Δημοσιογραφική Σαβούρα

Παρακολουθούσα στις χθεσινές ειδήσεις τον δημοσιογράφο κύριο Σρόιτερ να εκστομίζει κατηγορίες περί ρατσισμού προς τους αγρότες της ελληνικής επαρχίας. Αυτό που πυροδότησε τα σχόλια αγανάκτησης του κυρίου αυτού ήταν το σχόλιο ότι οι μαύροι πληρώνονται λιγότερο επειδή είναι πιο νωχελικοί και δουλεύουν με πιο αργούς ρυθμούς. Ο αυτοδιορισμένος αυτός υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεώρησε απαράδεκτο να κρίνεται η ταχύτητα της δουλειάς του καθενός από την εθνικότητά του. Εκ πρώτης όψεως αυτά που είπε ο κύριος Σρόιτερ ακούγονται ωραία και ευγενικά, είναι όμως πράγματι έτσι;

Μου είχε κάνει πάρα πολύ εντύπωση όταν είχα πρωτοακούσει για την εργατικότητα, αν όχι εργασιομανία, των Γιαπωνέζων. Οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται ακόμα και να πάρουν την νόμιμη άδειά τους, με αποτέλεσμα να αναγκάζεται η επιχείρηση να τους δίνει την άδεια υποχρεωτικά. Δύσκολο για έναν Έλληνα, αλλά και για οποιονδήποτε Ευρωπαίο, να φανταστεί κάτι τέτοιο. Εάν όμως θέλουμε να αναζητήσουμε άλλο, πιο κοντινό παράδειγμα, υπάρχει ένα εδώ στην Ευρωπαϊκή γειτονιά μας. Το παράδειγμα αυτό είναι η εργατικότητα των Γερμανών, την οποίαν όλοι πιστεύω αναγνωρίζουμε. Άρα λοιπόν είναι σωστό αν ισχυριστούμε ότι οι Γιαπωνέζοι εργάζονται με εντονότερους ρυθμούς από εμάς τους Έλληνες, όπως και ότι οι Γερμανοί είναι πιο εργατικοί από π.χ. τους Ιταλούς και τους Ισπανούς; Οι κοινώς παραδεκτές αυτές αλήθειες κύριε Σρόιτερ τι είναι, ρατσιστικές μήπως;

Βλέπουμε λοιπόν ότι από έθνος σε έθνος υπάρχει διαφορά, όχι μόνο στην εργατικότητα, αλλά σε πολλούς τομείς. Αυτή είναι μία πραγματικότητα που ασφαλώς δεν συνεπάγεται ότι η αξία της ζωής του καθενός εξαρτάται από την ταχύτητα με την οποία εργάζεται. Όμως είναι πολύ λογικό – και δίκαιο – ο καθένας να αμείβεται βάσει της εργασίας που παράγει. Και στην δική μας κοινωνία έτσι δεν είναι; Ο εργατικός άνθρωπος καταλήγει να προάγεται και κατά συνέπεια να αμείβεται καλύτερα. Ξαναγυρνώντας στο εθνικό επίπεδο, πολλά πράγματα, έτσι και οι ρυθμοί εργασίας, εξαρτώνται από το θέμα της κουλτούρας που έχει ο κάθε λαός. Άλλοι λαοί είναι πιο χαλαροί και άλλοι πιο «στην τσίτα» όταν εργάζονται. Τι να πούμε δηλαδή, να πούμε ψέμματα ότι όλοι είναι ακριβώς το ίδιο; Σημαντικό ρόλο παίζει και το κλίμα: στις χώρες που έχει εξαιρετική ζέστη (π.χ. Αφρική) ο κόσμος αναγκαστικά μαθαίνει να δουλεύει με πιο χαλαρούς ρυθμούς για ευνόητους λόγους.

