Κομμουνιστικοί Μύθοι

Γνώση για όλα τα θέματα κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει, για αυτό και είναι δύσκολο μερικές φορές να καταλάβουμε αν κάποιος μας λέει ψέμματα σχετικά με κάποια παρελθόντα γεγονότα. Παρόλα αυτά, αν χρησιμοποιήσουμε την κοινή λογική μας μπορούμε να εξακριβώσουμε την αλήθεια πολλών πραγμάτων χωρίς να τα γνωρίζουμε από πρώτο χέρι. Κλασικό παράδειγμα αυτού είναι ο μύθος περί εκπαιδεύσεως στην κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση.

Ισχυρίζονται οι κομμουνιστές, όντας φερέφωνα συνήθως και οι ίδιοι χωρίς την ικανότητα να σκεφτούν από μόνοι τους, ότι στο κομμουνιστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης ο κάθε νέος – αντίθετως με σήμερα – είχε την επιλογή να σπουδάσει ακριβώς αυτό που ήθελε. Ο μύθος αυτός είναι πολύ διαδεδομένος και όλοι οι κομμουνιστές τον έχουν καραμέλα. Ας εξετάσουμε όμως κάτω από το φώς της ψυχρής λογικής για να δούμε εάν κάτι τέτοιο μπορεί εξ 'αρχής να στέκει σε μία οποιανδήποτε κοινωνία.

Εάν λοιπόν σε μία κοινωνία η συντριπτική πλειοψηφία των νέων ονειρεύεται να ασχοληθεί επαγγελματικά με 3-4 συγκεκριμένα επαγγέλματα (π.χ. γιατρός, πιλότος, προγραμματιστής και δάσκαλος) πώς είναι δυνατόν να μπορέσουν όλοι να απορροφηθούν στους συγκεκριμένους κλάδους; Δηλαδή όλα τα άλλα επαγγέλματα – μερικά από αυτά απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση μίας οποιασδήποτε κοινωνίας – ποιος θα τα εξασκεί; Για να το δούμε και λίγο διαφορετικά, υπάρχει κανένας άνθρωπος που να ονειρεύεται να γίνει σκουπιδιάρης; Ούτε ένας. Όλοι μας όμως γνωρίζουμε πολύ καλά τι συμβαίνει όταν οι σκουπιδιάρηδες απεργούν έστω και για μία μόνο εβδομάδα.

Άρα λοιπόν τι συνέβαινε στην κομμουνιστική Ρωσία; Δεν υπήρχαν σκουπιδιάρηδες και μεταφορείς; Δεν υπήρχαν χτίστες και αγρότες; Δεν υπήρχαν καθαρίστριες και οδηγοί; Προφανώς όλα αυτά τα επαγγέλματα υπήρχαν και κάποιοι ήταν αναγκασμένοι να τα ασκούν. Άρα λοιπόν τα ψεύδη που διαδίδουν οι Έλληνες κομμουνιστές – μερικοί όντας τόσο αφελείς που τα πιστεύουν και οι ίδιοι – είναι προφανή και τεράστια. Είναι πάντως πραγματικά θλιβερό αυτό που συμβαίνει. Κάποιος πετάει μία ανοησία και όλοι οι άλλοι γύρω του σπεύδουν άκριτα να την υιοθετήσουν και να την αναπαράξουν.

Γενικά οι κομμουνιστές παρουσιάζουν το κομμουνιστικό καθεστώς σαν έναν επίγειο παράδεισο. Φυσικά ο παράδεισος αυτός είναι αποκλειστικά και μόνο στην θεωρία και δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ στην πράξη. Στην θεωρία όμως όλα τα συστήματα είναι καλά και σωστά, στην εφαρμογή είναι πού όλα – ανεξαιρέτως – χωλαίνουν. Θα έλεγα ότι σε μία κοινωνία περισσότερη σημασία έχει η ποιότητα των ανθρώπων και λιγότερο το σύστημα, συνεπώς ας προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε πρώτα εκεί και μετά σε οτιδήποτε άλλο.