Ακρίβεια και Κοροϊδία

Πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να σκεφτόμαστε αντί να δεχόμαστε άκριτα να καταπίνουμε αβασάνιστα ότι μας σερβίρουν. Οφείλουμε να εξετάζουμε τα πράγματα σε βάθος και όχι απλώς επιφανειακά. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να είμαστε υπεύθυνοι πολίτες και κατά συνέπεια η μοναδική ελπίδα να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο.

Μία από τις αλήθειες που το σύνολο της κοινωνία δέχεται, είναι ότι τα σούπερ-μάρκετ λειτουργούν με πολύ μικρά περιθώρια κέρδους, μόλις 1%. Η θεωρία λέει ότι λόγω των μεγάλων ποσοτήτων, το ελάχιστο αυτό περιθώριο κέρδους δεν στέκεται εμπόδιο στην κερδοφορία της επιχείρησης. Για να εξετάσουμε όμως εάν αυτή η θέσφατη «αλήθεια» είναι πράγματι αλήθεια ή απλή κοροϊδία.

Όποιος έχει πάει για ψώνια σε δύο από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ της χώρας, τον Σκλαβενίτη και τον ΑΒ Βασιλόπουλο, γνωρίζει ότι ο Σκλαβενίτης είναι πολύ πιο φτηνός, πολύ περισσότερο από 1% βεβαίως. Άρα λοιπόν αισχρά ψεύδη τα περί 1% ποσοστών κέρδους παραμύθια. Διότι όταν με αισθητά πιο χαμηλές τιμές ο Σκλαβενίτης ήδη βγάζει αρκετό κέρδος, τότε αναλογιστείτε τι κέρδος θα βγάζει ο ΑΒ Βασιλόπουλος.

Το ίδιο και με τις αυξήσεις των τιμών που βρίσκουν σαν δικαιολογία την συνεχή αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Τα έξοδα μίας επιχείρησης δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από το πετρέλαιο, αλλά και από ένα σωρό άλλους παράγοντες. Όταν λοιπόν διπλασιαστεί (υποθετικά μιλώντας) η τιμή του πετρελαίου, δεν δικαιολογείται να διπλασιαστεί και η τιμή του προϊόντος. Ή μήπως διπλασιάστηκαν αυτομάτως και οι μισθοί των υπαλλήλων και όλα τα άλλα έξοδα της εκάστοτε επιχείρησης και δεν το γνωρίζουμε;;;

Είναι προφανές λοιπόν ότι δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε κανέναν και ότι όλοι οι έμποροι, ειδικά οι μεγάλες επιχειρήσεις, προσπαθούν να μας στραγγίξουν οικονομικώς. Οι σημερινοί καιροί είναι τόσο δύσκολοι (λόγω της τεράστιας ακρίβειας), που δυστυχώς πρέπει να εξετάζουμε κάθε τι το οποίο μας λένε και να το αμφισβητούμε. Ειδάλλως θα είμαστε μονίμως τα θύματα μίας – όλο και πιο – αγρίας οικονομικής εκμετάλλευσης.

Ο κόσμος θα πρέπει να μάθει να αντιδρά, όχι μόνο όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι, αλλά με το που αντιλαμβάνεται την εκμετάλλευση. Οφείλουμε να είμαστε ανένδοτοι και να τιμωρούμε αμέσως τις επιχειρήσεις που παρασπονδούν. Ο άνθρωπος που είτε δεν ενδιαφέρεται για το πόσα χρήματα δίνει είτε που θεωρεί γυφτιά το να παραπονεθεί για αδικαιολόγητες αυξήσεις τιμών, είναι καταναλωτής ανεύθυνος και επιβαρύνει με την στάση του την κατάσταση όλων των υπολοίπων ημών.