Και μετά από όλα αυτά, έχουμε λοιπόν κάποιους δημοσιογράφους που σαν μία αγέλη από λυσσασμένα σκυλιά χυμάνε να κατασπαράξουν τον κάθε καημένο που λέει μία αλήθεια, επειδή είτε η αλήθεια αυτή δεν συνάδει με την ιδεολογία τους είτε προσπαθούν να το παίξουν ηθικοί στον κόσμο. Πρόκειται για μία κλίκα ηθικολόγων που φυσικά καμμία σχέση με ηθική δεν έχει, καθώς οι ίδιοι είναι από τα χειρότερα αποβράσματα της κοινωνίας και ένα από τα σημαντικότερα προβλήματά της. Άνθρωποι κατά βάση αμόρφωτοι, ανόητοι και βαθιά συμπλεγματικοί που έχουν βαφτίσει το επάγγελμά τους λειτούργημα. Καλύτερα κάντε απλά την δουλειά σας κύριοι και κρατήστε τα ανόητα σχόλιά σας για τους εαυτούς σας. Εάν καταφέρνατε πρώτα να είστε ηθικοί στην δική σας προσωπική ζωή, τότε δεν θα γινόσασταν τόσο γελοίοι όταν κάνετε κριτική αφ’ υψηλού για τους άλλους.

Θα κλείσω με μία προσωπική ερώτηση προς τον κύριο Σρόιτερ: Εσείς καλέ μου κύριε, που καταδικάζετε περιστατικά σαν αυτό που αναφέρατε, εάν θέλατε να φτιάξετε κάτι στο σπίτι σας και είχατε την επιλογή να καλέσετε είτε έναν Έλληνα τεχνίτη που θα σας έκοβε και απόδειξη αλλά θα σας χρέωνε πολλά είτε έναν λαθρομετανάστη που θα έπαιρνε λίγα και χωρίς απόδειξη, ποιόν από τους δύο θα επιλέγατε; Ασφαλώς τον δεύτερο, και μη μου πείτε ότι θα του δίνατε όσα ζητάει για την ίδια δουλειά ο Έλληνας, διότι πραγματικά δεν θα σας πιστέψω (ούτε εγώ ούτε και κανένας άλλος).

Δωρεάν Παιδεία και Ανοικτό Πανεπιστήμιο

Το βασικό επιχείρημα για την μη αναγνώριση των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων είναι ότι η Παιδεία στην χώρα μας πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε όλους. Η δωρεάν Παιδεία είναι το σύνθημα που βγάζει κάθε φορά μεγάλη μερίδα του κόσμου στους δρόμους, είναι η αιτία για καταλήψεις σε σχολεία και Πανεπιστήμια, και αποτελεί γενικότερα πεδίο κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων. Είναι όμως η Δημόσια Παιδεία πράγματι δωρεάν;

Το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς θεσμούς. Τα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά του προγράμματα έχουν τόση ζήτηση που μόνο ένας στους δέκα περίπου γίνεται δεκτός. Όμως το Ανοικτό Πανεπιστήμιο έχει δίδακτρα και μάλιστα ιδιαιτέρως υψηλά. Όσον αφορά τα προπτυχιακά (τα μεταπτυχιακά είναι ακόμη ακριβότερα), το κάθε μάθημα κοστίζει 700 Ευρώ και για να αποφοιτήσει κανείς χρειάζεται 12 μαθήματα. Σύνολο 8.400 Ευρώ δηλαδή για το πτυχίο ενός Δημοσίου Πανεπιστημίου. Το διανοείστε; Ας σημειωθεί ότι το κόστος αυτό είναι της τάξεως των διδάκτρων των ιδιωτικών σχολών.

Παρένθεση: Η δικαιολογία του Ανοικτού Πανεπιστημίου για τα δίδακτρα, ότι αποτελούν τα έξοδα του κάθε μαθήματος για αλληλογραφία κτλ (λόγω του ότι οι φοιτητές φοιτούν στο ΑΕΠ εξ αποστάσεως) είναι τουλάχιστον γελοία. Τι έξοδα είναι αυτά από την στιγμή που η όλη δουλειά γίνεται μέσω Διαδικτύου; Αλλά και για την αλληλογραφία, δικαιολογείται ένα τεράστιο ποσό; Έστω ότι για κάθε μάθημα το τμήμα αποτελείται από 30 φοιτητές (υποψιάζομαι ότι αποτελείται από ακόμα περισσότερους), τα έξοδα του τμήματος είναι 700 * 30 = 21.000 Ευρώ δηλαδή;; Ούτε μικρό παιδί δεν θα το πίστευε αυτό...

Άρα λοιπόν την ίδια στιγμή που χαλάει κυριολεκτικά ο κόσμος για να μην αναγνωριστούν τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, ώστε να παραμείνει η Παιδεία δωρεάν για όλους, την ίδια ακριβώς στιγμή κανένας απολύτως δεν παραπονιέται για κάτι που είναι εντελώς απαράδεκτο: υψηλότατα δίδακτρα σε ένα Ανώτατο Δημόσιο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Περισσεύει φαίνεται η υποκρισία σε πολλούς, καθιστώντας σαφές ότι κανένας από αυτούς δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για την Παιδεία, και ότι η όλη φασαρία γίνεται με πρόσχημα την προστασία της δωρεάν Παιδείας αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους.

Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι; Αυτό είναι καθαρό και ξάστερο: η αύξηση του ανταγωνισμού για τις θέσεις του Δημοσίου. Το κράτος λοιπόν μας κοροϊδεύει κατάφατσα και κανένας δεν αντιδράει, απλά επειδή κανένας δεν νοιάζεται. Κανένας δεν νοιάζεται ούτε για την Παιδεία ούτε για την αδικία, το μόνο που μας νοιάζει είναι δυστυχώς ο εαυτούλης μας και το συμφέρον μας.

Ράδιο – Προπαγάνδα – Αρβύλα

Είναι πραγματικά να κανείς τραβάει τα μαλλιά του με αυτά που ακούει σε διάφορες εκπομπές. Ειδικά στην χθεσινή εκπομπή του «Ράδιο Αρβύλα» άκουσα απίστευτα πράγματα. Μία παρέα από νέα αλλά ανώριμα παιδιά, με επικεφαλή τον Αντώνη Κανάκη που είναι και ο πιο ακραίος, κάνουν μία σειρά από άστοχα σχόλια, προπαγανδίζοντας, εν αγνοία τους προφανώς, υπέρ φασιστικών ακροαριστερών λογικών. Ναι, ο φασισμός δεν έχει ούτε χρώμα ούτε κατεύθυνση, προέρχεται και από δεξιά και από αριστερά.

Το πρώτο εξωφρενικό είναι ότι ο Αντώνης Κανάκης αγανακτούσε και φωνασκούσε επειδή ακούστηκαν στην τηλεόραση οι φωνές μερικών ανθρώπων για τους οποίους πιστεύει προφανώς ότι δεν έχουν δικαίωμα να μιλάνε. Κοινός φασισμός δηλαδή. Σε μία Δημοκρατία κύριε Κανάκη, θα έπρεπε να ξέρετε ότι ΟΛΟΙ έχουν δικαίωμα να ομιλούν, και ναι, ακόμα και ο χειρότερος φασίστας. Εάν αρχίσουμε να κάνουμε εξαιρέσεις, τότε δεν θα έχουμε διαφορά με παρελθόντα καθεστώτα που είμαι σίγουρος ότι καταδικάζετε. Η επόμενη άστοχη κατηγορία ήταν προς τους δημοσιογράφους που, χάρην τηλεθέασης, προβάλουν τις δηλώσεις αυτών των ανθρώπων. Μα κύριε Κανάκη μου, δεν σας έχω για τόσο αφελή άνθρωπο. Πότε έχετε δεί εσείς να γίνεται κάτι στην τηλεόραση που δεν έχει στόχο την τηλεθέαση; Προφανώς ποτέ. Τώρα σας έπιασε το κόψιμο και αρχίσατε τις διαμαρτυρίες; Όταν δηλαδή βομβάρδιζαν τον κόσμο οι τηλεοράσεις με τα ακριβώς αντίθετα μηνύματα, με τα οποία συμφωνείτε ιδεολογικώς, τότε ήταν καλά επειδή σας συνέφερε; Είπατε ότι δεν είναι σωστό να βομβαρδίζονται τα νέα παιδιά με τις ιδέες των ανθρώπων αυτών επειδή τις θεωρείτε λανθασμένες; Και ποιος σας είπε ότι εσείς αποφασίζετε ποιες ιδέες είναι σωστές και ποιες όχι κύριε Κανάκη – Παπαδόπουλε; Θα σας προκαλέσει σοκ, αλλά εγώ γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που θεωρούν τις δικές σας ιδέες αρνητικά μηνύματα για τα νέα παιδιά. Σημαίνει αυτό ότι έχουμε το δικαίωμα να προσπαθούμε να σας φιμώσουμε; Ε λοιπόν όχι κύριε Κανάκη, δεν θα μας μάθετε εσείς και η παρέα σας τι είναι σωστό και τι δεν είναι. Και αν νομίζεται ότι εσείς έχετε πάντα δίκιο, τότε μάλλον τα έχετε μπλέξει, διότι προφανώς νομίζετε ότι είστε ο Πάπας. Θα με ρωτήσετε: «Μα γιατί καλέ μου κύριε είναι οι δικές μου ιδέες βλαβερές για την νεολαία;» Και εγώ θα σας δώσω ένα από τα πολλά διαθέσιμα παραδείγματα: Εσείς δεν είπατε σε ανύποπτο χρόνο σε εκπομπή του Ράδιο Αρβύλα «τι νόμοι και μαλακίες...»; Για εσάς και τους ομοίους σας κύριε Κανάκη και Σια, τους αναρχικούς, οι νόμοι μπορεί να είναι μαλακίες. Για εμάς τους υπολοίπους οι νόμοι είναι το θεμέλιο κάθε εύνομης κοινωνίας, το απαραίτητο δομικό στοιχείο του πολιτισμού. Εμείς τα παιδιά μας δεν θέλουμε να μεγαλώσουν με την ανώριμη και επικίνδυνη αναρχοϊδεολογία σας.

