Έχει Αλλάξει το ΚΚΕ;

Δεν πάνε πάρα πολλά χρόνια από τότε που το ΚΚΕ ενεργούσε περισσότερο ως Σοβιετικό παρά ως Ελληνικό κόμμα, καθώς προάσπιζε με οποιαδήποτε θυσία τα συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης και του Κομμουνισμού. Η πράξη αυτή που κανένας εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί παρά να κατακρίνει, είχε τουλάχιστον τότε κάποια λογική. Έχει συνετιστεί όμως το ΚΚΕ από τότε, ή συνεχίζει να προασπίζει ξένα συμφέροντα, δρώντας συνεπώς προδοτικά προς το κράτος μας;

Θυμάμαι ακόμα τις αντιδράσεις του ΚΚΕ για την απόσχιση του Κοσόβου από την Σερβία. Βαριές εκφράσεις σε βάρος των Αμερικανών, πορείες διαμαρτυρίας στην Αμερικάνικη πρεσβεία, κάψιμο της Αμερικάνικης σημαίας, και άλλα πολλά. Η αλήθεια είναι ότι το ΚΚΕ είχε κάθε δίκιο να διαμαρτύρεται τότε, καθώς η επέμβαση αυτή της Αμερικής ήταν πράγματι αδικαιολόγητη, ανήθικη, ιμπεριαλιστική, κ.τ.λ. Και πολύ καλά έκαναν και διαμαρτυρήθηκαν τότε τόσο το ΚΚΕ όσο και σωρό άλλος κόσμος από άλλους πολιτικούς χώρους.

Το κακό για το ΚΚΕ είναι ότι λίγο αργότερα έγινε παρόμοιο περιστατικό από την πλευρά των Ρώσων αυτήν την φορά, εις βάρος της Σερβίας (το θυμόμαστε όλοι πιστεύω, καθώς για μέρες τα κανάλια μόνο αυτό έπαιζαν). Τα στρατεύματα της Ρωσίας εισέβαλαν στην Γεωργία και έδωσαν έτσι την ευκαιρία στην Οσετία να αποσχιστεί από την Γεωργία. Τι είπε τότε το ΚΚΕ; Τίποτα εκτός από μερικά χλιαρά σχόλια, ούτε μία αντίδραση, ούτε ένας αφορισμός, ούτε μία πορεία διαμαρτυρίας; Άρα λοιπόν μόνο ο Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός τους ενοχλεί και ο Ρωσικός είναι καλός; Είναι μεγάλη ατυχία επαναλαμβάνω για το ΚΚΕ, ότι οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι τραγικά όμοιες.

Συμπεραίνουμε μετά από όλα αυτά λοιπόν, ότι ο πραγματικός λόγος που φώναζε τότε το ΚΚΕ για το Κόσοβο δεν ήταν η δικαιοσύνη και η ηθική, αλλά η ενίσχυση των Αμερικανών και η αποδυνάμωση της Ρωσίας. Και σχετικά με το αρχικό μας σχόλιο, ποια είναι η λογική του ΚΚΕ; Η υποστήριξή του προς την Κομμουνιστική Ρωσία είχε κάποτε τουλάχιστον μία λογική, τώρα όμως γιατί είναι τόσο πολύ προσηλωμένο στην Ρωσία, αφού πλέον Ρωσικός κομμουνισμός δεν υφίσταται;

Το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος λοιπόν είναι πράγματι, από όλες τις απόψεις, κολλημένο στο παρελθόν. Ένα παρελθόν το οποίο αν κάποτε είχε κάποια λογική, τώρα δεν έχει ούτε καν αυτήν. Η προσήλωση σε μία χώρα που κάποτε συνέπνεε ιδεολογικώς με το ΚΚΕ προφανώς δεν είναι λόγος για την Ρωσόδουλη συμπεριφορά ενός ελληνικού κόμματος. Τελικά είναι ή όχι ελληνικό κόμμα. Καιρός να επιλέξουν...

Υποκρισία Παπαρήγα

Οι θέσεις του Κ.Κ.Ε. για την ιδιωτική παιδεία είναι γνωστές. Όταν όμως έχεις μία ιδεολογία, οφείλεις να την τηρείς και εσύ ο ίδιος. Αντίθετα, η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, κυρία Παπαρήγα, δεν εφαρμόζει εμπράκτως στην προσωπική της ζωή αυτά τα οποία υποστηρίζει στα λόγια. Συγκεκριμένα, η κόρη της κας Παπαρήγα έχει τελειώσει ιδιωτικό σχολείο (ακούγεται ότι είναι το Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών, το πιο γνωστό ως Deree).

Θα σπεύσει ο φανατικός ψηφοφόρος (κοινώς το κομματόσκυλο) του ΚΚΕ να πει: «Ε η γυναίκα προσπαθεί να προσφέρει το καλύτερο στο παιδί της». Εκ πρώτης όψεως το επιχείρημα αυτό στέκει, αλλά αν το εξετάσουμε λίγο εις βάθος αρχίζει να μπάζει νερά. Όταν ένας άνθρωπος είναι ιδεολογικά αντίθετος σε κάτι και το πολεμάει με σθένος, ότι και να γίνει θα αποφύγει όσο μπορεί να καταφύγει σε αυτό. Ο πραγματικός και αγνός ιδεολόγος δεν καταδέχεται να καταφύγει στην λύση την οποία προ ολίγου καταπολεμούσε, αν όχι για κάποιον άλλον λόγο, τουλάχιστον από απλό φιλότιμο.

