Ένα θέμα που συζητιέται έντονα τον τελευταίο καιρό είναι η νομιμοποίηση των παρανόμως κλεισμένων ημιυπαίθριων χώρων. Η κυβέρνηση, έχοντας ξεμείνει από χρήματα, σκέφτεται να δώσει στους ιδιοκτήτες σπιτιών με χτισμένους ημιυπαίθριους χώρους την δυνατότητα να νομιμοποιήσουν την παρανομία τους πληρώνοντας ένα εφ' άπαξ πρόστιμο. Έτσι θα μπορέσουν να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία και ταυτόχρονα να βολευτούν και όλοι οι παράνομοι.
Κατά την γνώμη μου εδώ τίθεται ένα τεράστιο ηθικό θέμα. Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει το κράτος στους πολίτες με την κίνηση αυτή; Ότι αυτός που περιφρονεί τους νόμους (εργολάβος ή αγοραστής, δεν έχει σημασία αυτό) στο τέλος θα την γλιτώσει ενώ αυτός που τηρεί τους νόμους είναι το κορόιδο της υπόθεσης. Με απλά λόγια αυτός που ήταν σε όλη του την ζωή νόμιμος είναι ο αδικημένος ενώ αυτός που παρανόμησε, αδιαφορώντας – συνειδητά – για τους νόμους τους κράτους είναι ο ευνοημένος. Διότι ασφαλώς και συμφέρει να δώσεις ένα ποσό της τάξεως των 10.000 Ευρώ μία φορά στην ζωή σου για να επεκτείνεις το σπίτι σου βάζοντας π.χ. ένα υπνοδωμάτιο επιπλέον.
Και όχι μόνο τώρα, αλλά και για το μέλλον, τι μήνυμα περνάει όλη αυτή η κατάσταση στον μέσο άνθρωπο; Ότι κλείνοντας ξανά ημιυπαίθριους χώρους, όταν κάποια στιγμή τα βρεί πάλι σκούρα με τα οικονομικά η κυβέρνηση, θα επιβάλει ένα εφ’ άπαξ πρόστιμο για την νομιμοποίηση των νέων υμιυπαίθριων. Ότι παρανομώντας, κάποια στιγμή (εάν και οι γύρω του παρανομούν) θα δικαιωθεί. Και ασφαλώς μιλάμε για ουσιαστική νομιμοποίηση και ας θέλει η κυβέρνηση να το βαφτίσει «τακτοποίηση». Εφ’ όσον ούτε θα πληρώνεις ετήσιο πρόστιμο ούτε θα μπορεί κανένας να στο γκρεμίσει τότε στην ουσία νόμιμο δεν είναι; Ποια λοιπόν είναι η πρακτική διαφορά μεταξύ τακτοποίησης και νομιμοποίησης; Εκτός από το δούλεμα της κυβέρνησης φυσικά...
Λένε πολλοί ότι φταίνε οι εργολάβοι που τα έχτισαν παράνομα και όχι οι ιδιοκτήτες που τα αγόρασαν έτσι. Μα όταν αγοράζεις κάτι που εν γνώσει σου είναι παράνομο δεν φέρεις μερίδιο ευθύνης και εσύ ο ίδιος; Γιατί δεν πάς να κάνεις μία ανώνυμη καταγγελία αφού ξέρεις ότι κάποιος εργολάβος κάνει συστηματικά αυτήν την δουλειά; Δεν πρέπει να σταματήσουμε κάποια στιγμή σε αυτήν την χώρα να γινόμαστε συνεργοί των απατεώνων με την δικαιολογία ότι δεν θέλουμε να γίνουμε «καρφί»;
Αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας. Και το θέμα δεν είναι ποιος θα πληρώσει την «τακτοποίηση», αλλά ότι το μέτρο αυτό δεν συνάδει με την ηθική και με την λογική μίας εύνομης πολιτείας. Εάν μη τι άλλο, αυτό που καταφέρνει το κράτος είναι να μετατρέπει τελικά ακόμα και τους τίμιους πολίτες σε παράνομους.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πολύ καλό όπως συνήθως το κείμενο σας. Προσωπικά δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο θέμα αλλά έγραψε σχετικά ο κύριος Ανδριανόπουλος που το εξετάζει από μια διαφορετική σκοπιά.
"Να πληρώσουν και πάλι καλούνται οι έλληνες…. Πάνω στη βάση ενός νόμου πρόχειρου και προφανέστατα αστήρικτου. Που δεν νομιμοποιεί πολεοδομικές παραβάσεις αλλά απλά «τακτοποιεί» κάποιες απ’ αυτές. Δίχως όμως να είναι σίγουρο πως αυτές τις «τακτοποιήσεις» θα τις δεχθούν τα δικαστήρια – ανέξοδα βέβαια για τα ίδια – ενώ και η δημόσια γραφειοκρατία θα έχει στα χέρια της ομολογίες παραβάσεων για να επιβάλει λογής κυρώσεις, νέες εισφορές και καινούργια πρόστιμα άλλων τακτοποιήσεων. Τέτοιο απίστευτο αλλαλούμ στα πλαίσια μιάς υποτίθεται σοβαρής νομοθετικής λειτουργία χώρας – μέλους της ΕΕ δεν πρέπει να έχει πουθενά προηγούμενο. Η ευθύνη δεν είναι όμως μόνο των πολιτικών προσώπων. Ολες αυτές οι στρατιές γραφειοκρατών που μισθοδοτεί ο έλληνας πολίτης που βρίσκονται. Δεν ακούστηκαν φωνές διαμαρτυρίας, δεν υποβλήθηκαν παραιτήσεις δεν ξεσηκώθηκαν οι θεματοφύλακες, υποτίθεται, της χρηστής δημόσιας διοίκησης. Το τέλμα της μετριότητας έχει σκεπάσει τα πάντα…"
Από Ανδρέα Ανδριανόπουλο αναδημοσιεύτηκε για το Εγχοιρίδιο στις 5/7/09, διαθέσιμο στην διεύθυνση http://egxoiridio.wordpress.com/2009/07/05/houses/
Πολύ ενδιαφέρουσα διάσταση αυτή που δίνετε:
Αν όλοι παρανομούν, καλλιεργούνται προσδοκίες ότι στο μέλλον θα δικαιωθούν.
Αντί δηλαδή να αποτρέπεται η παρανομία, διαφημίζεται!
Δημοσίευση σχολίου