Και τέλος η υπέρτατη ανοησία, ότι η περίπτωση του αστυνομικού που πυροβολήθηκε δεν έχει σχέση με τον θάνατο του 16χρονου. Πρώτον, εάν η πολιτεία είχε κρατήσει υπεύθυνη στάση, αποθαρρύνοντας τους επίδοξους αναρχοφονιάδες, εσείς πιστεύετε ότι ο αστυνομικός αυτήν την στιγμή θα πάλευε για την ζωή του; Όταν σαν κράτος αφήνεις κάθε χρόνο μερικά κακομαθημένα πλουσιόπαιδα (στην πλειοψηφία τους) που το παίζουν – διότι δεν είναι – αριστεροί να καίνε το Πολυτεχνείο, δεν θεωρείτε ότι αποθρασύνεις τον κάθε εγκληματία να κάνει ότι του καπνίσει (αυτά όμως δεν σας πειράζουν); Ο εγκληματίας το ίδιο ενθαρρύνεται μέσα σε ένα σοβαρό και οργανωμένο κράτος, και το ίδιο σε ένα ξέφραγκο αμπέλι όπου βλέπει ότι ακόμα και οι αναρχικοί που καταστρέφουν το κέντρο της Αθήνας παραμένουν ατιμώρητοι; Και μάλιστα το επιχείρημα του κυρίου Κανάκη, είναι ότι είναι πολύ πιο σοβαρό να πυροβοληθεί ένα παιδί από αστυνομικό, ο οποίος αστυνομικός έχει ρόλο να μας φυλάει, παρά εάν μία τρομοκρατική οργάνωση δολοφόνων πυροβολήσει έναν αστυνομικό, ο οποίος υπάρχει για να μας προστατεύει και γνωρίζει εκ των προτέρων τους κινδύνους. Εγώ κύριε Κανάκη πρώτον θα σας αντιστρέψω το επιχείρημά σας και θα σας ρωτήσω: Πολύ περισσότερο δεν αξίζει να τιμηθεί ως ήρωας ένας άνθρωπος που ριψοκινδυνεύει καθημερινά την ζωή του για χάρη μας, από ένα παιδί που πέταγε πέτρες στα ΜΑΤ; Είναι ήρωας ο αναρχικός που προκαλεί επεισόδια στους δρόμους και δεν είναι αυτός που χύνει το αίμα του για να μπορείτε εσείς και όλοι οι υπόλοιποι να κοιμόμαστε ήσυχοι; Δεύτερον, η σειρά σοβαρότητας που δίνετε στα δύο περιστατικά αγαπητέ δεν ισχύει. Αυτό επειδή το να κάνει ένας βλάκας αστυνομικός κάτι τέτοιο (ο οποίος σαφέστατα πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί παραδειγματικά για όσες κατηγορίες βρεθεί ένοχος) δεν έχει τις ίδιες συνέπειες που έχει ο πυροβολισμός εις βάρος ενός αστυνομικού. Εκτός εάν κανείς πιστεύει ότι τέτοια περιστατικά θα ενθαρρύνουν τον νέο άνθρωπο να πάει να γίνει αστυνομικός για να παίρνει έναν μισθό της πείνας και επιπλέον να δέχεται και σφαίρες στα καλά καθούμενα. Ούτε η διεθνής φήμη της χώρας πλήττεται το ίδιο όταν δολοφονούνται αστυνομικοί από δολοφονικές οργανώσεις (που το κάνουν επί τούτοις) και το ίδιο όταν, έστω από χέρι αστυνομικού, πεθαίνει εξ αιτίας μιας κακής στιγμής ένας νέος, κάτι που αποτελεί και μεμονωμένη περίπτωση, καθώς ο φόνος των νέων από αστυνομικούς είναι κάτι εκτός του φυσιολογικού.

