Μ.Μ.Μ και Μ.Μ.Ε.

Γενικά θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε δίκαιοι στις κρίσεις μας, να αναφέρουμε τόσο το σωστό όσο και το λάθος, το μεν να το επαινούμε και το δε να το καταδικάζουμε. Είμαστε όλοι μάρτυρες της δραστικής αλλαγής στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου το εισιτήριο έγινε ενιαίο. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας όμως έσπευσαν να κατηγορήσουν την κίνηση αυτή. Ας εξετάσουμε λοιπόν αν το μέτρο ήταν σωστό ή όχι.

Ναι μεν η τιμή του εισιτηρίου αυξήθηκε (δεδομένου ότι μιλάμε για τα λεωφορεία και όχι για το μετρό, εφόσον στο μετρό το εισιτήριο ήταν και πριν στα 80 λεπτά) αλλά η τιμή του εισιτηρίου συνοδεύεται από σημαντικά νέα προνόμια. Το πρώτο είναι ότι το εισιτήριο ισχύει για μιάμιση (1,5) ώρα, το οποίο σημαίνει ότι ο επιβάτης μπορεί να αλλάξει και δύο και τρείς και τέσσερις συγκοινωνίες με το ίδιο κόστος. Το δεύτερο είναι ότι οι διαδρομές αυτές δεν έχουν κάποιο περιορισμό. Θυμηθείτε ότι το παλιό εισιτήριο του μετρό σε περιόριζε να ταξιδέψεις προς μία μόνο κατεύθυνση και χωρίς έξοδο από τον δίκτυο του μετρό.

Πρακτικά όλα αυτά σημαίνουν λιγότερα έξοδα για την πλειονότητα των επιβατών. Μπορεί κάποιος με ένα μόνο εισιτήριο να κάνει μία ενδιάμεση στάση, να βγεί από το μετρό, να πάει να κάνει την δουλειά του και έπειτα να συνεχίσει την διαδρομή του. Μπορεί επίσης κάποιος να πεταχτεί σε μία σύντομη δουλειά και να επιστρέψει μετά σπίτι του με το ίδιο εισιτήριο. Φυσικά ένα σύστημα δεν μπορεί ποτέ να είναι δίκαιο για όλους, αλλά αυτό το συγκεκριμένο σύστημα είναι ευνοϊκότερο για την πλειονότητα και συνεπώς περισσότερο δίκαιο.

Ακούστηκε όμως από τους καταστροφολόγους δημοσιογράφους στα τηλεοπτικά κανάλια ότι η τιμή του εισιτηρίου αυξήθηκε μέχρι 40% (αν θυμάμαι σωστά το ακριβές ποσοστό). Αυτό που δεν είπαν όμως είναι από πόσο μειώνεται. Για κάποιον που χρησιμοποιεί δύο λεωφορεία και μετρό για να πάει στην δουλειά του, η μείωση στα κόμιστρα είναι της τάξης του 50% (καθώς θα πληρώσει 0,80 Ευρώ ενώ με το παλιό σύστημα θα πλήρωνε 1,80). Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι δεν υπάρχει ειλικρινής διάθεση κριτικής, παρά μόνο στρέβλωση των δεδομένων ώστε να μπορέσουν οι δημοσιογράφοι να βγάλουν είδηση. Το σωστό θα ήταν να πούν «μείωση από 50% έως αύξηση 40%».

Αυτό δεν είναι το μοναδικό δείγμα κακοήθειας και πλήρους έλλειψης αντικειμενικότητας των δημοσιογράφων – τουλάχιστον – στα τηλεοπτικά κανάλια. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι είχαν εξαπολύσει επίθεση σε γνωστό ιστολόγιο με αφορμή τις ανακριβείς ειδήσεις του (κατά τα λεγόμενα των ιδίων) με πραγματική αιτία προφανώς όμως την διατήρηση του προνομίου της ενημέρωσης του κόσμου. Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν μπορεί παρά να βλέπουν με κακό μάτι οποιαδήποτε αναπτυσσόμενη εναλλακτική ενημέρωση.

Το γεγονός αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει γενικότερα για το κατά πόσο μας ταΐζουν με ψέμματα τα κανάλια. Διότι όταν ψεύδονται για ένα απλό θέμα – και μάλιστα θέμα του οποίου η αλήθεια μπορεί εύκολα να εξακριβωθεί από τον οποιονδήποτε – τότε ποιος μπορεί να μας βεβαιώσει ότι δεν κάνουν το ίδιο σε γενικό πλαίσιο; Το αντίθετο μάλιστα θα λέγαμε, ότι δηλαδή το πιο πιθανό είναι να εφαρμόζουν παντού την τακτική αυτή.

Η αντικειμενική ειδησεογραφία στην χώρα μας είναι όνειρο θερινής νυκτός και αυτό είναι πολύ θλιβερό. Οι δημοσιογράφοι και τα κανάλια αντί να ανταγωνιστούν σε σοβαρότητα ανταγωνίζονται σε εντυπωσιασμό και σε φαμφάρες, και ο κόσμος αντί να τους τιμωρήσει, τους ανταμείβει με υψηλή τηλεθέαση. Υπάρχουν και μικρότερα κανάλια που έχουν πολύ σοβαρότερες και περιεκτικότερες ειδήσεις (χωρίς να κρατάνε αυτές 1-1,5 ώρα) στα οποία θα πρέπει να καταφύγουμε.

Πρέπει κάποια στιγμή γενικά να γίνουμε ώριμοι καταναλωτές και γενικότερα ώριμοι πολίτες, και να αναγκάσουμε με την στάση μας τους δημοσιογράφους –και όχι μόνο – να σοβαρευτούν. Καλό θα είναι επίσης να μην δεχόμαστε άκριτα ότι ακούμε στην τηλεόραση αλλά να προσπαθούμε να φιλτράρουμε ότι μπορούμε με την λογική μας και να διατηρούμε εν γένει ένα επίπεδο σκεπτικισμού.