Περί Οικονομικής Βοήθειας, Μέτρων και Δ.Ν.Τ.

Φτάσαμε την Ελλάδα σε σημείο να έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε χρεωκοπία και σε κηδεμονία Δ.Ν.Τ. με σκληρά μέτρα, ανάμεσα σε Σκύλλα και σε Χάρυβδη. Αυτό που επέλεξε ο πολιτικός κόσμος ήταν το αυτονόητο: οτιδήποτε εκτός από χρεωκοπία. Μερικοί όμως ισχυρίζονται ότι υπήρχαν και άλλοι δρόμοι, χαρακτηρίζοντας το παραπάνω δίλημμα ως ψευτοδίλημμα. Υπήρχαν όμως πράγματι άλλοι δρόμοι ή όχι;

Οι εναλλακτικοί δρόμοι, ακούμε, ήταν η στάση πληρωμών ή/και η επαναδιαπραγμάτευση του εθνικού χρέους. Έστω ότι ακολουθούσαμε μία από τις δύο αυτές τακτικές για να γλυτώσουμε από την δύσκολη κατάσταση. Θα μας ξαναδάνειζε έπειτα κανείς στο μέλλον, από την επόμενη κιόλας μέρα, έστω και ένα Ευρώ; Προφανώς όχι. Κανένας δεν δανείζει σε κάποιον που βλέπει να μην πληρώνει τους υπάρχοντες χρεώστες του. Άρα λοιπόν από την επόμενη κιόλας μέρα θα ήταν αδύνατον να βρούμε δανεικά.

Άρα η όλη συζήτηση καταλήγει στο εξής ερώτημα: θα χρειαστούμε μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, από σήμερα και για μερικά τουλάχιστον χρόνια, δανεικά για να επιβιώσουμε; Διότι εάν κάποιος πιστεύει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και χωρίς δανεικά, τότε να συζητήσουμε την στάση των πληρωμών ή την αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, διότι χρειαζόμαστε δανεικά για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Συνεπώς κάνοντας μία κίνηση που θα καταστήσει τον δανεισμό απαγορευτικό, αυτομάτως θα εξασφαλίζαμε την καταστροφή της χώρας.

Φυσικά τα ίδια ισχύουν και για την χρεωκοπία. Κανένας δεν θα δάνειζε χρήματα σε ένα κράτος που έχει κηρύξει πτώχευση. Άρα λοιπόν δεν υπήρχε εύκολος τρόπος διαφυγής. Το να βρούμε τους υπαίτιους που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο είναι σωστή ως πρόταση, αλλά είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να βοηθήσει καθόλου την κατάστασή μας. Ούτε υπήρχε περίπτωση να γίνει μέσα σε μερικές μέρες που θα έπρεπε να βρούμε μερικά δισεκατομμύρια Ευρώ που χρειαζόμαστε.

Τέλος ένα ερώτημα: πιστεύει κανείς ειλικρινά ότι «θα πληρώσουν εκείνοι που τα έφαγαν»; Διότι εγώ προσωπικά είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, όπως άλλωστε δεν έχει γίνει και πότε. Άντε πιάσε τους. Ακούμε «μα ο λαός δεν φταίει». Με το χέρι στην καρδιά, πιστεύετε ότι ο λαός δεν έχει μερίδιο ευθύνης; Ήταν μήπως υπεύθυνος και αδιάφθορος; Αλλά έτσι είναι ο νεοέλληνας, πάντοτε βγάζει την ουρά του απ’ έξω...