Και τέλος το εξής απλό. Εάν αύριο μια παρέα 16χρονων απαγάγει έναν άνθρωπο και ένας από τους νεαρούς πυροβοληθεί και πεθάνει (κακώς φυσικά) από έναν αστυνομικό, θεωρείτε εσείς όλοι ότι ο νεαρός πρέπει να ηρωοποιηθεί επειδή πυροβολήθηκε; Όπως και ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, είναι λυπηρό να σκοτώνονται νέοι άνθρωποι, αλλά μέχρι του σημείου να ηρωοποιηθούν δεν υπάρχει τεράστια απόσταση; Και ήρωας γιατί; Επειδή πέταγε πέτρες στα ΜΑΤ, ή επειδή λήστεψε μία τράπεζα; Είμαστε σοβαροί επιτέλους ή έχουμε ξεφύγει τελείως; Αυτό είναι το μήνυμα που θεωρείται εσείς σωστό για τα παιδιά αλλά και για την ευρύτερη κοινωνία; Ότι όποιος πετάει πέτρες στα ΜΑΤ είναι ήρωας; Διότι δεν τον ηρωοποιήσατε εσείς και μερικοί άλλοι κουφιοκεφαλάκιδες απλά και μόνο επειδή σκοτώθηκε, αφού πολλά νέα παιδιά αδικοχάνονται καθημερινά. Αυτά γιατί δεν θεωρήθηκαν ήρωες; Άρα λοιπόν αποδεικνύεται ότι το συγκεκριμένο παιδί έγινε ήρωας αποκλειστικά και μόνο επειδή πέταγε πέτρες στα ΜΑΤ.

Είπατε τέλος ότι δεν υποστηρίζετε αυτούς που τα σπάνε, αλλά αυτούς που είναι αναρχικοί στην σκέψη. Ιδιαίτερα αφελής τρόπος σκέψης μου φαίνεται αυτός. Δηλαδή αυτός που είναι αναρχικός στην σκέψη δεν είναι πολύ κοντά στο να σπάει μαγαζιά από έναν άλλον απλό άνθρωπο; Ή μήπως έχετε την ψευδαίσθηση ότι μία ιδέα μένει πάντα στο ιδανικό-θεωρητικό επίπεδο και δεν παραποιείται; Μήπως όποιος είναι Χριστιανός είναι και πραγματικός Χριστιανός, ή όποιος είναι αριστερός είναι πραγματικά αριστερός; Ούτε ένας στους εκατό... Άρα ή αφελής είστε είτε κακοήθης (πιστεύω το πρώτο). Διότι πώς είστε υπέρ των σωστών αστυνομικών (όπως ισχυρίζεστε) εφόσον είστε υπέρ της αναρχίας και συνεπώς κατά οποιασδήποτε αρχής που δουλειά της είναι να επιβάλει την τάξη; Αφού η αναρχία είναι εντελώς αντίθετη σαν ιδεολογία με κάθε έννοια κράτους, αστυνομίας, κτλ. Άρα λοιπόν είτε η υποκρισία περιττεύει ή συγχέετε τις έννοιες στο μυαλό σας.

Πιστεύω ακράδαντα και θέλω να πιστεύω ότι η παρέα του Ράδιο Αρβύλα έχει τις καλύτερες των προθέσεων και κάνει αυτό που θεωρεί σωστό. Απλά αγωνίζεται για τους λάθος λόγους. Είναι λυπηρό όταν βλέπει κανείς ότι οι νέοι ειδικά άνθρωποι δεν είναι ικανοί να σκεφτούν λογικά και παρασύρονται τόσο εύκολα από βλακώδεις ιδεολογίες. Τι να πω, ίσως αν αυτό το κείμενο φτάσει στα χέρια τους να αποτελέσει έναυσμα για να δουν τα πράγματα και από μία διαφορετική οπτική γωνία. Εκτός εάν κάποια στιγμή αναγκαστούν να δουν τα πράγματα διαφορετικά εκ των πραγμάτων, αν ποτέ η θεία δίκη (το οποίο απεύχομαι) αποφασίσει να βάλει καμμία ομάδα αναρχικών να τους καταστρέψει την δική τους περιουσία.