Αυτή όμως δεν είναι η σημαντικότερη πτυχή του θέματος, καθώς είναι γνωστό σε όλους μας το ήθος των Ελλήνων πολιτικών. Το σημαντικότερο είναι τα μηνύματα που δίνει μία τέτοια κίνηση στον κόσμο, ιδίως όταν γίνεται από έναν πολέμιο της ιδιωτικής παιδείας. Με το να στέλνει λοιπόν η κα Παπαρήγα το παιδί της στο ιδιωτικό, παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς ότι η ιδιωτική εκπαίδευση είναι καλύτερη. Διότι για ποιόν άλλο λόγο θα πλήρωνε για να παρέχει στο παιδί της κάτι που υπάρχει διαθέσιμο και δωρεάν; Στην συνέντευξή της ισχυρίστηκε ότι δεν την βόλευε το ωράριο καθώς δεν είχε που να αφήσει το παιδί, όμως αναρωτιέμαι εγώ πώς αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα εκατομμύρια άλλες Ελληνίδες μανάδες; Έλεος με τις γελοίες δικαιολογίες πια...

Εδώ όμως είναι που προκύπτει και ένα ακόμη σοβαρότερο ζήτημα ηθικής φύσεως: Πώς είναι δυνατόν να καταπολεμάει τόσο έντονα το ΚΚΕ την ιδιωτική παιδεία, την στιγμή που η επικεφαλής του κόμματος αυτού εμμέσως δηλώνει ότι η ιδιωτική παιδεία υπερτερεί της δημοσίου; Δηλαδή προσπαθούμε να μην αναγνωρίσουμε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ενώ ταυτόχρονα παραδεχόμαστε ότι τα δημόσια υστερούν αυτών; Αν τα δημόσια είναι καλύτερα, τότε καταλαβαίνει κανείς προς τι ο αγώνας του ΚΚΕ (και άλλων πολλών), αλλά ποια είναι η ηθική του κόμματος που πολεμάει να μην αναγνωριστεί αυτό που θεωρεί ότι πραγματικά αξίζει; Αυτή λοιπόν είναι η υπεύθυνη και ηθική στάση ενός κόμματος του ελληνικού κοινοβουλίου; Ότι απόφοιτοι άξιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν πρέπει να αναγνωρίζονται;

Και εφόσον η σημαιοφόρος του ΚΚΕ αναγνωρίζει την αξία της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τότε μήπως μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος για ποιον ακριβώς λόγο ανθίσταται στην αναγνώρισή της; Προσέξτε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν πρόβλημα με την ύπαρξη ιδιωτικής παιδείας, το πρόβλημα έγκειται αποκλειστικά και μόνο στην αναγνώριση των ιδρυμάτων αυτών. Συνεπώς μάλλον κάποιον λάκκο έχει η φάβα...

Περί Πολιτισμού

Δύσκολο να ορίσεις τι ακριβώς συμπεριλαμβάνει η λέξη πολιτισμός. Ένα από τα βασικά στοιχεία, για μένα τουλάχιστον, είναι η συμπεριφορά ενός ανθρώπου απέναντι στους άλλους όταν αυτός έχει εξουσία επάνω τους. Και όσο περισσότερη εξουσία έχει τόσο περισσότερο φαίνεται η πραγματική του φύση. Από την άλλη, εμείς οι νεώτεροι Έλληνες φαίνεται να έχουμε ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας (όσον αφορά τον πολιτισμό) σε σχέση με τον Δυτικό κόσμο. Ας εξετάσουμε λοιπόν βάσει του κριτηρίου που προαναφέραμε, ποιος είναι λιγότερο πολιτισμένος, οι Έλληνες ή οι Δυτικοευρωπαίοι.

Έχουμε από την μία μεριά τους «πολιτισμένους» Άγγλους που ταξίδεψαν στα πέρατα του κόσμου και ίδρυσαν αποικίες. Όπου και να πήγαν, οι ιθαγενείς τους μίσησαν εξ’ αιτίας των αποτρόπαιων πράξεών τους εις βάρος των ιθαγενών. Από την άλλη έχουμε τους αρχαίους Έλληνες που ταξίδεψαν υπό την ηγεσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι τις Ινδίες, με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα οι λαοί αυτοί να τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση προς εμάς. Η φοβερή ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι στην εποχή μας τολμούν μερικοί Δυτικοί να αποκαλούν τον Μέγα Αλέξανδρο «σφαγέα των λαών».

