Ακρίβεια και Κοροϊδία

Πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να σκεφτόμαστε αντί να δεχόμαστε άκριτα να καταπίνουμε αβασάνιστα ότι μας σερβίρουν. Οφείλουμε να εξετάζουμε τα πράγματα σε βάθος και όχι απλώς επιφανειακά. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να είμαστε υπεύθυνοι πολίτες και κατά συνέπεια η μοναδική ελπίδα να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τόπο.

Μία από τις αλήθειες που το σύνολο της κοινωνία δέχεται, είναι ότι τα σούπερ-μάρκετ λειτουργούν με πολύ μικρά περιθώρια κέρδους, μόλις 1%. Η θεωρία λέει ότι λόγω των μεγάλων ποσοτήτων, το ελάχιστο αυτό περιθώριο κέρδους δεν στέκεται εμπόδιο στην κερδοφορία της επιχείρησης. Για να εξετάσουμε όμως εάν αυτή η θέσφατη «αλήθεια» είναι πράγματι αλήθεια ή απλή κοροϊδία.

Όποιος έχει πάει για ψώνια σε δύο από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ της χώρας, τον Σκλαβενίτη και τον ΑΒ Βασιλόπουλο, γνωρίζει ότι ο Σκλαβενίτης είναι πολύ πιο φτηνός, πολύ περισσότερο από 1% βεβαίως. Άρα λοιπόν αισχρά ψεύδη τα περί 1% ποσοστών κέρδους παραμύθια. Διότι όταν με αισθητά πιο χαμηλές τιμές ο Σκλαβενίτης ήδη βγάζει αρκετό κέρδος, τότε αναλογιστείτε τι κέρδος θα βγάζει ο ΑΒ Βασιλόπουλος.

Το ίδιο και με τις αυξήσεις των τιμών που βρίσκουν σαν δικαιολογία την συνεχή αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Τα έξοδα μίας επιχείρησης δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από το πετρέλαιο, αλλά και από ένα σωρό άλλους παράγοντες. Όταν λοιπόν διπλασιαστεί (υποθετικά μιλώντας) η τιμή του πετρελαίου, δεν δικαιολογείται να διπλασιαστεί και η τιμή του προϊόντος. Ή μήπως διπλασιάστηκαν αυτομάτως και οι μισθοί των υπαλλήλων και όλα τα άλλα έξοδα της εκάστοτε επιχείρησης και δεν το γνωρίζουμε;;;

Είναι προφανές λοιπόν ότι δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε κανέναν και ότι όλοι οι έμποροι, ειδικά οι μεγάλες επιχειρήσεις, προσπαθούν να μας στραγγίξουν οικονομικώς. Οι σημερινοί καιροί είναι τόσο δύσκολοι (λόγω της τεράστιας ακρίβειας), που δυστυχώς πρέπει να εξετάζουμε κάθε τι το οποίο μας λένε και να το αμφισβητούμε. Ειδάλλως θα είμαστε μονίμως τα θύματα μίας – όλο και πιο – αγρίας οικονομικής εκμετάλλευσης.

Ο κόσμος θα πρέπει να μάθει να αντιδρά, όχι μόνο όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι, αλλά με το που αντιλαμβάνεται την εκμετάλλευση. Οφείλουμε να είμαστε ανένδοτοι και να τιμωρούμε αμέσως τις επιχειρήσεις που παρασπονδούν. Ο άνθρωπος που είτε δεν ενδιαφέρεται για το πόσα χρήματα δίνει είτε που θεωρεί γυφτιά το να παραπονεθεί για αδικαιολόγητες αυξήσεις τιμών, είναι καταναλωτής ανεύθυνος και επιβαρύνει με την στάση του την κατάσταση όλων των υπολοίπων ημών.