Άδωνης Γεωργιάδης

Τον τελευταίο καιρό έχουν βρει ευκαιρία όλοι όσοι δεν τον συμπαθούν να του επιτεθούν. Ο Άδωνης Γεωργιάδης (ή αλλιώς όπως τα προτιμάει και ο ίδιος «Άδωνις Γεωργιάδης») είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα, και όχι άδικα, καθώς είτε τον συμπαθείς είτε όχι, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις ότι ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους πολιτικούς. Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εις βάρος του είναι κυρίως δύο: Το επάγγελμά του και η γυναίκα του.

Όσον αφορά το επάγγελμα, πολλοί τον ψέγουν επειδή όντας πολιτικός παρουσιάζει βιβλία στην τηλεόραση. Καταρχήν το επάγγελμα του ανθρώπου είναι εκδότης, η δουλειά του είναι τα βιβλία, αυτήν την δουλειά έκανε και πριν κατέβει στην πολιτική, με εκπομπές, ομιλίες, συνέδρια και πάσης μορφής εκδηλώσεις. Όχι μόνο η δουλειά αυτή δεν είναι ανήθικη, αλλά ο χώρος των βιβλίων είναι ένας από τους σοβαρότερους χώρους. Πολλοί παραβλέπουν το γεγονός ότι δεν πρόκειται απλά για μία εκπομπή παρουσίας και πώλησης βιβλίων, καθώς υπάρχει ακόμα σημαντικότερο ιδεολογικό κίνητρο. Εγώ προσωπικά βλέπω την εκπομπή αυτή (μεταφορικά, διότι κυριολεκτικά δεν μπορώ να την δω λόγω ωραρίου εργασίας) πολύ λιγότερο ως τηλεμάρκετινγκ και πολύ περισσότερο ως ιδεολογική δραστηριότητα.

Ακούγεται συχνά και η κατηγορία του κέρδους, ότι δηλαδή ο σκοπός του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι μόνο να πουλήσει (το οικονομικό του δηλαδή όφελος). Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι που με κάνουν να δυσκολεύομαι να πιστέψω κάτι τέτοιο. Πρώτον τα βιβλία που παρουσιάζει είναι συχνά άλλων εκδόσεων (τις οποίες και επαινεί δημοσίως) και όχι των εκδόσεων Γεωργιάδη. Είναι προφανές ότι μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους θα είχε πουλώντας τα βιβλία των δικών του εκδόσεων. Άλλωστε τον έχω ακούσει προσωπικά να αναφέρεται ονομαστικά και σε άλλους εκδοτικούς οίκους που εκδίδουν αρχαίους συγγραφείς (όπως π.χ. ο Κάκτος). Άλλωστε για πιο περιθώριο κέρδους μιλάμε όταν συχνά η έκπτωση είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που θα βρει κάποιος σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο της Αθήνας (όλα μα όλα τα βιβλιοπωλεία έχουν πάντοτε 10% έκπτωση). Σε μερικές περιπτώσεις, η έκπτωση που προσφέρεται από την εκπομπή υπερβαίνει το 50%!

Η δεύτερη κατηγορία έχει να κάνει με την γυναίκα του, καθώς αφού δεν μπορούν να πλήξουν απ’ ευθείας τον ίδιο, προσπαθούν να τον πλήξουν έμμεσα μέσω εκείνης. Το βασικό ερώτημα είναι γιατί την άφησε να κάνει μία τέτοια, χαμηλού επιπέδου, εκπομπή («Η στιγμή της αλήθειας»). Ποιοι είναι όμως αυτοί που πετούν τις κατηγορίες αυτές; Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν κουμάντο την δική τους οικογένεια αλλά εύκολα κάνουν κρίσεις για το τι θα έπρεπε να κάνει ο οποιοσδήποτε άλλος. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να επιβληθούν ούτε καν στο παιδί τους και να το κάνουν να μεγαλώσει σωστά, οι άνθρωποι που φυσικά στις δικές τους γυναίκες δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιβάλουν το σωστό ή πιο συγκεκριμένα να τις απέτρεπαν από το να παρουσίαζαν ένα τέτοιο τηλεπαιχνίδι εάν τους δινόταν η ευκαιρία. Όπως λέει και η παροιμία: «Η καμήλα βλέπει πάντα τις καμπούρες των άλλων και ποτέ την δική της»...

