Η Σημασία του Δημοψηφίσματος

Φαντάζομαι ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχει κανένας που να μην έχει ακουστά το αίτημα του δημοψηφίσματος περί της απόδοσης ιθαγένειας στους μετανάστες. Το συγκεκριμένο ζήτημα είναι από μόνο του εξαιρετικά σοβαρό, αλλά η σημασία του δημοψηφίσματος εν γένει είναι πολύ βαθύτερη από όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Όσο περίεργο και αν ακούγεται, το δημοψήφισμα είναι μία τεράστια ευκαιρία, ίσως η μοναδική, να αλλάξουν τα πράγματα στην χώρα μας. Όχι μόνο όσον αφορά το θέμα του δημοψηφίσματος, το θέμα της ιθαγένειας στην προκειμένη περίπτωση. Αυτό είναι το λιγότερο. Όταν λέω να αλλάξουν τα πράγματα εννοώ την ψυχολογία των πολιτών, τον τρόπο που ενεργούν, ακόμα και τον τρόπο που σκέφτονται. Τι ακριβώς εννοώ; Όλοι παραδέχονται ότι ο κόσμος έχει εμπέσει σε μία απάθεια (ειδικά η νεολαία), θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για να αλλάξουν τα πράγματα, δεν έχει εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, κτλ.

Με το που θα γίνει έστω ένα δημοψήφισμα όλα αυτά θα αλλάξουν. Ο απλός πολίτης θα νιώσει ότι συναποφασίζει στα θέματα της πολιτείας και συνεπώς θα νιώσει πραγματικά κομμάτι της πολιτείας αυτής. Έτσι αντί να βλέπει το κράτος ως μία σχεδόν εχθρική οντότητα θα νιώσει ότι το κράτος είναι δικό του. Θα αναγκαστεί να αναλάβει τις ευθύνες του και επομένως θα γίνει καλύτερος πολίτης. Η αρνητική ενέργεια του Έλληνα ωχαδελφιστή θα μετατραπεί αυτομάτως σε μία δημιουργική τάση. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μόλις ο απλός Έλληνας διαπιστώσει ότι μπορεί να επιβάλει την θέλησή του στην εξουσία θα συνειδητοποιήσει πραγματικά πόση δύναμη έχει. Κατά συνέπεια από απλός νεοέλληνας ανθρωπάκος θα μεταμορφωθεί σε περήφανο Έλληνα.

Το βασικό επιχείρημα κατά των δημοψηφισμάτων είναι σε γενικές γραμμές ότι ο λαός δεν είναι αρκετά ώριμος ώστε να αποφασίζει για τα σοβαρά θέματα. Αναρωτηθείτε όμως το εξής: ο λαός είναι αρκετά ώριμος για να αποφασίζει ποιος θα τον κυβερνάει αλλά δεν είναι αρκετά ώριμος για να αποφασίζει για οποιοδήποτε άλλο θέμα; Εκτός πια αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι η απόφαση για το ποιος θα κυβερνάει την χώρα δεν είναι σημαντική. Αμέσως αντιλαμβάνεται κανείς ότι το επιχείρημα αυτό είναι μία φασιστικής λογικής φτηνή και απελπισμένη δικαιολογία. Αλλά έστω ότι ο λαός θα κάνει και λάθη εάν πάρει την εξουσία στα χέρια του. Μήπως σήμερα οι πολιτικοί δεν κάνουν λάθη; Τόσα χρόνια πάμε από το κακό στο χειρότερο ακριβώς επειδή οι πολιτικοί που μας κυβερνούν έχουν κάνει σωρεία λαθών. Δύσκολο να τα καταφέρει κάποιος χειρότερα...

Αυτή όμως η αμφιβολία για την ικανότητα του λαού να αποφασίζει είναι – εάν εξετάσουμε το θέμα βαθύτερα – το ισχυρότερο επιχείρημα υπέρ των δημοψηφισμάτων, όσο παράδοξο και αν αυτό ακούγεται. Μόλις ο πολίτης διαπιστώσει ότι έχει κάνει το πρώτο λάθος (και αυτό θα συμβεί διότι καμμία μορφή κυβέρνησης δεν είναι αλάθητη), θα συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη ευθύνη φέρει. Αυτό ακριβώς το αίσθημα θα τον αναγκάσει να γίνει ακόμα πιο ώριμος και ως άνθρωπος και ως πολίτης. Και στο κάτω κάτω της γραφής είναι καλύτερα να πληρώνει ο λαός για τα λάθη που έχει κάνει ο ίδιος παρά ένας απρόσωπος ηγέτης. Ο λαός δεν θα έχει να κατηγορήσει κανέναν για τα λάθη εκτός από αυτόν τον ίδιο. Ο λαός και ο καθένας από εμάς (σε ατομικό επίπεδο) πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.

Εν κατακλείδι, η όλη κατάσταση είναι σαν να χτυπάς την γροθιά σου σε μία ξύλινη σανίδα για να την σπάσεις. Η γροθιά είναι το αίτημα για δημοψήφισμα και η σανίδα είναι η αντίσταση της κυβέρνησης στο αίτημα αυτό. Τώρα λοιπόν είναι η κρίσιμη στιγμή που η γροθιά έρχεται σε επαφή με την σανίδα. Είναι η στιγμή που είτε η αντοχή της σανίδας σταματάει την ορμή της γροθιάς είτε η γροθιά υπερνικάει την αντοχή της σανίδας και δημιουργεί το πρώτο και κρίσιμο ρήγμα.

Ελάτε λοιπόν να προσθέσετε την δύναμή σας στην γροθιά αυτή που είναι έτοιμη να σκάσει με ορμή πάνω στην σανίδα του φασιστικού μονοπωλίου εξουσίας της κυβέρνησης. Είναι η μοναδική μας ελπίδα να αλλάξει επιτέλους η κατάσταση στην πατρίδα μας.