Ας μην ξεχνάμε ότι τον Παρθενώνα, το σύμβολο του Δυτικού πολιτισμού, έστεκε άθικτο μέχρι την περίοδο της τουρκοκρατίας. Τότε ήταν που οι Ευρωπαίοι Ενετοί βομβάρδισαν την ακρόπολη και κατέστρεψαν εν μέρει τον αρχαίο ναό. Το αριστούργημα αυτό που ήταν άθικτο για πάνω από 1.000 χρόνια, το οποίο σεβάστηκαν τόσο οι Τούρκοι όσο και όλοι οι υπόλοιποι βάρβαροι λαοί που πέρασαν από αυτόν εδώ τον τόπο, κατέληξε να βομβαρδιστεί από τους «πολιτισμένους» Ενετούς. Ποιος το περίμενε...

Ας θυμηθούμε και τις γενοκτονίες που διέπραξαν οι Δυτικοί. Όλοι σχεδόν οι αυτόχθονες πληθυσμοί της Βορείου και Νοτίου Αμερικής καταστράφηκαν ολοσχερώς. Ολόκληροι πολιτισμοί χιλιετιών χάθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια από το πρόσωπο της γής, με μόνο μερικούς Ινδιάνους να καταφέρουν να επιβιώνουν μέχρι σήμερα. Τα εγκλήματα πολέμου, με βασικό πρωταγωνιστή τους βομβαρδισμούς αμάχων πληθυσμών – πάντοτε επίτηδες φυσικά – έχουν γίνει πια υπόθεση ρουτίνας. Οι «καλοί και αγαθοί» σύμμαχοι προς το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου – όταν οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να χάνουν και συνεπώς δεν υπήρχε καν ανάγκη – βομβάρδισαν ουκ ολίγες Γερμανικές πόλεις όπου δεν υπήρχαν φυσικά στρατιωτικοί στόχοι. Το ευγενές έργο των Γερμανών και των συμμάχων της τότε εποχής έχουν επωμιστεί στην εποχή μας κυρίως οι Αμερικανοί.

Πολλές φορές στην ιστορία θα βρούμε λαούς που ανάγκασαν – ή τουλάχιστον προσπάθησαν – άλλους λαούς να πολεμήσουν με την βία για λογαριασμό τους. Το προσπάθησαν και οι Γερμανοί με εμάς κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Πιο γνωστό παράδειγμα σε εμάς παρόμοιας συμπεριφοράς είναι τα παιδομαζώματα που έκαναν οι Τούρκοι. Βάζοντας παιδιά να σφάζουν εν αγνοία τους, τους ίδιους τους συγγενείς τους. Αντιθέτως οι Πέρσες οικειοθελώς κατατάχτηκαν στον στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, νιώθοντας μάλιστα και υπερηφάνεια για την τιμή αυτή (όπως την θεωρούσαν). Ποτέ σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία δεν διανοήθηκαν οι Έλληνες να κάνουν κάτι τόσο αισχρό.

Στην Αφρική οι Δυτικοί, ειδικά οι Άγγλοι και οι Βέλγοι, φέρονταν τόσο απάνθρωπα στους ντόπιους, που πλέον οι μαύροι κάτοικοι των χωρών αυτών είναι πρόθυμοι να σκοτώσουν έναν λευκό, χωρίς να τους έχει κάνει ποτέ τίποτα ο συγκεκριμένος άνθρωπος, απλά και μόνο επειδή είναι λευκός. Αυτή είναι η μεγάλη κληρονομιά που άφησαν πίσω τους οι «πολιτισμένοι» Δυτικοί. Πόσο τραγική εικόνα, ειδικά αν την αντιπαραβάλουμε με αυτήν της αγάπης και του θαυμασμού που τρέφουν οι άνθρωποι της Ανατολής προς το πρόσωπο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μπορεί να φανταστεί κανείς αλήθεια έναν Νοτιοαφρικανό να υπερηφανεύεται ότι είναι απόγονος των Δυτικών όπως υπερηφανεύονται οι λαοί της Ασίας ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

Τέλος να αναφέρουμε τον ρατσισμό. Υπάρχουν Ευρωπαϊκές χώρες στην οποία οι μετανάστες είναι – συγκριτικώς πάντα – πολύ περισσότεροι από ότι στην Ελλάδα, αλλά παρόλα αυτά τα κρούσματα ρατσισμού εκεί είναι απείρως περισσότερα και εντονότερα. Μιλάμε για πραγματικό ρατσισμό, όχι αυτό που θεωρούμε στην Ελλάδα ως ρατσισμό. Και μιλάμε για μετανάστες που έχουν εισέλθει νομίμως στην χώρα και όχι παρανόμως (λαθρομετανάστες δηλαδή) όπως είναι οι περισσότεροι στην χώρα μας. Οι εδώ συνθήκες θα ήταν αρκετές να ξεκινήσουν κυριολεκτικά λαϊκή επανάσταση σε κάποιες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Άρα λοιπόν μπορεί κανείς να αναλογιστεί πόσο πολιτισμένοι είναι πραγματικά οι Δυτικοί και πόσο πολιτισμένοι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Το μόνο που απομένει είναι να το συνειδητοποιήσουμε και να σταματήσουμε να νιώθουμε κατωτερότητα έναντι στους υπόλοιπους Ευρωπαίους...