Άλλωστε ποιος δεν θα υποστήριζε δημοσίως την γυναίκα του; Και που ξέρει ο καθένας τι έχουν πει μεταξύ τους; Πόσοι από εμάς στηρίζουμε τις επιλογές των συντρόφων μας χωρίς ταυτόχρονα να συμφωνούμε με αυτές; Τι άλλο μπορείς να κάνεις σε τέτοιες περιπτώσεις; Η κοπέλα είναι αντιπαθής, σύμφωνοι, αλλά αυτό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του άντρα της. Εξ’ άλλου είναι απολύτως σίγουρο ότι οι γυναίκες πολλών από εμάς θα δεχόντουσαν να παρουσιάσουν ένα τέτοιου είδους τηλεπαιχνίδι, ειδικά εάν επρόκειτο για έναν παχυλό μισθό. Ας αναρωτηθεί κανείς: ποιοι είναι οι άνθρωποι που βλέπουν όλα αυτά τα τηλεσκουπίδια (όχι μόνο το συγκεκριμένο) για να καταλάβει για τι λαό μιλάμε. Ένα είναι σίγουρο: ο άνθρωπος πρέπει να κρίνεται αποκλειστικά για τις δικές του πράξεις και όχι για τις πράξεις των άλλων. Οτιδήποτε άλλο είναι χτύπημα κάτω από το τραπέζι.

Είμαστε άνθρωποι που προσπαθούμε με κάθε τρόπο να υποβιβάσουμε τους γύρω μας και κυρίως αυτούς που δεν συμπαθούμε. Είμαστε πάντα έτοιμοι να δώσουμε συμβουλές σε οποιονδήποτε γύρω μας, εκτός από τον εαυτό μας. Εάν θέλουμε να κατηγορήσουμε κάποιον, τουλάχιστον ας βρούμε κάποιο πραγματικό έρεισμα και όχι ανοησίες. Και εάν βρίσκουμε τα πάντα εύκολα στις ζωές των άλλων ας προσπαθήσουμε για μία έστω στιγμή να εφαρμόσουμε τις θεωρίες μας και στην δική μας ζωή. Είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε την αυτογελοιοποίηση.

Εκτροφείο Φασιστών, η Ελλάς

Περιτριγυριζόμαστε από φασίστες. Μην πάει αλλού το μυαλό σας, δεν εννοώ «φασίστες» όπως το εννοεί ο πολύς κόσμος. Εννοώ τους φασίστες σε λογική, τους φασίστες που νομίζουν ότι πολεμούν τον φασισμό χωρίς να καταλαβαίνουν ότι οι ίδιοι είναι οι μεγαλύτεροι και οι πιο επικίνδυνοι φασίστες. Μιλάω για μία ολόκληρη γενιά που ενώ μεγαλώνει τρέφοντας απέχθεια στον φανερό φασισμό, ταυτόχρονα, χωρίς να το καταλαβαίνει, στην πράξη έχει τις περισσότερο φασιστικές ιδέες από όλους.

Σε μία πρόσφατη εκπομπή του Χαρδαβέλα, όπου είχε προσκαλέσει και μερικά νέα παιδιά (μαθητές Λυκείου), κάποιο παιδί εξέφρασε την αγανάκτηση του για το γεγονός ότι βρέθηκε δικηγόρος να υπερασπίσει τον αστυνομικό που πυροβόλησε τον 16χρονο. Κάτι δηλαδή που το ορίζει όχι μόνο το σύνταγμα, αλλά και ο ηθικός νόμος κάθε πολιτισμένης κοινωνίας, θεωρείται από ένα παιδί του Λυκείου ως απαράδεκτο γεγονός. Μήπως δεν γνωρίζει το παιδί αυτό ότι και ο χειρότερος δολοφόνος έχει δικαίωμα σε υπεράσπιση; Ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι υπάρχει πάντα μία πιθανότητα ο κατηγορούμενος να είναι ένοχος.