ΚΚΕ και Λαϊκισμός

Είναι απολύτως δεδομένο ότι όλα τα κόμματα, μικρά και μεγάλα, έχουν σαν αιχμή του δόρατος στην πολιτική τους τον λαϊκισμό. Μερικές φορές όμως το μέγεθος του λαϊκισμού είναι τόσο υπερβολικό, που μόνο αγανάκτηση μπορεί να προκαλέσει σε έναν οποιονδήποτε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο.

Ένα τέτοιο παράδειγμα υπέρμετρου πραγματικά λαϊκισμού, είναι η ανακοίνωση του Π.Α.Μ.Ε. σχετικά με τις εργασιακές του διεκδικήσεις. Αναφέρεται ότι το επίδομα ανεργίας που διεκδικεί η συνδικαλιστική παράταξη του Κ.Κ.Ε. είναι 1.120 Ευρώ!! Ωραίο ακούγεται αυτό στα λόγια, αλλά ας εξετάσουμε αν είναι μία πρόταση συμφέρουσα και εφικτή, ή αν είναι μία πρόταση παράλογη και πρόχειρα λαϊκίστικη.

Όσο και να ανέβαιναν μέσα στο άμεσο χρονικό διάστημα οι μισθοί, είναι ποτέ δυνατόν μία τόσο μεγάλη αύξηση του επιδόματος ανεργίας να μην είχε σαν αποτέλεσμα την αεργία; Είναι απολύτως βέβαιο ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα επέλεγε να κάθεται και να εισπράττει τα 1.120 Ευρώ χωρίς να κάνει τίποτα. Συγκεκριμένα, είναι απολύτως βέβαιο ότι όσοι έχουν μισθό λιγότερο από αυτό το ποσό, απλά δεν θα εργάζονταν. Αλλά και από τους υπόλοιπους, τους πιο υψηλόμισθους, πολλοί θα επέλεγαν να μην εργάζονται.

Μία άλλη επίπτωση, λιγότερο προφανής, που θα είχε ένα τέτοιο καταστροφικό μέτρο, θα ήταν η τεμπελοποίηση της νεολαίας και η υπονόμευση των Πανεπιστημίων και της Παιδείας γενικότερα. Ποιος νέος άνθρωπος θα πήγαινε να σπουδάσει για τέσσερα – τουλάχιστον – χρόνια αντί να σταματήσει τις σπουδές αμέσως μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση (ή το πολύ μετά το Λύκειο) και να εισπράττει το τετράπαχο αυτό επίδομα; Μόνο για 4 χρόνια, το συνολικό ποσό που θα μάζευε ο νέος από το επίδομα ανεργίας θα ήταν 53.760 Ευρώ!!! Έτσι αντί να ξόδευε για τις σπουδές του (οι περισσότεροι περνάνε σε σχολές της επαρχίας όπου έχουν έξοδα ενοικίασης και διαβίωσης), αντίθετα θα μάζευε χρήματα, και μάλιστα μία μικρή περιουσία.

Βλέπετε ότι δεν χρειάζεται καν να εξετάσουμε αν υπάρχει η δυνατότητα να αντεπεξέλθει οικονομικά η πολιτεία σε ένα τέτοιο μέτρο. Αλλά ακόμα και να μπορούσε, δεν θα έπρεπε σε καμμία απολύτως περίπτωση να προβεί σε μία τέτοια κίνηση, για τους λόγους που νωρίτερα εξηγήσαμε. Απλά μένουμε με την απορία αν οι κύριοι / κυρίες του Π.Α.Μ.Ε. είναι τόσο υπερβολικά ανεύθυνοι ή αν είναι τόσο υπερβολικά ανόητοι.

Να λοιπόν γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να ξεφύγει από τον δικομματισμό και τον δίλημμα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ (ή αλλιώς «Σκύλλα ή Χάρυβδη»): διότι δεν υπάρχει μία αξιόλογη πρόταση από τα μικρότερα κόμματα. Όταν αυτά κάνουν τέτοιες δηλώσεις, τότε κανείς πλέον δεν προτίθεται να τους πάρει στα σοβαρά.