχει κάνει μεγάλους αγώνες υπέρ της Ελλάδος στην Ευρωβουλή. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός είναι που επανειλημμένα έχει απειλήσει να αποχωρήσει από συνεδριάσεις όπου τα Σκόπια έχουν εμφανιστεί με το όνομα «Μακεδονία», και τα έχει καταφέρει να τους υποχρεώσει να το αλλάξουν. Λαϊκισμός; Μακάρι να λαΐκιζαν και οι υπόλοιποι εκεί έτσι.


Λένε πολλοί ότι ο Καρατζαφέρης δεν έχει αρκετούς καλούς συνεργάτες, και αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό. Αλλά και πάλι πρέπει να αναρωτηθούμε – κυρίως από τα εκατοντάδες σκάνδαλα που βγαίνουν στην επιφάνεια – αν και οι συνεργάτες όλων των υπολοίπων είναι αξιόλογοι. Μάλλον όλοι απατεώνες έχουν γύρω τους... Δυστυχώς ο Καρατζαφέρης έχει και μερικούς συνεργάτες που είναι τελείως βλήτα (πιστεύουν σε Έλληνες εξωγήινους κτλ) τα οποία άλλες παρατάξεις δεν έχουν, και αυτός είναι ένας λόγος που πολύς κόσμος δεν έχει πάρει το ΛΑ.Ο.Σ. στα σοβαρά. Τώρα βέβαια γεννάται και το υποθετικό ερώτημα, προτιμάω για πολιτικό έναν φαντασιόπληκτο ο οποίο όμως θέλει να ωφελήσει την Πατρίδα του ή έναν πολιτικό που είναι σοβαρός – ή τουλάχιστον σοβαροφανής –αλλά κλέφτης και αδιάφορος για το συμφέρον της Πατρίδας του; Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή...


Αυτό όμως που σίγουρα προσφέρει το ΛΑ.Ο.Σ. στην Ελληνική κοινωνία, είναι ότι αποτελεί ένα αντίβαρο στα πολιτικά πράγματα. Τι εννοώ: Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα επικρατεί περισσότερο η «αριστερή» ιδεολογία (το βάζω σε παρένθεση διότι θεωρώ τα «δεξιά» και «αριστερά» ανούσιες ταμπέλες). Και αν αυτή η ιδεολογία αφορούσε μόνο θέματα κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης όλοι θα είμασταν ευχαριστημένοι, αφορά όμως και Εθνικά/Πατριωτικά θέματα. Η Ν.Δ. για να αποσπάσει ψήφους από την «αριστερά», εφ’όσον τους «δεξιούς» τους έχει σίγουρους, αρχίζει να αριστερίζει. Με τον ερχομό του ΛΑ.Ο.Σ. όμως στην Βουλή τα πράγματα αλλάζουν. Η Ν.Δ. δεν μπορεί πλέον να κάνει διείσδυση στον «μεσαίο» χώρο χωρίς να έχει απώλειες από την μεριά του ΛΑ.Ο.Σ. Άρα λοιπόν το ΛΑ.Ο.Σ αποτελεί αντίβαρο για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, των οποίων πλέον οι επιρροές στην εκάστοτε κυβέρνηση δεν είναι οι μοναδικές, και ίσως για αυτό συγκεκριμένοι κύκλοι χτυπάνε τόσο τον ΛΑ.Ο.Σ.


Αδιαμφισβήτητο επίσης γεγονός είναι ότι σε μερικά θέματα (π.χ. Μακεδονικό, Κυπριακό, Θρήσκευμα στις ταυτότητες, κτλ) οι θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. εκφράζουν την πλειοψηφία του κόσμου η οποία περιέργως δεν εκφράζεται από κανένα άλλο κόμμα της Βουλής (!;!;!). Προς Θεού, δεν σημαίνει αυτό ότι σε όλα αυτά τα θέματα το ΛΑ.Ο.Σ. έχει δίκιο, αλλά δεν πρέπει να εκπροσωπούνται οι απόψεις του λαού στην Βουλή, ιδίως αυτές η οποίες υποστηρίζονται από την πλειοψηφία; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η έλλειψη για ένα σοβαρό πατριωτικό κόμμα στην πολιτική ζωή της Ελληνικής κοινωνίας είναι έντονη και εμφανής...