Και τίθεται η ερώτηση: Είναι καλύτερα να δώσεις δικαίωμα υπεράσπισης στο δικαστήριο σε 100 αποβράσματα της κοινωνίας όταν υπάρχει ανάμεσά τους και ένας αθώος, ή να τους καταδικάσεις όλους; Η απάντηση είναι προφανής... Επιπλέον, υπήρξε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια λόγου των επιχειρημάτων του δικηγόρου του αστυνομικού, του Κούγια, στα οποία κατέφυγε για να υπερασπιστεί τον κατηγορούμενο. Δηλαδή όταν σε άλλες περιπτώσεις δηλώνει ο συνήγορος ότι ο κατηγορούμενος π.χ. δεν έχει σώας τας φρένας, όπου όλου γνωρίζουμε ότι πρόκειται για ψεύτικη δικαιολογία που θα αποφέρει λιγότερα χρόνια φυλακής, εκεί γιατί δεν υπάρχει κοινωνική κατακραυγή; Η αποστολή του δικηγόρου είναι σαφής: Πρέπει με κάθε τρόπο να προστατεύσει τον πελάτη του.

Η υποκρισία της κοινωνίας μας προκαλεί αηδία και αγανάκτηση. Πρώτον, σε άλλες περιπτώσεις που έχουν σκοτωθεί και ακόμα περισσότερα νέα και αθώα παιδιά (π.χ. στο ατύχημα στα Τέμπη), γιατί δεν υπήρξε τέτοια κινητοποίηση και αγανάκτηση κατά των υπευθύνων; Εκεί το έγκλημα ήταν ακόμα μεγαλύτερο καθώς χάθηκαν πολλά παιδιά. Δεύτερον, πόσοι θάνατοι αστυνομικών έχουν σημειωθεί τα τελευταία μόνο χρόνια; Πόσοι αστυνομικοί, και μάλιστα με οικογένειες και μικρά παιδιά, έχουν πάει στο νοσοκομείο με σοβαρά εγκαύματα από μολότοφ αναρχικών, με σπασμένα άκρα, κτλ; Γιατί δεν ασχολείται κανένας με αυτές τις περιπτώσεις; Οι δικές τους ζωές έχουν μικρότερη αξία από του 16χρονου; Μάλιστα αυτοί χτυπήθηκαν εν ώρα καθήκοντος (προστατεύοντας όλους εμάς) και όχι πετώντας πέτρες στην αστυνομία. Εάν ένας δεκαεξάχρονος μεθαύριο πυροβοληθεί (κακώς φυσικά) από αστυνομικό ενώ ληστεύει τράπεζα, πρέπει να ηρωοποιηθεί ο νεαρός ληστής; Ο άδικος θάνατος από την ηρωοποίηση έχει μεγάλη απόσταση.

Η αλήθεια είναι ανατριχιαστική: στην χώρα μας εκτρέφεται μία ολόκληρη γενιά από φασιστάκια! Παιδιά που είναι στα λόγια κατά του φασισμού, αλλά στην πράξη διατυπώνουν τις πιο ακραίες, αντιδημοκρατικές και φασιστικές απόψεις. Έχει μάλιστα αρχίσει να επικρατεί η άποψη ανάμεσά τους (στην πράξη έτσι κι αλλιώς ήδη ενεργήσαν έτσι) ότι μερικά ποσά βίας είναι δικαιολογημένα. Τώρα ποιος θα κρίνει το μέγεθος των ποσών αυτών κανένας δεν μας εξηγεί, μάλλον είναι ο έφηβος που τα ξέρει όλα και έτσι ξέρει και αυτό. Ο Βολταίρος είχε πεί: «Μπορεί να διαφωνώ με αυτό που λές, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λές». Στην σύγχρονη Ελλάδα των φασιστών η ρήση αυτή μετατρέπεται σε: «Εάν διαφωνώ με αυτά που λές, θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μην μπορείς να τα λές».

Οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ευρύτερου στρατοπέδου της ακραίας αριστερής θολοκουλτούρας είναι μεγάλες. Και μπορεί σήμερα οι άνθρωποι αυτοί να χαίρονται με αυτά που πετυχαίνουν, αλλά δεν θα αργήσει να έρθει ο καιρός που θα πέσουν και οι ίδιοι θύματα του ιστού που υφαίνουν. Και ίσως τότε καταλάβουν τι τεράστια καταστροφή έχουν προκαλέσει, αλλά τότε φοβάμαι ότι θα είναι πολύ αργά. Διότι όταν ο όχλος βγεί εκτός ελέγχου, τότε χτυπάει αδιακρίτως όποιον βρεθεί μπροστά του, και όταν έχεις πείσει ότι μερικά δικαιώματα δεν πρέπει να τα έχουν όλοι, τότε κάποια στιγμή θα σου στερήσουν και τα δικά σου...