Δωρεάν Παιδεία και Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Το βασικό επιχείρημα για την μη αναγνώριση των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων είναι ότι η Παιδεία στην χώρα μας πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε όλους. Η δωρεάν Παιδεία είναι το σύνθημα που βγάζει κάθε φορά μεγάλη μερίδα του κόσμου στους δρόμους, είναι η αιτία για καταλήψεις σε σχολεία και Πανεπιστήμια, και αποτελεί γενικότερα πεδίο κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων. Είναι όμως η Δημόσια Παιδεία πράγματι δωρεάν;

Το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς θεσμούς. Τα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά του προγράμματα έχουν τόση ζήτηση που μόνο ένας στους δέκα περίπου γίνεται δεκτός. Όμως το Ανοικτό Πανεπιστήμιο έχει δίδακτρα και μάλιστα ιδιαιτέρως υψηλά. Όσον αφορά τα προπτυχιακά (τα μεταπτυχιακά είναι ακόμη ακριβότερα), το κάθε μάθημα κοστίζει 700 Ευρώ και για να αποφοιτήσει κανείς χρειάζεται 12 μαθήματα. Σύνολο 8.400 Ευρώ δηλαδή για το πτυχίο ενός Δημοσίου Πανεπιστημίου. Το διανοείστε; Ας σημειωθεί ότι το κόστος αυτό είναι της τάξεως των διδάκτρων των ιδιωτικών σχολών.

Παρένθεση: Η δικαιολογία του Ανοικτού Πανεπιστημίου για τα δίδακτρα, ότι αποτελούν τα έξοδα του κάθε μαθήματος για αλληλογραφία κτλ (λόγω του ότι οι φοιτητές φοιτούν στο ΑΕΠ εξ αποστάσεως) είναι τουλάχιστον γελοία. Τι έξοδα είναι αυτά από την στιγμή που η όλη δουλειά γίνεται μέσω Διαδικτύου; Αλλά και για την αλληλογραφία, δικαιολογείται ένα τεράστιο ποσό; Έστω ότι για κάθε μάθημα το τμήμα αποτελείται από 30 φοιτητές (υποψιάζομαι ότι αποτελείται από ακόμα περισσότερους), τα έξοδα του τμήματος είναι 700 * 30 = 21.000 Ευρώ δηλαδή;; Ούτε μικρό παιδί δεν θα το πίστευε αυτό...

Άρα λοιπόν την ίδια στιγμή που χαλάει κυριολεκτικά ο κόσμος για να μην αναγνωριστούν τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ώστε να παραμείνει η Παιδεία δωρεάν για όλους, την ίδια ακριβώς στιγμή κανένας απολύτως δεν παραπονιέται για κάτι που είναι εντελώς απαράδεκτο: υψηλότατα δίδακτρα σε ένα Ανώτατο Δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Περισσεύει φαίνεται η υποκρισία σε πολλούς, καθιστώντας σαφές ότι κανένας από αυτούς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την Παιδεία, και ότι η όλη φασαρία γίνεται με πρόσχημα την προστασία της δωρεάν Παιδείας αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους.

Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι; Αυτό είναι καθαρό και ξάστερο: η αύξηση του ανταγωνισμού για τις θέσεις του Δημοσίου. Το κράτος λοιπόν μας κοροϊδεύει κατάφατσα και κανένας δεν αντιδράει, απλά επειδή κανένας δεν νοιάζεται. Κανένας δεν νοιάζεται ούτε για την Παιδεία ούτε για την αδικία, το μόνο που μας νοιάζει είναι δυστυχώς ο εαυτούλης μας και το συμφέρον μας.